Најмистериозната смрт на сите времиња: Телото на пејачот не беше пронајдено две децении, жената доби мистериозно писмо

Пејачот Душан Костиќ сними еден од најголемите хитови на балканската сцена, а неговата ненадејна смрт остана мистерија.

Имено, авторот на познатиот хит „Зачувај ја тајната на мојата љубов“, се самоубил на 13 мај 1996 година скокајќи во Дунав од Панчевскиот мост, а телото никогаш не било пронајдено.

Официјалната верзија за неговата смрт е полна со шпекулации, а деталите остануваат непознати дури и за неговите најблиски роднини. Според најпознатата приказна, пејачот е виден како ја прескокнува оградата на мостот Панчевац, меѓу столбовите 39 и 41.

На местото на несреќата била пронајдена чантата на Душко со лични документи. Како што пееше во својот голем хит „Зачувај ја тајната на мојата љубов“, со себе ја понесе и својата љубов. Единствен очевидец на скокот од мостот бил вработениот во ЖТП, Саша Вељковиќ, кој на полицијата и’ рекол дека сè уште не е сигурен дека човекот кој се самоуби тој ден е всушност пејачoт.

Телото на Костиќ никогаш не беше пронајдено и тоа беше доволна причина за градските приказни.

Според една верзија, Душко бил убиен, а неговото самоубиство било исценето за да се прикрие злосторството. Имаше и такви кои веруваа дека пејачот бил во депресија кога се самоубил бидејќи не можел да си ја врати славата. Третата верзија, пак, е секако најчудната – Душко самиот си го исценирал своето самоубиство, по што побегнал во странство поради огромни долгови.

Веројатно никој никогаш нема да ги дознае вистинските причини, а неговата сопруга Невенка во една прилика откри дека некои детали од оваа ситуација сè уште немаат смисла за неа.

– Во целиот случај има многу нелогичности. Единствениот сведок на наводното самоубиство не е сигурен дека тоа е Душко. Изјавил дека штотуку видел човек како скока – открила своевремено Невенка и рекла дека и нејзината чанта била тајна:

– И тој дел е обвиен со многу тајни. Торбата и документите биле целосно суви, а неговото тело никогаш не било пронајдено.

Неколку дена по трагедијата, на адресата на г-ѓа Невенка, но и на куќата на родителите на Душко во Лесковац пристигна писмо со кратка порака:

– Те сакам многу, прости ми.