Овој робот има важна мисија на Марс: Ги движи крилјата 400 пати во секунда, полесен е од спојувалка за хартија, има една маана
„Роботот бумбар“ што моментално се развива во Технолошкиот институт во Масачусетс (МИТ) е дел од новата генерација роботи инспирирани од „морничави“ животни.
Машината тежи помалку од спојувалка за хартија, може да ги мавта крилјата до 400 пати во секунда и да достигне максимална брзина од 2 м/с. Исто така, може да се врти и да лебди.
„Само се обидуваме да го имитираме бумбарот“, вели докторантот Ји-Хсуан „Немо“ Сјао, кој работи на роботите.
Истражувачите се надеваат дека еден ден ова ќе помогне во опрашувањето, можеби дури и на други планети.
„Ако одгледувате нешто на Марс , тука влегуваат во игра нашите роботи“, објасни Сјао.
Друг научник, Кевин Чен, објаснува дека тимот не сака да ги замени исечоците од дрвја, туку да работи на нив за сценарија каде што не може да се сметаат инсекти. Тие можат да се користат на фарми во магацини, каде што редовите земјоделски култури се наредени високо и осветлени со ултравиолетова светлина.
„На пчелите им е многу тешко да преживеат во таква средина“, вели тој.
Низ целиот свет, научниците се научени од природата да создаваат роботи, кои можат да извршуваат сложени задачи во различни средини.
На Јеил, истражувачи развија робот инспириран од гекони кој може да ги ампутира сопствените екстремитети, способност што би можела да биде корисна во мисиите за пребарување и спасување во опасни урнатини, според неговите креатори.
Истражувачи од Јужна Кореја неодамна развија робот кој може да се движи како гасеница .
„Милиони години еволуција помогнаа да се создаде најдоброто решение“, вели Сјао, кој ги развива алгоритмите што ги движат роботите.
Бумбар, гасеница, гекон и скакулец
Роботот-бумбар користи меки вештачки мускули кои се издолжуваат и контрахираат за да ги мавта крилјата. Роботските крилја и нивниот мал механизам, сличен по големина на компонентите на часовникот, се произведуваат во истата „лабораторија“.
Тимот работи и на робот сличен на скакулец. Машината, помала од човечки палец, може да скока 20 см во висина и да совлада терени како трева, мраз или лисја. Сјао додава дека роботот што скока е енергетски поефикасен од роботот што лета .
Малите роботи можат да се користат на мисии за истражување места како што се внатрешноста на цевковод или турбински мотор . Сјао вели дека следниот чекор во развојот на технологијата е додавање сензори што можат да ги снабдуваат роботите со информации и батерии за нивно напојување. Машините моментално се напојуваат со електрична енергија.
„Многу е тешко да се постави мал извор на енергија на мал робот“, објаснуваат експертите, коментирајќи ја „мааницата“ на роботот.
Се проценува дека ќе биде можно да се развие целосно автономен робот во следните 20 до 30 години.
Но, проучувањето на природата на инсектите ќе биде вовед за тимот што го развива.
„Сè уште има многу да се научи“, истакнуваат тие.
