„Правдата стигна – но тишината зборува гласно“
Денес, на 25 јуни 2025, Основниот кривичен суд во Скопје ја изрече долгоочекуваната пресуда – доживотен затвор за четворицата обвинети: Љупчо Палевски (Палчо), Велибор Манев, Боре Видевски и Влатко Кешишев, за монструозното киднапирање и убиство на 14‑годишната Вања Ѓорчевска и 74‑годишниот Панче Жежовски .
Ослободен од сите обвиненија е таткото на Вања, Александар Ѓорчевски, кој беше обвинет дека можеби помогнал со информации. Обвинителството веќе поднесе жалба по оваа одлука .
Овој предмет го потресе македонското општество – болни прашалници остануваат: зошто беше извршено убиството? Дали институциите беа доволно подготвени да го спречат? Оваа пресуда не го реши мистериозниот „зошто“ кои многумина го бараат .
Судот утврди дека убиствата биле однапред испланирани, со цел финансиска уцена. Според обвинението, Панче бил ликвидиран бидејќи неговото возило било употребено за грабнувањето на Вања.
Судницата беше исполнета со тишина, солзи и стравопочит – правда се донесе, но болката останува. Многумина прашуваат: Зошто? Зошто не беше спречено? Дали системот потфрли?
