Психолог предупредува: Постојат 4 начини на кои родителите можат да ја уништат самодовербата на децата

Самодовербата има големо влијание врз тоа како се гледаме себеси, што го обликува нашето однесување и одлуки, а родителите можат да имаат големо влијание врз тоа, и позитивно и негативно.

Здравата и силна самодоверба е клучна за децата . Ги охрабрува да поминуваат низ предизвици, да пробуваат нови работи и да веруваат во себе. Самодовербата има големо влијание врз тоа како се гледаме себеси, што го обликува нашето однесување и одлуки.

Љубезните родители понекогаш можат ненамерно да ја повредат самодовербата на своите деца . Сите понекогаш правиме грешки кога станува збор за тоа што да кажеме и како да се однесуваме.

– Овие грешки во комуникацијата на родителите често се поттикнати од погрешни родителски проценки. Тие можат негативно да влијаат врз самодовербата на нашите деца, иако ние, како родители, имаме позитивни основни намери. За да ги избегнеме овие грешки, прво мора да знаеме што и како тие предизвикуваат негативни перформанси – вели психологот Џефри Бернштајн за Psychology Today.

Тој издвои четири начини на кои родителите можат да ја „убијат“ самодовербата на децата.

1. Остра критика

– Критиките од родителите можат да бидат емоционално предизвикувачки, особено ако тоа се прави на суров или понижувачки начин. Според моето искуство како детски психолог, повеќето критични родители се борат со сопствените анксиозности, кои им ги пренесуваат на своите деца – истакнува психологот.

Прекумерната критика може да ја оштети самодовербата кај децата, чувството за вредност и да предизвика чувства на тага, лутина или фрустрација.

– Ваквите остри опомени можат да доведат до пад на мотивацијата и недостаток на самодоверба во сопствените способности – предупредува Бернштајн.

2. Преголема заштита

Постојаното заштитување на децата од предизвици и пречки може да ги спречи да развијат самодоверба, тврди психологот. Преголемата заштита, исто така, може да ги ограничи можностите за истражување, учење и грешки, кои се важни за нивниот раст и развој.

– Родителите треба да најдат рамнотежа помеѓу заштитата на своите деца и дозволувањето да преземаат ризици и да се соочуваат со предизвици за да им помогнат да се развијат во самостојни поединци – објаснува Бернштајн.

3. Предизвикување чувство на вина

– Едно е да ги прашате децата како би се чувствувале доколку беа на вашето или на туѓо место во одредена ситуација. Сепак, родителите честопати го туркаат тоа до крајни граници и се обидуваат да ги натераат своите деца да се чувствуваат виновни за своите мисли, чувства или постапки – вели психологот.

Тој забележува дека многу родители му велат дека едноставно се обидуваат да им ги научат на своите деца животните лекции, но поттикнувањето вина ја поништува нивната цел.

„ Родителите кои го користат чувството на вина за да ги контролираат своите деца ризикуваат да ги отуѓат“, додаде тој. 

4. Прекумерна употреба на сарказам

– Користењето сарказам им штети на децата бидејќи можат да се чувствуваат засрамено – вели психологот. Родителите кои се фрустрирани може да завршат зборувајќи на овие деструктивни начини, користејќи сарказам.

– За жал, омаловажувањето на децата со сарказам создава пречка во обидот за ефикасна комуникација и само ги влошува работите. Може да им ја уништи самодовербата – заклучи Бернштајн.