Русите мислеа дека времето е на нивна страна: Направија грешка (фото)

Русија со години веруваше дека времето ќе ја доведе до победа во војната, но како што известува репортерот на „Атлантик“ од украинскиот фронт, таа пресметка сега се распаѓа.

Украинските сили, иако се побројни, усвоија нова стратегија што им овозможува да ги ограничат сопствените загуби, а воедно да им нанесуваат сè поголеми удари на Русите со прецизни напади, беспилотни летала и тактичка дисциплина.

Нападни ги Русите без да го ризикуваш сопствениот народ

Двајца руски војници, полека спуштајќи се по прашлив пат, не беа свесни дека украински дрон ги набљудува. Кога конечно го кренаа оружјето, беше предоцна – бомба падна меѓу нив и експлодираше. Тие преживеаа и се провлекоа во шумата, но за украинскиот командант со повикувачки знак YG, тоа не беше крај.

„Знаеме дека има ранети Руси таму во шумата“, изјави YG за новинар на Атлантик во команден центар на околу десет километри од бојното поле.

„Мора да ги неутрализираме, но без дополнителен ризик за нашите луѓе.“

Војна на исцрпување со една цел – зачувување на животот

Украина води војна на исцрпување. Ослабена од недостиг на војници и уморна од секојдневните руски напади, земјата сега користи комбинација од тактики, технологија и прецизна координација за да го надомести својот бројчески дефицит. Командантите во разговорот за „Атлантик“ велат дека сè се сведува на едно: спасување животи.

„Целта е да се спречи директен контакт за да не мора нашите војници да се вклучуваат во блиска борба“, рече еден командант.

Барањето на Путин за предавање на Донбас е всушност премолчено признавање на неуспехот

Иако Русија има поголемо воено присуство, нејзините обиди да го пробие „појасот на тврдината“ – синџир од градови и логистички центри во североисточна Украина – досега не успеаја. Барањето на Путин во август Украина „доброволно“ да ја предаде територијата беше, пишува „Атлантик“, премолчено признание на неуспех.

Кога новинар на „Атлантик“ ја посети базата на YG, командантот ја одложи евакуацијата на тројцата ранети бидејќи немаше доволно луѓе.

„Не сакам да ризикувам повеќе животи“, рече тој.

Наместо тоа, тој повика артилерија. Гранати паѓаа од двете страни на шумата, но промашија. Потоа испрати пешадиски тим од четири лица на теренот.

Нивното движење беше прецизно испланирано – секоја точка и време на пристигнување беа снимени на мобилни телефони, а беспилотни летала го следеа секој нивен чекор.

Таквата претпазливост, според „Атлантик“, е во остра спротивност со рускиот пристап.

„Тие испраќаат луѓе како мамка. Ако ранет војник се јави за евакуација, речиси сигурно никој нема да го земе“, рече ЈГ.

Нова украинска ефикасност

Украина денес покажува знаци на прилагодување. Западниот аналитичар и поранешен командант на американските сили во Европа, Бен Хоџис, за „Атлантик“ изјави дека „Русија не може да победи доколку Западот не се повлече целосно“.

Командантите сè повеќе ги преместуваат своите бази во приватни домови, подалеку од беспилотни летала. Тие патуваат во цивилни возила, а не воени, и ретко носат униформи – дури и далеку од бојното поле – бидејќи лесно би можеле да бидат откриени од руските извидувачки беспилотни летала.

Дроновите не се само во воздух

Освен воздушните, Украина сè повеќе ги користи таканаречените копнени дронови – мали роботи кои служат за доставување залихи и евакуација на ранетите. Репортерот на „Атлантик“ го наведува случајот на војник кој, и покрај сериозните повреди, излегол од дронот, го туркал додека повторно не проработил, а потоа самиот се качил на него и продолжил да вози кон безбедната зона.

Во база во близина на Харков, командант со повикувачки знак Стари ја водеше операцијата од простор што повеќе личеше на технолошка канцеларија отколку на воен објект: млади оператори во маички, екрани, машини за еспресо.

„Поголемиот дел од тоа денес зависи од софтверот, а не од оружјето“, рече тој. Според неговите колеги, еден од неговите пилоти убил околу 200 руски војници за една година.

„Листот се движи, знаеш дека некој под него ќе умре за минута”

Според описот на „Атлантик“, војувањето со беспилотни летала носи „морничава блискост“. Камерите одозгора снимаат секоја гранка, а неколку притискања на копчињата го одделуваат операторот од животот и смртта за оној што се крие долу. „Гледате како се движи лист и знаете дека некој под тоа дрво би можел да биде мртов за минута“, рече еден офицер.

Полковник Леонид Маслов, поранешен адвокат кој сега раководи со извидувачка единица, го скенираше својот лаптоп за цели.

„Се обидуваме да најдеме пешадија. Можеби некој ќе умре наскоро“, рече тој со смеа која, според „Атлантик“, беше повеќе нервозна отколку цинична.

Околу триесет прозорци трепкаа по неговиот екран – секоја камера, секој сектор од бојното поле, секоја потенцијална цел.

Кога покажа видео од уништувањето на руски тенк, само кратко коментираше: „Погледнете – капакот е затворен. Трите внатре полека се готват“.

Губење на сочувство

Репортерот на „Атлантик“ пишува дека овој суров тон може да се чуе насекаде во источна Украина. Тешко е да се одржи емпатијата кога се гледа уништување на цивилни домови и пропаганда што ги прикажува Украинците како „стаорци и хиени“ секој ден. Маички со натписи „Убиј го Русинот“ (Obj Rusa, op.a.) станаа вообичаени во кафулињата.

„Андриј Базарни, главниот лекар на полската болница во близина на Харков, рече дека Украинците ги мразат Русите „затоа што нè натерале да го изгубиме сочувството““, вели еден од војниците.

Војна што нема да запре наскоро

Никој не знае колку долго Украина може да издржи. „Од триесет регрути, осум всушност стигнуваат до обука“, рече еден службеник во Киев. „Но, помладите, под 25 години, се борат со неверојатна посветеност“.

Кога го прашале колку долго можат да издржат, командантот на YG одговорил без двоумење: „Војуваме со Русите триста години. Ќе издржиме уште малку.“