Ручал дома со семејството па се самоубил! Мистеријата за смртта на Мија Гавран сè уште трае
Вчера се навршија 28 години од самоубиството на Миодраг Батричевиќ, попознат како Мија Гавран.
Името на Миодраг Батричевиќ во пошироката јавност до неговата смрт не се поврзуваше со белградското подземје.
Мија Гавран си пукал со револвер во главата во неговиот дом, во присуство на семејството, веднаш по семеен ручек во неделата на 17 декември 1995 година. Официјалната истрага сè уште не ги соопшти мотивите на мистериозното самоубиство.
Сепак, неговата биографија цврсто го поврзува со белградското подземје.
Роден е во 1951 година како син на потполковник на ЈНА. Токму поради железната дисциплина во куќата, Мија решава да се осамостои, да ја напушти куќата, но и да го напушти универзитетот, каде што дотогаш имал само десетки и почнува да патува низ Европа. Токму на тие патувања во Европа, Мија наводно се поврзал со Службата за државна безбедност, за која извршувал одредени задачи. Оваа информација не е потврдена, ниту пак самиот Мија зборувал за тоа, но во книгата на поранешниот информатор Боже Спасиќ, како и на новинарот Марко Лопушина, опишани се врските на Гавран со СДБ. Таму е окарактеризиран како „одличен оперативец, многу интелигентен и со голема смисла за хумор, исклучително корисен за државата“. Како што е објаснето, тој успеал сам да ги заврши некои од најтешките задачи.
До 7 септември 1990 година беше раководител на рецепцијата на хотелот „Топличе“. Сепак, Батричевиќ се гледал себеси како директор на престижниот и угледен белградски хотел „Мажестик“. И успеа да стигне до таа цел, со мала помош од анонимни пријатели.
Од моментот кога стана директор на престижен хотел, па сè до неговата смрт, Мија Гавран живееше на висока нога. Направил стан на поткровјето на зградата спроти „Мажестик“, над Клубот на образовната заедница, купил скап автомобил и секогаш бил во одбрано друштво. Секоја вечер кај него застанувале луѓе од андерграунд, естрадни ѕвезди, новопечени богаташи, луѓе од полиција и политичари.
Во добро упатените кругови на белградското подземје се тврдеше дека Мија Гавран, покрај директорската функција, се занимавал и со бизнис со нафта и цигари. Нешто тргна наопаку на тие работни места во клучен момент, па одредени момци му ја одзедоа колата на Мија Гавран, а потоа и новиот стан во кој тој не се ни всели. Во истите кругови се тврдеше дека Мија Гавран наводно бил склон кон коцкање, па неговата вкупна загуба во сето тоа, според упатените, изнесувала повеќе од три милиони тогашни германски марки.
Во сите овие приказни, се чини дека најреална е претпоставката дека Мија Гавран позајмил голема сума пари, вложени во увоз на неколку камиони цигари. Сепак, шверцерите на цигари поради некоја причина биле приведени на граница, велат по наредба на моќник и никогаш не стигнале до крајната дестинација, за голема несреќа на Мија Гавран. Наводно поради тој долг кренал рака на себе.
