СЕ СОЗДАВА ГОЛЕМ ПАКТ ПРОТИВ ИЗРАЕЛ – Ова е црвена линија на ескалација што ќе го вовлече целиот регион и светот во конфликт

Стравувањата од ескалација на војната меѓу Израел и Хамас се зголемија со истрелувањето на проектили и минофрлачи од либанска и сириска територија, а конфликтот може да се прошири низ Блискиот Исток под новата иранска „оска на отпорот“, според заклучоците на аналитичарите од американскиот тинк-тенк The Soufan Center.

Во знак на солидарност со палестинската офанзива на Хамас, проиранскиот Хезболах отвори оган од јужен Либан, на што Израел одговори со бомбардирање прекугранични села.

Борбите на југот за Појасот Газа предизвикаа сеќавања на крвавата битка во 2006 година во која загинаа 1.100 Либанци, како и од 1982 година кога Израел го нападна Либан и го опседна Бејрут.

„Со цел да ги фати Израелците од сите страни, Хамас ги повика Палестинците на Западниот Брег директно да се спротивстават на израелските војници стационирани таму“, забележува меѓународниот безбедносен тинк-тенк The Soufan Center, истакнувајќи дека судирите долж северната граница на Израел само би можеле да ескалираат.

За Израел, ова би претставувало војна на два фронта.

„Истовремено спроведување на големи воздушни и копнени офанзиви во Појасот Газа и Либан би било тежок предизвик за израелската Влада“, вели аналитичарот Николас Бланфорд и објаснува: „Само воздухопловните сили не би биле доволни за да се спречи каков било напад“. 

Израел ќе треба да распореди значителни копнени сили за да ги турка борците на Хезболах длабоко назад во Либан. И тоа веројатно би предизвикало широка одмазда.

„Војната со Хезболах би станала регионална со отворањето на сирискиот фронт и можноста за напади од Ирак, Јемен, па дури и од Иран“, додава тој.

Исламската религија е горко поделена меѓу шиитските и сунитските догми и останува да се види колку се подготвени двете фракции да ги здружат силите околу Појасот Газа.

Но, Вашингтон е доволно загрижен да распореди носач на авиони на нуклеарен погон во источниот Медитеран, како горко предупредување до Иран и Хезболах да не се мешаат.

„Да бидам јасен, не го преместивме носачот поради Хамас“, порача американскиот секретар за одбрана Лојд Остин и додаде: „Го поттикнавме превозникот да испрати јасна порака за одвраќање до други држави или недржавни актери кои би можеле да се обидат да ја прошират оваа војна“.

Ефективноста на оваа пречка допрва треба да се утврди.

„Иранските пратеници одбија да попуштат, а шиитските милиции во Ирак поддржани од Иран и движењето Хути во Јемен се заканија дека ќе ги таргетираат американските интереси со проектили и беспилотни летала доколку САД интервенираат“, забележува The Soufan Center. 

Таканаречената „оска на отпор“, на чело со Иран, останува со намера да постави свои црвени линии, кои, доколку се преминат, ќе предизвикаат ескалација што речиси сигурно ќе го вовлече целиот регион во конфликт.

Портпаролот на Хезболах ги детализираше тие црвени линии оваа недела:

„Ако Израел ја нападне Газа и ја отсече главата на Хамас или го уништи населението, ако има ново принудно иселување на Палестинците од нивната земја, ако бидат погодени светите верски места во Палестина“.

Портпаролот додаде дека „статус кво“ е при крај. 

„Ова нека го разберат Израел и САД! Ако Израел продолжи со политиката на изгорена земја, ќе го забрза отворањето на фронтот во Либан“.

„Во последните месеци се зборуваше за обединување на фронтовите, што значи поблиска соработка меѓу антиизраелските групи како Хезболах во Либан, Хамас и палестинскиот исламски џихад (ПИЈ), заедно со безброј други групи поддржани од Иран во Сирија и Ирак и Јемен“, забележува Николас Бланфорд и додава: „Затоа, би било тешко за Хезболах едноставно да застане назад и да не направи ништо додека Израел ја спроведува својата голема офанзива против Хамас во Појасот Газа“.

Истото го мисли и аналитичарот Дејвид Дауд.

„Хамас одамна престана да биде осамена милитантна организација“, пишува тој и додава: „Од 2018 година, групата официјално функционира како прва меѓу еднаквите од дванаесетчлената Заедничка оперативна соба на фракциите на Палестинскиот отпор. Пошироко, од 1990-тите Хамас постепено се интегрира во оската на отпорот предводена од Иран, регионална мрежа на антиизраелски политички партии и милитантни групи“.

Тој верува дека Хезболах ќе ја искористил оваа лабава рамка за обука и опремување на своите „партнери“ во Појасот Газа и Западниот Брег.

„Без разлика дали работи директно со иранскиот Корпус на Исламската револуционерна гарда (ИРГЦ) или одделно по нејзин налог, Хезболах направи значителни напори да регрутира внатре во Израел – меѓу Арапските Израелци и Палестинците – за да собере разузнавачки информации и да воспостави заспани ќелии во Израел за планирање терористички напади“, вели Дејвид Дауд и додава: „Овде врските на Хезболах со либанските и арапско-израелските криминални мрежи се покажаа како непроценливи“.

На крајот, Хезболах најверојатно ќе биде насочен од Иран. Впрочем, тоа е главната шиитска сила која дејствува на Блискиот Исток.

„Малку е веројатно дека Техеран ќе сака да го потроши Хезболах во залудна војна со Израел во целосна поддршка на Хамас“, вели Николас Бланфорд и додава: „Ризикот е Хезболах да се чувствува принуден да го подигне своето оперативно темпо поблиску до прагот додека војната во Газа се интензивира и уништувањето и загубата на животи се зголемуваат“.