Се чини дека Володимир Зеленски штотуку започна голема “тајна“ мисија, а на Запад речиси и не се зборува за тоа – зошто !?

Сосема е неверојатно како западните медиуми, вклучително и македонските, ја „премолчеа“ мировната иницијатива на претседателот на Украина, Володимир Зеленски, која тој ја презентираше за време на неговата турнеја во Латинска Америка. 

За првпат откако ја лансираше идејата за влез на Украина во НАТО, по што следеше одмазда од рускиот автократ, Володимир Зеленски јавно ја презентира својата визија за предусловите за мировен договор, што може да се смета за почеток на пресврт. Можно е Володимир Зеленски веќе да не е сигурен во финансиската помош од Запад и едноставно да нема избор во ситуација кога почна да трпи критики дома поради неуспехот на украинската офанзива и големиот број жртви.

Како и да е, факт е дека Володимир Зеленски минатата недела посети голем број земји од Латинска Америка, каде што го промовираше својот мировен план од 10 точки, но јасно е дека глобалниот Запад повеќе или помалку постојано молчи за тоа. Од друга страна, иницијативите на претседателот на Украина, засновани на оружјето и идејата за апсолутна победа, која не изгледа како реална опција без директен воен ангажман на НАТО, добија медиумска и политичка поддршка. Дали е можно денес идејата за мир повеќе да важи во областа наречена Глобален Југ, отколку на Запад ?

Пораките што Володимир Зеленски ги испрати за време на неговата турнеја во Латинска Америка се знак дека украинскиот претседател почнал многу повеќе да се грижи за влијанието на т.н. глобалниот југ, а не зависат само од група западни либерални демократии. Терминот Глобален Југ се однесува на областа на Африка, Латинска Америка и Карибите, Азија (со исклучок на Израел, Јапонија и Јужна Кореја) и Океанија (со исклучок на Австралија и Нов Зеланд).

Не случајно Володимир Зеленски на својата турнеја во Латинска Америка апелираше до лидерите на Аргентина, Мексико, Парагвај, Еквадор… да му помогнат да ја примени својата „пензиска“ формула, која подразбира повлекување на руските војници од украинска територија. Тој повика цела низа земји од Латинска Америка да испратат свои претставници на голема конференција на советници за национална безбедност во јануари, со цел да се формира што е можно поширок меѓународен фронт што може да и помогне на Украина да ги максимизира своите цели во одбрана на слободата, територијата и демократијата. Се добива впечаток дека пораките на Володимир Зеленски во Латинска Америка се значајна промена во однос на апсолутната политичка зависност од САД и ЕУ, откако стана јасно дека бескрајното финансирање на војната до конечната победа станува многу сомнително сценарио.

Иако американските медиуми главно не ја погледнаа мировната иницијатива на Володимир Зеленски во Латинска Америка, интересно е што New York Times многу „тивко“ го најави доаѓањето на Володимир Зеленски во САД односно напиша дека тој доаѓа да моли за продолжување на соодветната воена помош. 

Портпаролката на Белата куќа, Карин Жан-Пјер, вели дека Џо Бајден и Володимир Зеленски ќе се сретнат за да ја повлечат непопустливата посветеност на САД кон нацијата во војна за да и се спротивстават на Русија. Со оглед на тоа што американскиот Конгрес одбива да гласа за дополнителна помош од 61 милијарда долари за Украина, предложена од Џо Бајден поради внатрешни политички тензии, најавата за демонстрација на „целосна посветеност“ изгледа како циничен политички ПР, освен ако Белата куќа не е апсолутно сигурна како може да ги натера републиканците да гласаат. Никој со политичко искуство не може да каже како одлуката на Републиканската Партија да ги врзува средствата за заштита на границите против имигрантите има некаква логична врска со Украина, освен што американската популистичка десница е многу помалку склона да троши за војната во Украина отколку администрацијата на Џо Бајден.

За Володимир Зеленски, особен финансиски проблем е фактот што станува очигледно дека ниту членките на ЕУ не можат да се договорат за продолжување на финансирањето на војната во Украина, ниту пак има индикации дека е можен релативно брз договор.

Постои реална шанса американските републиканци да ја променат својата одлука, но прашањето за страдање и уништување ќе остане отворено за Володимир Зеленски. Се чини дека самиот факт што тој е доведен во ситуација кога републиканците гротескно го поврзуваат прашањето за давање азил во САД со војната во Украина, кои се две сосема одвоени теми, всушност му кажува на Володимир Зеленски колку американските политичари навистина се „грижат“ за украинските жртви.

Што и да мисли американската десница, очигледно е дека вовлекувањето на мигрантските прашања во украинскиот конфликт покажува дека не им е грижа што покажува моралниот компас во надворешната политика. Посебно е смешно што голем број експерти предупредуваат дека САД во моментов има изразен дефицит на работна сила, а демократите и републиканците се чини дека се натпреваруваат да го претворат легитимниот увоз на работна сила во еден вид паравоена пресметка на границите, на штета на сопствената економија.

Дури и ако Володимир Зеленски им се обраќа на лидерите на Латинска Америка со смоква во џеб (т.е. има намера да ја продолжи војната со помош на Запад), големата промена е што тој почна да се обраќа на глобалниот југ во обидите да најде решение за Украина.

Првите сигнали за трагичниот број на жртви во Украина ги пренесе Владимир Путин. 

„Како е можно хуманиот Запад лесно да го прескокне прашањето за броење човечки жртви, и во Украина и во Појасот Газа ?“, праша неодамна Владимир Путин.