“СИТЕ МАСКИ ПАДНАА!“ – НАТО губи моќен сојузник: “Овој човек е главниот играч на Владимир Путин! Време е за конечен одговор“
Како што се приближува виталниот самит на НАТО во Вилнус, главниот град на Литванија, претседателот на Турција, Реџеп Таип Ердоган, го одвлекува вниманието на Западот од бруталната војна во Украина, создавајќи криза околу приемот на Шведска во НАТО.
Ова е прашање кое веќе почна да ја парализира европската безбедност и го направи Стокхолм ранлив, а оди директно во крвава корист на рускиот претседател Владимир Путин, пишува новинарот, публицист и истражувач Марк Алмонд во коментар за весникот The Telegraph.
Сите, вклучително и официјалните лица во Анкара, можат да видат дека Шведска ги исполнува критериумите за влез во НАТО. Проблемот е што Реџеп Таип Ердоган, охрабрен од неговата трета изборна победа, повеќе од кога било е фокусиран на спроведување на политики кои го доведуваат во прашање не само Западот, туку и самите принципи на демократијата и човековите права кои НАТО ги брани. Според авторот на текстот, станува збор за човек кој ги прогонува своите ривали и им забранува да се занимаваат со политика. Сега, сепак, тој го подигнува тој вид авторитаризам на ново ниво, барајќи од Шведска да ги екстрадира неговите назначени противници пред да може да се приклучи на НАТО.
Според пишувањата на светските медиуми, може да се дебатира за исправноста или неправдата на шведската политика за азил за Курдите. Но, како што прашува авторот на текстот, дали некој поборник на владеење на правото може да се согласи странска Влада да одлучи кого таа земја ќе протера од нејзината територија ?
Како пример, тој ја наведува историската ситуација кога, по обидот за атентат врз Наполеон III во 1858 година од страна на поранешен бегалец во Велика Британија (Felice Orsini, op.a.), Франција побара екстрадиција на други дисиденти, противници на неговиот режим. Во парламентот и печатот се крена прашина околу тоа да му се дозволи на странски диктатор да одлучи кој би можел да живее во Велика Британија, без разлика дали таа е сојузник против Русија.
Сосема глупаво, наведува авторот, некои аналитичари ја протолкуваа постизборната Влада на Реџеп Таип Ердоган како позитивен знак бидејќи тој назначи „ортодоксен“ министер за економија. Пресметката и заклучокот беше дека тој можеби ќе почне да се согласува со Западот за прашања како што е војната на Владимир Путин во Украина или судбината на Сирија.
Но, според Марк Алмонд (авторот на текстот), тие биле длабоко погрешни. Наместо тоа, Реџеп Таип Ердоган се фокусираше на користење и злоупотреба на стратешката позиција на Турција во однос на Русија и Иран за да манипулира со европската одбрана, проценувајќи дека САД и основните членки на НАТО се толку желни да ја примат Шведска во НАТО што на крајот ќе ги прифатат неговите барања колку и да се шокантни или штетни.
Што се однесува до Западот, нема потреба да се прави маченик од Реџеп Таип Ердоган во очите на турската јавност или, уште полошо, да се натера граѓаните на таа земја да се чувствуваат како нивната земја да не се почитува. Но, би било страшна грешка, според Марк Алмонд, да се предадеме на барањата на турската Влада со тоа што ќе им се даде употреба на ризница на софистицирани системи за оружје или дисиденти. САД веќе отстапија премногу, пример е испораката на надградби за борбени авиони F-16.
