Сталин се плашел само од Надежда: Таа беше моќна жена, нејзиниот живот заврши трагично а вистината за смртта ја дозна десет години подоцна (фото)

Низ вековите, Русија ја обележаа големи личности – некои се запаметени по нивните херојски дела, а некои по теророт што го посејаа.

Оваа втора група секако го вклучува Јосиф Сталин, кој дојде на власт по смртта на Владимир Ленин и владееше со Советскиот Сојуз со „железна тупаница“ цели две децении. Тој остави во аманет долг список од неколку милиони „чистки“ кои беа извршени по негова наредба.

А која е жената на која и’ посвети 13 години од својот живот, додека „смртта не ги раздели“?

Од семеен пријател до сопруг

Таткото на Алелуја Сергеј потекнува од работничко семејство кое со децении работел како помошник, но неговата амбиција и желба за нешто повеќе го навеле во политичка партија, како што тоа обично се случува, што резултирало со прогонство во Сибир, а потоа и негово познанство со Сталин.

Надежда е родена во Баку, најмладата од четирите деца, но семејството се преселило во Санкт Петербург за Сергеј да избегне апсење.

Сергеј често криел членови на руската револуционерна група „Болшевици“, вклучувајќи ги Ленин и Сталин, во својата семејна куќа. Изложена на револуционерни активности за време на нејзината младост, Алилујева првпат стана поддржувач на „болшевиците“ додека уште беше на училиште.

Сталин и Надежда се познавале уште од раното детство, а постојат одредени тврдења дека тој ја спасил од давење. По престојот во семејната куќа на Алилујеви, двојката се зближила во текот на летото и се венчала во март 1919 година.

Подготвеност за работа и покрај недостатокот на писменост

Сталин ја назначи Алилујева за секретар во Народниот комесаријат за националности, каде што служеше како шеф. Не сакајќи да биде зависна од Сталин, Алилујева ги префрли своите функции и се приклучи на секретаријатот на Ленин. Ова наводно го изнервирало Сталин кој сакал неговата сопруга да ја напушти работата и да остане дома.

На Алилујева и’ беше удобно да работи за Ленин и неговата сопруга Надежда Крупска, исто така болшевички функционер, бидејќи тие беа поблаги кон неа од Сталин; Ленин знаел дека Алилујева го напуштила училиштето на млада возраст и затоа и’ ги простувал правописните грешки.

Неколку месеци по раѓањето на нејзиното прво дете Василиј, Алилујева беше исклучена од Болшевичката партија бидејќи имаше проблем да ги балансира семејниот живот, професионалната и партиската работа. Иако беше повторно примена со посредство на највисоките партиски функционери, вклучително и Ленин, нејзиниот целосен статус беше вратен дури во 1924 година. Алилујева беше загрижена дека ако не работи надвор од домот, нема да биде сфатена сериозно.

Уморна од својата работа и несреќна во улогата на „прва дама“ , Алилујева бараше нешто што ќе и’ ги „исполни деновите“. Заинтригирана од образованието, таа влезе во Индустриската академија, отсек по инженерство и синтетички влакна – што беше нова технологија во тоа време.

Секаде се потпишувала со моминското презиме, сакајќи да избегне привилегии.

Единствената личност од која Сталин се плашеше

Надежда не беше посветена мајка, а работата им ја препушти на дадилките. Светлана, второто дете во редот, во своите мемоари напишала дека нејзината мајка била „исклучително строга“ и дека таа е „единствената личност од која се плашел Сталин.

Несогласувањата во бракот започнаа кога Сталин рече дека мајката на Надежда е шизофреничар. Карл Паукер, тогашниот шеф на личното обезбедување на Сталин, не сакаше сведок на нивните кавги. 

„Таа е како кремен“, рече Паукер за Алелујева. Сталин е многу груб со неа, но дури и тој понекогаш се плаши од неа. Особено кога насмевката ќе исчезне од нејзиното лице“.

Од претчувства до разнишана психичка состојба

Последните години од животот ги помина во тешка депресија, опкружена со лоши сомнежи дека нејзиниот сопруг ја изневерува. На и онака страшните маки им се придружија и мигрените и раната менопауза. Причинско-последичната врска помеѓу овие состојби не е позната – односно дали Алилујева била депресивна и параноична поради хормонални нарушувања или корелацијата помеѓу овие дијагнози е неконзистентна.

Во неколку наврати, Алилујева наводно размислувала да го напушти Сталин и да ги земе децата со себе, а во 1926 година накратко заминала и се преселила во Ленинград.

Скриено самоубиство

Во ноември 1932 година, Алелуја беше на само неколку недели од завршувањето на студиите на Академијата. Заедно со нејзините сонародници, таа маршираше на парадата на 7 ноември по повод одбележувањето на петнаесетгодишнината од Октомвриската револуција, додека Сталин и децата гледаа од врвот на мавзолејот на Ленин на Црвениот плоштад.

Следната вечер, моќната политичка двојка присуствуваше на вечера одржана во станот во Кремљ на Климент Ворошилов, близок пријател на Сталин и член на Политбирото, за комеморација на Револуцијата. Иако претпочиташе да се облекува скромно, во согласност со болшевичката идеологија, Алилујева за таа прилика носеше гардероба „достојна за кралица“.

За жал, вечерата завршила со расправија поради љубомората на Надежда, а изворите наведуваат дека Сталин и’ фрлал кори од леб.

Рано утрото на 9 ноември, Алилујева се застрела во срцето.

Сталин цела деценија ја криел вистинската причина за смртта, сметајќи дека е „негов срам“, па дури и членовите на семејството мислеле дека Надежда починала од апендицитис.