Студијата дава застрашувачко предвидување: Ќе има нуклеарна војна меѓу Индија и Пакистан оваа година

Студијата морничаво предвиде нуклеарен конфликт меѓу Индија и Пакистан во 2025 година, предизвикан од терористички напад со голем број жртви.

Очите на целиот свет со вознемиреност ја следат ескалацијата на конфликтот меѓу Индија и Пакистан – две нуклеарни сили, од кои секоја има околу 180 нуклеарни боеви глави. 

Тензиите меѓу Индија и Пакистан нагло ескалираа по ужасниот терористички напад во Пахалгам, Џаму и Кашмир, минатиот месец, во кој загинаа 26 лица.

Среде оваа нестабилна ситуација, истражувачки труд од 2019 година објавен од научници на Универзитетот Рутгерс во САД повторно привлекува големо внимание.

Студијата морничаво предвиде нуклеарен конфликт меѓу Индија и Пакистан во 2025 година , предизвикан од терористички напад со голем број жртви.

Истражувачите теоретизираа дека голем терористички напад – за кој првично се сметаше дека е напад врз индискиот парламент – ќе ја натера Индија да мобилизира трупи, што ќе го натера и Пакистан да одговори со иста мера.

„Со зголемувањето на тензиите, судирите и жртвите од двете страни би довело до брза ескалација. Како што се случи во јануари 2002 година, двете страни се мобилизираат и распоредуваат свои трупи, избувнуваат судири и има смртни случаи од двете страни“, опишуваат научниците, пишува „Економик тајмс“.

Што друго вели студијата?

Според студијата, откако индиските сили ќе почнат да напредуваат на пакистанска територија, пакистанските генерали, плашејќи се од конвенционален пораз, посегнуваат по нуклеарно оружје.

Ден 1: Пакистан користи 10 тактичко нуклеарно оружје (по 5 килотони секое) во рамките на своите граници против индиските тенкови.

Ден 2: Пакистан лансира уште 15 тактички нуклеарни бомби. Како одговор, Индија употреби 20 стратешки нуклеарни експлозии насочени кон пакистанските воени инсталации и нуклеарни складишта.

Овие нуклеарни експлозии предизвикуваат огромни пожари и облаци од чад, слични на оние што се видени по бомбардирањето на Хирошима или пожарите во земјотресот во Сан Франциско во 1906 година.

Наместо да ја запре војната, ескалацијата на Индија предизвика смртоносен трет ден.

Пакистан одговара со 30 нуклеарни напади врз индиски воени и поморски бази и урбани аеродроми, плус уште 15 тактички напади.

Индија возврати со нуклеарни напади врз 10 пакистански воени објекти во градовите.

Во трудот се опишува катастрофална верижна реакција: гнев, паника, недоразбирања и строги протоколи од двете страни што водат до целосна размена на нуклеарно оружје.

Во текот на следните три дена, Пакистан го користи целиот свој стратешки арсенал од 120 нуклеарни оружја, насочувајќи се кон индиските градови. Индија одговара со 70 нуклеарни воздушни напади, додека остатокот од оружјето го чува во резерва за да ја одврати Кина.

Двете земји поседуваат нуклеарно оружје

Под претпоставка дека обете земји поседуваат околу 250 нуклеарни оружја, истражувачите предупредуваат на катастрофални последици:

•     50 до 125 милиони непосредни смртни случаи, во зависност од оружјето.
•     Главните индиски и пакистански градови би биле целосно уништени или би станале непогодни за живеење.
•     колапс на инфраструктурата: здравството, енергетиката и финансиите би биле во урнатини.

Уништувањето немаше да запре тука. Климатските ефекти од чадот и пожарите би влијаеле на целиот свет, потенцијално предизвикувајќи глад што би можел да погоди милијарди луѓе.

„Последиците би биле огромни и глобални“, заклучува весникот.

Десет земји имаат нуклеарно оружје

„Девет земји имаат нуклеарно оружје, но Пакистан и Индија се единствените што брзо ги зголемуваат своите арсенали“, рече Алан Роубак, истакнат професор на Одделот за еколошки науки на Универзитетот Рутгерс.

Истражувачите велат дека оружјето од 2025 година би можело да има експлозивна моќ од 15 килотони – еквивалентно на 15.000 тони ТНТ, со иста големина како американската бомба фрлена врз Хирошима во 1945 година – до неколку стотици килотони.

Доколку Индија употреби 100 стратешки оружја, а Пакистан 150, се проценува дека од 50 до 125 милиони луѓе би можеле да умрат како директен резултат, со можни дополнителни смртни случаи од масовно гладување низ целиот свет.