Терапевтот предупредува дека ова се најопасните зборови што можеме да ги употребиме во врска

Вo врските, често користиме зборови за кои веруваме дека се јасни, познати и универзални. Ги кажуваме со убедување, очекувајќи нашиот партнер веднаш да нè разбере. Но, зад тие зборови, често стојат различни значења, различни искуства и неискажани очекувања. Затоа зборовите што треба да нè зближат можат да станат причина за недоразбирања, болка и дистанца. Затоа терапевтот и советник Лари Мишел истакна неколку зборови што ги нарекува „најопасни“, кои луѓето во врски често ги користат – но ретко ги објаснуваат целосно.

1. Љубов

Љубовта не е ветување, однесување или решение за сите проблеми. Љубовта не е нешто што го даваме или примаме како подарок.

„Тоа не е размена. Љубовта е фундаментална сила што постои во нас, дури и кога животот е премногу бучен за да ја почувствуваме. Кога се чувствуваме далечно, тоа не значи дека љубовта не постои – туку дека сме ја заборавиле за момент среде секојдневните обврски. Љубовта е секогаш тука. Не бара од нас да ја измислиме, туку да ѝ се вратиме. Наместо да ја користиме како замена за сè што чувствуваме, важно е да кажеме што навистина ни треба – блискост, нежност, разговор, поддршка“, објаснува Мишел за YourTango.

2. Доверба

Довербата не е нешто што можеме да му го дадеме на друго лице, како да предаваме клуч. Тоа е чувство што го имаме во себе кога веруваме во сопствената проценка дека некој е достоен за нашето ангажирање.

Терапевтот истакнува: „Кога некој ќе нè разочара, всушност престануваме да си веруваме дека правилно сме ја процениле таа личност. Довербата тогаш повеќе не е оружје кон кое треба да покажуваме со прст, туку повик да преземеме одговорност за сопствените одлуки. Наместо да велиме „Не ти верувам“, можеме да се прашаме: „Што би ми помогнало да се чувствувам безбедно со оваа личност?“ На овој начин, довербата станува нешто што го градиме одвнатре, а не го очекуваме однадвор.“

3. Безбедност

Луѓето често мислат дека се чувствуваат безбедно кога им е удобно или кога нема конфликт. Но, вистинската емоционална безбедност не е избегнување на непријатното, туку чувство дека можеме да ја кажеме вистината без страв дека ќе бидеме исмејувани, казнети или напуштени.

„Тоа е простор каде што знаеме дека нашите чувства и граници се добредојдени. Понекогаш безбедноста изгледа како јасно „не“, како цврста граница што нè враќа во реалноста. Да се ​​биде безбеден не значи секогаш да се биде во мир, туку да се знае дека дури и во немирите, некој нè гледа, слуша и прифаќа“, вели Мишел.

4. Почитување

Почитувањето не е покорност, молчење или согласност по секоја цена. Тоа значи признавање дека другата личност има право на свои вредности, мислења и избори, дури и кога тие се разликуваат од нашите.

Терапевтот објаснува: „Проблемот се јавува кога едното лице го разбира почитувањето како послушност, а другото како целосна слобода без одговорност. Затоа е важно да не се претпоставува што значи почитување, туку јасно да се каже: „За мене, почитувањето значи да ме слушаш дури и кога не се согласуваш со мене“ и слично. Само тогаш почитувањето станува договор, а не борба за моќ.“

5. Ранливост

Ранливоста не е преоптоварување со емоции или раскажување на секој детаљ од вашиот живот. Тоа не е слабост или покана за сожалување. Ранливоста е свесен избор да споделиме нешто што ни е важно, иако не знаеме како ќе реагира другата личност. Тоа е храброст да бидеме искрени – не затоа што знаеме дека сè ќе испадне добро, туку затоа што сакаме вистина и интимност, тврди Мишел.

„Ранливоста отвора врата кон подлабока врска, но таа е невозможна без чувство на безбедност. Затоа вистинската ранливост се случува кога двајцата луѓе одлучуваат да бидат присутни, отворени и искрени. Значи, ако сакаме подлабоки и поискрени врски, треба да престанеме да претпоставуваме дека зборовите што ги користиме значат исто за сите. Љубовта, довербата, безбедноста, почитта и ранливоста не се само зборови – тие се искуства што треба да се разјаснат, споделат и градат заедно. Само тогаш зборуваме на ист јазик“, заклучи терапевтот.