УКРАИНЦИТЕ ИМААТ САМО НЕКОЛКУ НЕДЕЛИ ДА ДОЈДAT ДО ГЛАВНАТА ТОЧКА! Време се помалку: „Ако не успеат – се знае што следи“

Сезоната на „распутица“ или истурена кал е веднаш зад аголот, а времето им истекува на Украинците да постигнат решавачки успех.

Оваа недела беше пресвртна точка во украинската контраофанзива , а можеби и во целата војна. Бидејќи украинските сили се чини дека успеале да ја пробијат првата, силно утврдена одбранбена линија на Русија на југ и на исток, сега на повидок е патот кон Крим, пишува британски Телеграф.  Украина сега мора да го искористи овој пробив за да го пресече копнениот мост кон Крим . За да го постигне ова, таа мора да се пробие до морето и да ги одземе градовите Токмак и Мелитопол од руски раце.

Пробивањето на првата линија на руската одбрана беше макотрпен процес за време на кој храбрите украински пиротехничари се бореа низ една од најминираните области во светот. Руските мински полиња се покриени со тенковски стапици и артилериски оган. Во просек, секој километар земја е покриен со околу 1.500 противпешадиски и противтенковски мини. Откако ќе го расчистат тоа, тие стигнуваат до првиот од трите слоја на руската рововска мрежа која се протега неколку километри и во која се сместени некои од најдобрите борци подготвени да го запрат украинското напредување. 

Тие ја пробија првата линија

Украинските извештаи потврдуваат дека 47-та механизирана бригада успешно ја пробила руската одбрана во близина на селото Роботин, јужно од Орихов во областа Запорожје. Ако одбранбените линии кај Роботина се успешно пробиени, тогаш градот Токмак, каде што се наоѓа рускиот гарнизон, сега е на повидок и е оддалечен само 30 километри. Помеѓу Роботина и Токмак има уште неколку одбранбени линии, но овие линии се значително помалку зацврстени од оние на почетокот, кои Украинците веќе ги пробија.

И сега копнениот мост кон Крим изгледа крајно ранлив на нападот на моќните украински механизирани единици , кои дополнително ќе бидат засилени со американските тенкови Абрамс во септември. Сето ова изгледа ветувачко, но временските услови – кои се безмилосни на бојното поле – во никој случај не се на страната на Украина. Следната фаза од контраофанзивата – брзо заземање на делови од регионите Запорожје и Мелитопол – исто така вклучува неколку недели тешки борби. 

Наскоро, сепак, доаѓа озлогласениот украински „распад“ или „сезона на кал“, кога обилните дождови и поплавите кон крајот на летото ја претвораат почвата на источна Украина во леплив мочуриште, што ќе ги забави офанзивните маневри и напади.  Војниците на Наполеон наишле на такви услови на почетокот на 19 век за време на инвазијата на Русија, како и трупите на Хитлер во есента 1941 година, што на крајот се покажало катастрофално за двете страни. Сега, иако на домашен терен, до есен, покрај руските напаѓачи, со овој проблем ќе треба да се справат и Украинците.

Немаат многу избор

На Украина ќе и остане мал избор освен да ги удвои напорите за време на суровите зимски месеци и брзо да напредува низ замрзнатото тло со оклопни возила додека руските регрути се смрзнуваат до смрт чекајќи во ровови. До пролет ќе се врати пролетната кал. Но, тоа веројатно ќе биде крај на контраофанзивната фаза.

Со оглед на тоа што претстојните избори ширум Западот веројатно ќе го апсорбираат политичкиот капитал и очекуваниот воен замор, Украина може да има само неколку кратки, скапоцени месеци за да ослободи што е можно повеќе земја што е можно побрзо. Дипломатскиот притисок врз Украина да прифати некоја форма на мировни преговори ќе биде уште поголем следната година, што ќе биде од корист за повторното вооружување на Русија и нејзините кинески поддржувачи кои сакаат да го замрзнат конфликтот.

Ако го контролираат Мелитопол и пристапот до Азовското Море, Украинците ќе бидат во многу посилна позиција бидејќи ќе се справат со меѓународниот притисок следната година. Сега мора да се осигура дека воените сили на Украина имаат сè што им е потребно – и што е најважно, брзо да добијат сè што им е ветено.