ШОКАНТНИ ИСПОВЕДИ – Ова се докторите херои кои спасиле неколку детски животи од масакрите што ја погодија Србија: “Мало девојче ме погледна во лифтот и ме праша: Нема да умрам ?“
д-р. Златко Перишиќ и д-р. Милан Савиќ, хирурзи од Клиничкиот центар на Србија и д-р. Ивана Стефановиќ од Ургентното одделение, се дел од медицинските работници кои биле на првата линија на помош на жртвите од масакрите во Белград и во околината на Младеновац, а своите искуства ги презентираа како гости во програмата на РТС.
„Само што ја видов и веднаш знаев дека мора итно да оди во операциона сала“, рекол д-р. Златко Перишиќ, еден од докторите кои ги лекувале ранетите деца од основното училиште „Владислав Рибникар“.
13-годишниот ученик Коста К. во средата со пиштолот на својот татко уби осум свои школски другари и чуварот на училиштето, а седуммина од нив рани. Урош Б., пак, само еден ден подоцна во својата „крвава гозба“ уби осум млади луѓе и тешко рани 13 лица. Многу животи спасиле брзата реакција на здравствените работници, а докторите кои тој ден биле на лице место и во операционите сали откриле што нашле таму.
д-р. Ивана Стефановиќ, позната на пошироката јавност по тоа што секое утро известува за состојбата на ранетите, таа среда се нашла и во улога на доктор и на мајка.
„Ќерка ми оди во тоа училиште, а одделот е во соседството. За тоа дознавме на утринскиот состанок, но мислевме дека е лажна тревога. Ми се јави ќерка ми, а повикот беше примен и во центарот за повици. Ние ја примивме страшната вест дека има најмалку десет повредени“, открила д-р. Ивана Стефановиќ.
Како што истакнала, никој не бил подготвен за тоа што го пронашле на местото на злосторството – „Колку и да беа страшни вестите, никој не беше подготвен за она што го најдовме таму. Мора да ги замрзнете, да ги исклучите сите емоции што ги имате за да ја работите својата работа професионално. Важно е да нема емоции во тој момент за да можете да обезбедиме помош. Ова е полошо од најлошите сценарија што можев да ги замислам. Сè уште ги сумираме впечатоците“, вели д-р. Ивана Стефановиќ.
д-р. Златко Перишиќ бил на должност во текот на ноќта кога Урош Б. дивеел и пукал од автоматско оружје и убил осум лица во селата околу Младеновац. Како што истакнува, претходниот ден бил на работа, кога Коста К. од училишната клупа пукал во соучениците.
„Не бев директно вклучена во грижата за децата, но ми беше многу тешко да гледам. Синот на еден колега беше во операциона сала, сите го знаеме и работиме со него. Следниот ден бев дежурен. Четвртокот беше сосема поинаку. Сите молчевме. Имавме многу работа тој четврток“, се сеќава д-р. Златко Перишиќ. Како што вели, непосредно пред закажаните операции дознал за веста дека некој повторно убил многу луѓе и веднаш биле организирани екипи од експерти.
„Ги автостопиравме по ходниците, ги повикав сите хирурзи, сите хируршки тимови, сите анестезиолози… Чекавме да видиме што ќе се случи. Прво донесоа двајца пациенти, ниту еден момент не се запрашав дали можеме да се справиме со тоа. Почнавме да работиме првична дијагноза, третата пациентка беше девојче родено 2005 година. Кога видов како изгледа, решив веднаш да одам во акција. Буквално истрчавме во акција. Видов секакви работи, но тогаш ми беше премногу тешко, уште потешко ми беше кога во лифтот кажа: Нема да умрам нели ?“, се присетил д-р. Златко Перишиќ на страшните моменти од таа ноќ.
„Имаше три прострелни рани, кога ја отворив не знаев каде е. Ова се ситуации кога треба да го запрете крварењето. Видовме дека десниот бубрег е целосно уништен. Сакав само да ја стабилизирам, па ќе видиме што ќе правиме. За жал, таа мора да оди на повеќе операции. Повредата на црниот дроб е таква што денес планираме да направиме уште една операција, да видиме како изгледа, ми олесна кога видов дека може да се направи нешто“, рекол докторот.
Додека го чувале девојчето во една операциона сала, неговите колеги работеле истовремено во други. „Додека ја изведувавме таа операција, работеа шест операциони сали. Сите бевме вклучени во акција“, рекол тој.
д-р. Милан Савиќ во средата бил на крајот од смената кога на операционата маса дошол синот на колега со кој работи, во многу тешка состојба. Момчето било донесено со повреди на вратот и градниот кош, а во телото, како што кажуваат докторите, имало дури три куршуми.
„Она што д-р. Златко Перишиќ го доживеа во масакрот втората вечер, јас го доживеав првиот ден. Во суштина, направивме мултидисциплинарен тим, прв пристигна пациентот, кој беше најтешко повреден и беше прилично нестабилен. Не можевме да ја реконструираме повредата. Проценката беше дека треба витално да го стабилизираме, не смеевме да го свртиме на страна што ја отежна ситуацијата. Добивме информација дека се работи за син на наш колега. Кога вие ја работете оваа работа долго време, исклучувате се и морате да помогнете“, рекол д-р. Милан Савиќ едвај задржувајќи ги солзите.
Како што истакнал докторот, најважно било пациентот да се стабилизира и да закрепне, а сега останува само надеж дека последиците ќе бидат што е можно минимални.
„Моравме да работиме и на отстранување на металното туѓо тело. Бев веќе надвор од должност кога се случи сето ова… Вие некако се фокусирате само на помагање на пациентот. Важно е со кого работите, мислам дека успеавме да го стабилизираме и последиците ќе бидат што е можно минимални“, заклучил д-р. Милан Савиќ за РТС.
