Љубовта е моќно чувство кое може да донесе голема среќа, но понекогаш може да не наведе да се изгубиме себеси
Видовите на љубов кои вклучуваат прекумерна посветеност, недостаток на рамнотежа или емоционална зависност може да предизвикаат длабока дезориентација, предизвикувајќи нè да заборавиме кои сме навистина.
Наместо да градиме здрава врска, на крајот може да го изгубиме идентитетот и да се жртвуваме себеси заради врската.
Петте видови на љубов кои можат да ве натераат да се изгубите себеси:
Љубов која се претвора во зависност
Се карактеризира со прекумерна емоционална зависност од партнерот, каде што едната индивидуа станува емотивно зависна од другата. Овој тип на љубов често доведува до недостаток на самопочит и постојан страв од губење на партнерот. Истражувањата покажуваат дека емоционалната зависност може да го попречи личниот развој и да создаде чувство на губење на себеси.
Идеализирана љубов
Во овој тип на љубов честопати го гледаме партнерот совршен и недостижен. Со идеализирање на партнерот, можеме да се заборавиме и да се фокусираме само на исполнување на неговите/нејзините очекувања. Ова често води до разочарување, бидејќи никој не е совршен и високите очекувања можат да создадат непотребен притисок во врската.
„Пожртвувана“ љубов
Кога партнерот жртвува сè за врската, оставајќи ги сопствените желби, соништа и потреби зад себе, тоа може да доведе до чувство на самогубење. Жртвувањето е важен дел од љубовта, но кога се прави прекумерно и еднострано, може да доведе до чувство на незадоволство и губење на контролата врз личниот живот.
Посесивна љубов
Овој тип на љубов се заснова на контрола и љубомора. Кога едниот партнер се обидува да го поседува и контролира другиот, се создава средина каде што еден поединец ја губи својата слобода и чувствува дека неговиот идентитет е ограничен. Ова може да предизвика чувство на страв и губење на себе, бидејќи поединецот станува „додаток“ на партнерот, наместо да остане независна личност.
Себична љубов
Во овој тип на љубов, едниот партнер се фокусира само на сопствените потреби и желби, игнорирајќи ги оние на партнерот. Ова создава неурамнотежен однос каде што еден поединец се чувствува запоставен и безвреден. Постојаното фокусирање на себе и недавањето простор на партнерот може да предизвика да се изгубите себеси и да создадете чувства на незадоволство и изолација.