Дивата Џенифер Лопез и покрај тоа што зачекори кон седмата деценија од животот, сепак е дете гладно за љубов. И како што се случува, во причинско-последична психолошка врска, таа порасна во дом во кој недостасуваше нежност и внимание, прошаран со ноти на насилство и студенило.
За својата токсична врска со родителите Гвадалупе и Дејвид проговори дури неодамна, а дури сега ни стана јасно зошто цел живот бара засолниште и безбедно пристаниште кај емотивните партнери.
– Кога растев, постојано барав некој што ќе направи да се чувствувам сакано. Бев средно дете, изгубено меѓу сестрите Лесли и Линда. Татко ми работеше во ноќни смени, спиеше цел ден и немаше време за нас.
Мајка ми беше нарцисоидна, егоцентрична, партиска жена. Таа е супер комплицирана, носи многу емотивен багаж, го направи она што требаше да го направи и тоа ја направи силна, но и цврста. Таа нè претепа. .. – изјави Џеј Ло во нејзините документарни филмови „Полувреме“ и „Најголемата љубовна приказна никогаш не кажана“.
Таа потоа продолжи со период на напуштање дома за да ги оствари своите танцувачки соништа.
– Бев бездомник некое време. Но, мајка ми инсистираше никогаш да не зависам од маж, да бидам свој човек, и јас сум ѝ благодарен за тоа.
Сепак, Џеј Ло денеска и’ го честиташе роденденот на својата мама со натпис „Благодарам што си секогаш тука, те сакам многу…“, а се чини дека раните зараснале.