Зборовите имаат големо влијание врз психолошкиот развој на детето и затоа е важно да се внимава што му се зборува. За жал, многу родители не се свесни за ова или се премногу себични за да видат како тоа влијае на нивните деца.
Коментарите за килограмите треба да се избегнуваат, без разлика дали се работи за девојче или момче, бидејќи тоа многу лошо влијае на нивната самодоверба. Треба да им се дозволи да прават грешки и сами да избираат, бидејќи така учат и ја зајакнуваат својата самосвест. Ако постојано им кажувате дека се паметни, тоа е всушност контрапродуктивно за нив, вели д-р Товах Клајн од Центарот за детски развој Барнард во Њујорк.
Таа издвои 10 работи кои никогаш не треба да им ги кажувате на своите деца:
„Не се прави така, дозволете ми да ви покажам“
Децата треба да искусат грешки и неуспеси, затоа што учат од нив. Но, ако родителите ја завршат работата за нив, бидејќи тие подобро знаат и подобро ќе ја завршат, тогаш всушност му испраќаат на детето порака дека е неспособно. Ваквиот однос создава несигурно дете кое подоцна ќе има проблеми со самодовербата.
„Глуп си“
На децата треба да им се дозволи да ги изразат своите емоции, а она што на родителите им изгледа глупаво е начин да се запознаат себеси и светот. На пример, ако детето одлучи да избере што ќе облече во градинка и таа комбинација е невообичаена, треба да го пуштите така.
Тогаш тие само ќе ги искусат реакциите на другите деца и возрасните и ќе научат нешто од тоа. Нема потреба да го задржувате велејќи дека тоа што го прави или сака да го прави е глупаво.
„Толку си срамежлив“
Друг вид на понижување што родителите го прават несвесно. Кога детето е критикувано дека е срамежливо или не е срамежливо, тој се чувствува непријатно затоа што мисли дека нешто не е во ред со него.
Децата имаат различни карактери исто како и возрасните и нема смисла да се обидувате да го направите во нешто што не е. Подобро е да се обидете суптилно да му помогнете малку да се олабави, можеби преку игра, шега…
“Не плачи. Нема причина да”
Да му кажеш на детето да престане да плаче кога е вознемирено, дури и ако плаче од бесмислена причина, за него е многу понижувачко.
„Ако детето е вознемирено, тогаш е навистина вознемирено и му треба сочувство и некој кој ќе му помогне да се смири“, објасни д-р Клајн.
„Големите момчиња не плачат“
Родовите стереотипи започнуваат уште од многу рана возраст, па родителите (особено татковците) често им кажуваат на своите синови дека момчињата не плачат. На тој начин само ги принудуваат да ги потиснат своите чувства, што никако не може да биде добро за нивниот психолошки развој. Тоа е како да им кажете на вашите деца „не е добро да се има чувства“.
“Види, колку си убава! Ти си толку убава”
Уште еден стереотип кој е вграден во главите на многу девојки уште од мали нозе – најважно е дека си убава. Родителите (најчесто мајките го прават тоа) всушност искажуваат дел од своите фрустрации преку таквото воспитување. Можеби како мали и во текот на животот се чувствувале недоволно убави, немале доволно модерна облека… и сето тоа им било многу трауматично.
Нездраво е да им ги наметнувате своите неостварени желби на децата и да очекувате од нив да живеат каков што посакувале нивните родители. Освен тоа, да ги научиш дека да се биде убава е најважна работа и да се судат луѓето врз основа на тоа што носат е навистина плиток начин на размислување.
„Тоа не е многу убаво, не ти одговара“
Кога детето избира, на пример, облека во продавница, ќе избере нешто што одговара на неговата личност. Позната е поговорката дека за вкусовите не се разговара, а особено не се наметнуваат на други луѓе, вклучително и на децата. Тоа би повредило возрасен, но не и дете. Тоа што го наметнувате само испраќа порака дека треба да изгледате на одреден начин, да се вклопите во некои стандарди и дека тоа што му се допаѓа на детето е погрешно и ненормално.
“Дали сте сигурни дека сакате да го јадете тоа? Тоа е дебелеење”
Страшно е да се слушне како родителите им кажуваат на своите деца дека се дебели. Тоа е страшен удар за нивната самодоверба. Дополнително, детето најмногу го прави она што му го дозволуваат родителите – односно го јаде тоа што му се сервира и ги копира нивните навики. Активни се ако се активни и нивните родители…
Ако мислат дека нивното дете има вишок килограми, родителите треба да го решат тоа за детето да не се чувствува лошо. Треба да ја менува исхраната „во тишина“, да воведува здрава храна и да ја елиминира нездравата. Исто така, повеќе семејни спортски активности, прошетки, патувања во природа ќе помогнат…
„Толку си паметен“
Добро е да му дадете до знаење на детето дека е паметно, но тоа да се нагласи како најважна работа во животот е погрешно. Детето на кое родителите постојано му кажуваат дека е паметно, всушност ја губи мотивацијата да учи понатаму, бидејќи има чувство дека знае се. Човек учи додека е жив, а сè уште не знае многу – тоа е пораката што родителите треба да ја всадат во главите на своите деца.
„Навистина ме разочара“
Присилувањето на детето да се чувствува виновно е нешто што, за жал, е присутно насекаде околу нас. Ако детето знае дека направило некоја глупост и се чувствува лошо поради тоа, зошто уште повеќе да го потенцира и да го понижува. Сите правиме грешки, вклучително и децата. И учат од своите грешки.