Мегапроект кој може да го спаси Блискиот Истот и да донесе мир: Толку е важно што дури и ЦИА го повика американскиот претседател да дејствува

Катарската депресија е област на депресија во северозападниот дел на Египет, поточно во провинцијата Матрух. Депресијата е дел од западната пустина во Египет и се наоѓа под нивото на морето, а нејзиното дно е покриено со солени површини, песочни дини и солени мочуришта.  Создаден е со мешање на сол и ветерна ерозија. Околу 20 километри западно од депресијата лежат оазите Сива во Египет и Јагбуб во Либија во помали, но слични вдлабнатини.

Оваа депресија ја содржи втората најниска точка во Африка на надморска височина од 133 метри под нивото на морето, а најниската точка е езерото Асал во Џибути.

Депресијата зафаќа околу 19.605 квадратни километри, големина споредлива со езерото Онтарио и двојно поголема од Либан. Поради големината и близината на брегот на Средоземното Море, направени се студии кои сугерираат поплавување на областа за различни цели, како што е потенцијалот за производство на хидроелектрична енергија.

Катарската депресија е во форма на солза, со точка свртена кон исток и широка, длабока област свртена кон југозапад. Северната страна на вдлабнатината се карактеризира со карпи високи до 280 m, кои го означуваат работ на соседното плато Ел Дифа. На југ, депресијата нежно се спушта до Големото Песочно Море.

Во вдлабнатината има солени мочуришта, под северозападните и северните рабови, и големи суви езерски корита кои повремено се поплавуваат. Мочуриштата зафаќаат околу 300 квадратни километри, иако некои области се зафатени од песок разнесен од ветер. Околу четвртина од регионот е окупирана од суви езера составени од тврда кора и леплива кал, а повремено исполнети со вода.

Големината на Катарската депресија и фактот што таа паѓа на длабочина од 133 метри под средното ниво на морето доведе до неколку предлози за создавање масивен хидроенергетски проект во северен Египет за да му се спротивстави на проектот Асуанската брана. Овој проект е познат како „Проект за депресија на Катар“.

Предлозите предвидуваат копање на голем канал или тунел од Катар на север, долг 55 до 80 километри, во зависност од избраната рута до Средоземното Море, за да се канализира морс

ката вода во областа.

Алтернативен план вклучуваше цевковод на 320 километри североисточно до слатководната река Нил во Розета.

Водата би течела во низа водотеци кои би генерирале електрична енергија со ослободување на водата на 60 метри под нивото на морето. Бидејќи Катарската депресија е во многу топол сув регион со многу мала облачност, водата ослободена на ниво од -70 метри би се проширила од местото на ослободување низ сливот и ќе испари поради сонцето. Поради испарувањето, повеќе вода може да тече во вдлабнатината, со што се формира континуиран извор на енергија. На крајот, ова ќе резултира со хиперсолено езеро или солена тава бидејќи водата ќе испари и ќе ја остави зад себе солта што ја содржи.

Плановите за користење на Катарската депресија за производство на електрична енергија датираат од 1912 година на германскиот географ Албрехт Пенк. Оваа тема подетално беше дискутирана од д-р Џон Бол во 1927 година, кој го процени хидроелектричниот потенцијал од 125 до 200 мегавати.

Во 1957 година, американската Централна разузнавачка агенција (ЦИА) му предложи на претседателот Двајт Ајзенхауер дека мирот на Блискиот Исток може да се постигне со преплавување на Катарската депресија .

Според ЦИА, создадената лагуна би имала четири предности:

1. Полесно е да се извлече нафта од морските платформи отколку од мочуриштата
2. Протокот ќе ја сврти хидроцентралата
3. Риболов, одморалишта, бисери
4. Ова би го натерало тогашниот египетски претседател Гамел Абдел Насер „да размислува за други работи“ затоа што „му требал начин да се симне од советската кука“.

Во текот на 1970-тите и раните 1980-ти, Фридрих Баслер и Џон Вентур Катара, група претежно германски компании, дадоа неколку предлози за поплавување на областа. Тие сакаа да користат мирни нуклеарни експлозии за изградба на тунели, драстично намалувајќи ги трошоците за изградба во споредба со конвенционалните методи.

Овој проект предложи употреба на 213 H-бомби, со моќност од еден до 1,5 мегатони, детонирани на длабочини од 100 до 500 метри. Ова се вклопуваше во програмата „Атоми за мир“ предложена од американскиот претседател Двајт Ајзенхауер во 1953 година. Египетската влада ја отфрли идејата.

Експертите за планирање и научниците повремено предлагаат потенцијално остварливи опции, било да е тоа тунел или канал, како економско, еколошки и енергетско решение во Египет, често во врска со идејата за нови населби.

Со овој проект Египет во голема мера би решил неколку проблеми. Имено, со потопување на депресијата на Катар, тој би добил огромно езеро, на чии брегови би никнале градови и населби, просторот околу езерото би добил и големи зелени површини, би се решил проблемот со водата, а долината на реката Нил би биле демографски растеретени. Не треба да заборавиме дека се работи за површина од 20.000 км2 која во тој случај би била обработлива.