Веќе се наѕира трет конфликт кој може да го потресе светот, а се чини дека Америка не е подготвена
Неодамнешното обраќање на американскиот претседател Џо Бајден во Овалната соба го означи клучен момент во зголемената конкуренција меѓу Америка и нејзините сојузници од една страна и оската на диктатурите што се создаваат околу Русија, Кина, Иран и Северна Кореја од друга странапишува Politico.
Говорот на Бајден ефективно ги спои војната во Украина и пошироката војна што се развива на Блискиот Исток во две страни од истиот конфликт. И ако Хезболах нападне сега, тоа ќе им даде на САД и нивните сојузници значително проширен театар на војна и дополнително ќе ги оптоварат воените ресурси.
Во исто време, се чини веројатно дека Тајван ќе се појави како трета сфера на конфликт во следните неколку години, а можеби и порано. И Пекинг ја зајакнува својата армија. Морнарицата на Народноослободителната армија веќе е побројна од копнените сили, а нуклеарната сила рапидно расте.
Русија го зајакнува производството
Во меѓувреме, Русија, без оглед на времетраењето на војната во Украина, го проширува своето производство. Ова вклучува враќање на оштетената опрема од бојното поле, а исто така го стартува производствениот систем. Руската армија сега е способна за борба и мобилизација истовремено, со цел да ги прошири своите редови на 1,5 милиони војници.
Едноставно кажано, противниците на Америка се подготвуваат за војна. Меѓутоа, во Вашингтон, дебатите за националната безбедност ретко започнуваат со признавањето дека Кина и Русија ги градат своите војски не за одбрана, туку за напад. Politico пишува дека ова треба да биде почетна точка на сите дискусии за трошоците за одбрана на САД и сојузниците.
Огромните трошоци за оружје, муниција и човечки животи во Украина треба да бидат повик за будење. САД треба да почнат да се прашуваат дали нивниот модел на целосно доброволни сили е во висина на задачата, особено кога станува збор за обучени резерви. Но, ова не е само проблем на САД, тој стана доминантен на целиот Запад. И со сè што се соочува Европа и Азија, можеби е време за преиспитување. Сегашниот број на војници едноставно не е на ниво на задачата. Западните армии, морнарици и воздухопловни сили се едноставно премали за да одговорат и на Атлантикот и на Пацификот, двата воени театри што ќе го дефинираат исходот од секој иден глобален конфликт.
Решението не е „свртување кон Азија“, туку обнова на западните сили со потребниот вишок во резерва. Во сè понестабилен свет, императив е САД да ги зголемат трошоците за одбрана.
