ГЕРМАНИЈА ПРВ ПАТ ПО 1941 ГОДИНА ИСПРАЌА ТЕНКОВИ ПРОТИВ РУСИТЕ: Планот за целосно прекинување на односите меѓу Берлин и Москва дефинитивно успеа

Западот испраќа офанзивно оружје во Украина – тенкови. Ова вклучува, меѓу другото, 31 американски Абрамс и 14 германски леопарди; со други земји од НАТО вкупно околу сто. Ова е најголемата најава за ескалација на Источниот фронт досега, меѓу двата најсилни воени блока на планетата Земја. Џо Бајден очигледно успеал да го убеди на тоа претходно неподготвениот Олаф Шолц, кој, како што вели, „бил принуден да го прекрши долгогодишното правило“.

Пред германскиот канцелар да потклекне на притисокот, американските официјални лица истакнаа дека Шолц „не верува дека светот е подготвен да види германски тенкови во близина на границите на Русија, кои потсетуваат на нацистичката инвазија во Втората светска војна“, пишува Њујорк Тајмс.

Германската министерка за надворешни работи Аналена Бербок по објавувањето на новата фаза од прокси војната рече: „Мораме да направиме повеќе за да ја одбраниме Украина. Но, најважно е тоа да го направиме заедно, да не се караме ние Европејците, затоа што водиме војна против Русија, а не еден против друг“.

Значи, ако сакаме сериозно да ја сфатиме главната фигура на меѓународната политика на земјата која започна две светски војни – штотуку е најавен почетокот на Третата светска војна.

Игнорирајќи ги анкетите, кои покажаа дека релативно мнозинство од германските граѓани, односно 43 отсто од нив, се против ваквата одлука, Германија повторно реши да ги испрати своите тенкови против Русите.

На овој начин, Западот „избегнува ескалација на војната“ со ескалација на војната, „спасува животи“ убивајќи повеќе луѓе, „ја брани демократијата“ со игнорирање на волјата на народот, „ја поддржува слободата“ со воведување вонредна состојба и „обезбедува просперитет“ со предизвикување рецесија.

Ова е победа за она што Џорџ Фридман, основачот на Стратфор, водечката светска платформа за геополитичко разузнавање, го опиша во 2015 година како „примарен интерес“ на Америка – раскинување на „односите меѓу Германија и Русија“ – додавајќи дека тоа е „долго терминска закана што треба да се отстрани уште во почетокот.“

„За Соединетите Држави, примарниот страв е… Германската технологија и капитал и руските природни ресурси и работна сила, единствената комбинација што ги (пре)плаши Американците со векови. Па, како ова ќе се одигра? САД веќе ги ставија своите карти на маса. Тоа е (контролирана) линија од Балтикот до Црното Море. За Русите нивните карти беа секогаш на маса, мора да имаат барем неутрална, а не прозападна Украина“.

Со тоа што ќе ја принудат Германија да ги испрати своите тенкови во битка со Русија, САД сакаат Германија „да го привлече рускиот противпожар“, пишува германскиот парламентарец Севим Дагделен. „Не може да се избегне впечатокот дека се надеваме дека евентуален контранапад прв ќе го погоди Берлин. На овој начин, САД би постигнале една од своите долгорочни стратешки цели, а тоа е засекогаш да ја спречат соработката меѓу Германија и Русија“. Американските власти, предупредува Дугделен, „го принудуваат својот сојузник, како вазал, да се жртвува“.

Истовремено, генералниот секретар на НАТО, Јенс Столтенберг, очекува земјите-членки на алијансата да ги зголемат целните трошоци за одбраната, кои во моментов изнесуваат два отсто од БДП, што ќе ги намали трошоците за образование и здравство и ќе ги забрза климатските промени. „Претпоставувам дека тоа ќе биде поамбициозна цел од претходно, бидејќи сите гледаат дека треба да вложиме повеќе“, изјави предводникот на новата офанзива.

Со ваквиот исход и последната порака на Зеленски дека „не е заинтересиран за преговори“, веројатно ќе се остварат предвидувањата на поранешната функционерка на Пентагон Евелин Фаркаш дека „ќе бидат потребни уште многу торби за тела“ за да се изврши промена на режимот во Русија. Особено ако се продолжи со „логиката“ на генијалците од истражувачкиот центар РАНД кои велат дека „Крим е веќе многупати погоден без масовна ескалација од Кремљ“, со што се поддржува уверувањето на администрацијата на Бајден дека треба да се изврши офанзива на таа територија. За жал, вистината е дека Русите значително ја засилиле својата агресија како одговор на ударите на мостот Керч, почнувајќи да ја таргетираат критичната украинска инфраструктура на начин на кој досега не правеле.

Од друга страна, повиците за дипломатија, како што е амандманот што на 18 јануари го ставија на гласање тројца европратеници – Клер Дејли, Мајк Валас и Марк Боатенга – кој повикува на „итни, интензивни и одржливи дипломатски напори за ставање крај на војната во Украина и да се стави крај на страдањата на украинскиот народ“, се игнорираат. По тој повод, од 630 гласа, повеќе од 470 пратеници одбија да гласаат за тој амандман.

Меѓутоа, ако има нуклеарна војна – а часовникот на Судниот ден во вторникот покажа дека имаме 90 секунди до полноќ – нема да биде премногу важно дали е виновна Русија или дали тоа се случило затоа што Путин е лош човек.

Единственото нешто што е важно е што не презедовме чекори за да избегнеме таков исход; не се ни замараа.

Од друга страна, ништо нема да биде важно бидејќи човештвото тогаш би го немало.