„ГО ПРЕЖИВЕАЛА МАСАКРОТ НА МЛАДЕНОВАЦ“ Андријана била 5 месеци во болница, убиени и се пријателите и браќата: „МИ ОСТАНА САМО БОРБАТА ЗА ЖИВОТ“

Оваа храбра девојка доживеала невидена трагедија кога имала само 18 години, а на годишнината од крвавиот празник во селата Мало Орашје и Дубона душата ја отворила за српските медиуми.

Пред 4 мај 2023 година имав живот полн со дружење, љубов, соништа, желби и живот без болка. Сега, по пет месеци поминати во болница, ми останува само борбата за живот.

Со овие потресни зборови почна Андријана Митровиќ (18) од Мали Орашје кај Смедерево , една од 12-те тешко повредени млади , која пред точно една година во крвава веселба беше тешко ранета од обвинетиот Урош Блажиќ (21) од Дубона кај Младеновац.

Блажиќ, во својот луд крвав пир, што се случи само еден ден по масакрот во основното училиште „Владислав Рибникар“ во Белград , без причина почнал да пука кон луѓе кои не се ниту виновни ниту должни никому. Тој 4 мај Блажиќ уби девет млади луѓе во Мали Орашје и Дубона, а 12 од нив рани со истрели од калашников.

Андријана Митровиќ успеа да ги преживее пукотниците , а на годишнината од злосторството за Курир раскажува незамисливи сцени. Како што вели, кобната вечер безгрижно седела на клупа пред училиштето во Дубона, а потоа се појавил полуден убиец кој ја застрелал.

– Групата се собра на споменикот во Равни Гај во Мали Орашје, но јас и двајца другари решивме да одиме во училиштето во Дубона, за да стапиме во контакт со моите пријатели кои беа таму – се сеќава оваа храбра девојка. Да потсетиме, група млади луѓе седеа во дворот на училиштето во Дубона, меѓу кои беа убиените Далибор Тодоровиќ , како и убиените брат и сестра Милан и Кристина Паниќ.

– Дача (Далибор Тодоровиќ) се пошегува кога дојдовме тројцата: „Видете, Оревокршачите дојдоа кај нас иако прославата е кај нив“ . Набргу потоа некој извикал: „Легни!“ . Не очекувавме да се случи нешто страшно – вели се уште видно потресената Андријана и продолжува:

-Почна да пука во нас, ме удри во нога и рака. Мојата пријателка Ангела, која дојде со мене, беше застрелана во главата, таа почна да вреска. Тој ги слушнал нејзините врисоци и почнал да се враќа кај нас, а потоа Иван (повредената тинејџерка) и рекол: „Ќути, се враќа!“ . Тој се врати и потоа пукаше во сите нас уште еднаш. Тој трет куршум ме погоди во грб. Се сеќавам, Анџела заплака: „Главата ми крвари, умирам“.

Убиецот избегал , а Андријана вели дека малку се сеќава после тоа. Таа била пренесена во белградската болница, каде лекарите со денови се бореле за нејзиниот живот. Како што вели, во изминатата година била хоспитализирана три пати, вкупно 144 дена.

– По 102 дена излегов од болница, а потоа следеа уште 24 дена, па 18 дена. Вкупно бев во болница околу пет месеци, не ми дадоа многу шанси да преживеам. Останав без бубрег, црниот дроб ми беше целосно уништен, слезината, дебелото црево, но и тенкото – расплакајќи раскажува Андријана. Сепак, и покрај сите тешкотии, таа е голем борец.

– Мојот живот повеќе не е ист. Поради тоа чудовиште веќе немам многу пријатели, тие се мртви. На другите мои пријатели им беа уништени животите, како и мојот. Смртната казна е мала за чудовиштето што ни ги уништи животите. Не знам ни која би била соодветна казна за тоа што го направи , размислувам и дали воопшто ќе можам да застанам до него во таа судница кога ќе почне судењето кое е закажано за 23 мај.

Во масакрот Андријана ги загуби и двајцата браќа од вујковците Петар (25) и Марко Митровиќ (18). Тие се нејзини роднини по татко, а брутално се убиени во близина на споменикот во Равни Гај. Тие умреле од рацете на истиот човек кој засекогаш и го променил животот. Да потсетиме, Марко Митровиќ им подлегна на тешките повреди на лице место, додека Петар 50 дена се борел за живот во белградска болница, но на крајот не издржал.