„ДЕНЕШНИТЕ ДЕЦА СЕ НЕСПОСОБНИ ЗА ЖИВОТ, А ЗЛОТО ПОЧНУВА ОД МАЈКАТА!“: Старец Пајсиј за грешката на родителите со која го расипуваат ДОБРОТО ДЕТЕ
Старец Пајсиј го објаснува појавувањето на новото време, а тоа е неразумна родителска љубов кон децата.
Старец Паисија Светогорац е еден од најзначајните и најпочитуваните монаси на Светогорац во 20 век. Тој бил познат по својот строг подвижнички живот и дарот на духовна јасност. А неговите многубројни духовни лекции и визии зборуваат многу за воспитувањето на младите , особено за грешките што родителите ги прават со љубовта – несвесно.
„Ги гледам овие деца денес, особено оние што учат и гледам дека имаат многу штета од нивниот дом . Иако се добри деца, тие се неспособни. Тие не размислуваат, тие се бесчувствителни, родители кои ги разгалуваат.
Родителите кои поминале низ тешки години не сакаат ништо да им недостасува на нивните деца денес. Затоа кај децата не се развива сериозност, за да бидат среќни и кога имаат потреба. Секако, тоа го прават со добра намера и не се свесни за последиците.
Да се лишите од нешто за децата да не го забележат тоа е несоодветно. Но, да им се помогне да изградат монашка свест, и самите да се радуваат кога нешто ќе им се одземе, тоа е многу добро. Меѓутоа, со таа добрина, таа неразумна добрина, родителите ги претвораат во неспособни. Се ставаат во раце, па и вода, ги сервираат само да учат и да не губат време.
Ова е причината зошто младите мажи и жени денес стануваат инвалиди. Па тие деца и кога не учат сакаат да фатат рака на се. Злото започнува со мајките. „Ти, дете мое, само учи. Ќе ти донесам чорапи, ќе ти ги измијам нозете. Земете торта, напијте кафе“! А децата никогаш нема да сфатат колку е уморна мајката која им го носи сето тоа и колку се жртвува, бидејќи тие самите не се трудат.
Тогаш се случува следново: чинија за еднократна употреба, одело за еднократна употреба, јадење пици, а не знаат ни да ги стават на хартија! Така стануваат сосема неспособни луѓе. Се изморуваат од животот: Ако им се одврзат врвките, велат: „Мамо, врзи ми ги врвките од чевлите!“ Таквите деца подоцна да станат вредни? Подоцна не се ни за брак ни за монаштво, за ништо! Токму затоа им велам на мајките: „Не дозволувајте вашите деца постојано да учат. Читаат, читаат, а потоа се жалат. „Нека направат пауза од петнаесет минути или половина час, да направат некои работи по дома, да работат малку“, заклучил тогаш.
