За жал, добар дел од локалната пченица годинава ќе заврши како сточна храна во Грција, а дел ќе „оди“ во нашите фарми, за храна за живина. Околу 20.000 тони лебно жито, сепак, според разговорите со земјоделците на терен, може да завршат непродадени, складирани, вели Трајан Димковски, државен советник во Министерството за земјоделство, шумарство и водостопанство .
На денешниот брифинг со новинарите што го организираше министерот за земјоделство Лупчо Николовски, Димовски рече дека земјоделците треба да се фокусираат на квантитетот и квалитетот. Земјата секогаш ќе увезува, но ако имаме принос од четири тони тоа ќе биде сосема доволно и нема да има потреба да се купува од странство.
„Пченицата ни е увезена и ќе се увезува. Увезуваме до 80.000 тони пченица и 40.000 тони брашно, главно од Србија. Но, ние трошиме повеќе пари за увоз на чоколади отколку за пченица, или трошиме исто толку пари за увоз на кафе како и за увоз на пченица. Веројатно сакаме да биде нешто привлечно и да се продава како информација“, потенцира Димковски.
Според него, по мерките за земјоделците, од три динари за секој откупен килограм пченица и 100 отсто покривање на трошоците за складирање, сега на потег се мелниците.
„Со овие мерки мора да се врши притисок врз мелничарите дека лебот останал ист, а се снабдуваат со евтина пченица. Кога зборуваме, дури и ова го кажуваме, пченица не се купува со 10-11 денари, додека лебот чини 33-35 денари“, нагласува Димковски.
Тој уште еднаш напомена дека фокусот треба да се стави на мерките што ќе го зголемат квантитетот, приносот и квалитетот.