Ежовите се загрозен вид во Европа: Ние сме нивни најголеми непријатели, еве како да им помогнеме
Меѓународната унија за зачувување на природата (IUCN) објави ажурирана црвена листа на загрозени видови на Самитот за биолошка разновидност на ОН COP16 што се одржа во Кали, Колумбија.
Бројни птици, влекачи, водоземци и особено дрвја се прикажани во документот кој откри дека од 166.061 вид на растенија и животни, на најмалку една четвртина – 46.337 од нив – им се заканува истребување.
Статусот на западноевропскиот еж (Erinaceus europaeus) во Европа е преместен од најмала загриженост во „речиси загрозен“, пренесува АФП. Со драстично опаѓање на бројките, научниците стравуваат дека ежовите наскоро ќе мора да се рекласифицираат како ранливи и на крајот загрозени
Ежовите се веќе загрозени во Холандија.
Во текот на изминатата деценија, бројот на ежовите се намали во повеќе од половина од земјите каде што живеат, вклучувајќи ги Австрија, Белгија, Данска, Германија, Норвешка, Шведска и Обединетото Кралство. Тие веќе се на листата на загрозени во Холандија.
Извештајот за Црвениот попис проценува дека националното население се намалило за помеѓу 16 и 33 проценти, при што некои региони како Баварија во Германија и Фландрија во Белгија забележале пад од 50 проценти.
Во Обединетото Кралство, студија од 2022 година покажа дека популацијата на руралните ежови се намалила за неверојатни 75 проценти од 2000 година, иако урбаните популации покажале мали знаци на закрепнување.
Ежите, кои живеат во просек од две до три години, но можат да живеат и до 10, почнуваат да се размножуваат на 12 месеци. Во секоја бременост, женските ежови носат три до пет млади, што не е ни приближно доволно за одржување на нивната популација.
„Луѓето се најлоши непријатели на ежовите“
Главната закана за ежовите, велат истражувачите, е губењето на живеалиштата поради човечка активност, а автомобилите се нивниот најголем убиец.
Друга закана е загубата на храна поради употребата на пестициди од страна на земјоделците, градинарите и сопствениците на куќи.
Тие ги убиваат инсектите, црвите и полжавите со кои се хранат ежовите или директно ги трујат. Роботските косилки, исто така, се појавија како главна закана бидејќи нивните ножеви можат да убиваат животни.
Експертите ги повикаа сопствениците на куќи да ги остават живите огради да растат, да косат помалку , да користат помалку пестициди и да прават работи како што се оставање мали дупки во оградите за ежовите да можат слободно да се движат од улицата до дворот, како и да ја исцедат водата и да создаваат простори каде што можат да се сокријат.
Ежите, вообичаено активни ноќе, се бранат во дивината од предатори како јазовци, лисици или бувови со тоа што остануваат мирни кога ќе се приближат.
„Луѓето се најлошите непријатели на ежовите. Иако светот ќе продолжи да се врти кога ќе го снема последниот еж, за еден вид толку популарен и толку сакан, можеме ли навистина да го прифатиме фактот дека го предизвикавме неговото истребување?“
Повторувајќи ја молбата на научниците да се запре и да се смени „катастрофалниот“ пад на животинскиот и растителниот свет, Расмусен додаде: „Ако дозволиме ова да се случи со еден вид за кој всушност многу се грижиме, што е со сите видови за кои не се грижиме?“
