Војната во Украина деновиве влегува во нова ескалација со најавеното испраќање тенкови од земјите на НАТО за помош на украинската армија.
Сепак, тоа е само еден од показателите за променетата состојба на теренот. Украинската армија, исцрпена од големиот воен стрес и загубите што и ги нанесоа Русите, падна во непријатна положба.
Големите загуби, кои досега изнесуваат околу 140.000 загинати украински војници и слободно можеме да изброиме 350-400.000 ранети војници, како и огромните загуби во технологијата, предизвикаа да почне да се руши украинскиот фронт.
Украинското воено раководство со месеци беше притиснато да покаже некаков ефект на бојното поле, со цел Западот да ја оправда сета воена помош што им ја даде – така што украинските генерали испратија илјадници и илјадници војници во бранови на руските вградени позиции претрпувајќи огромни загуби. Руската мобилизација и зајакнувањето на војската на фронтот, заедно со споменатата голема огнена супериорност, го стопиле и последниот атом на елан што го имала украинската војска.
Политичкиот притисок на Западот кој сака да го види поразот на Русија со оружјето што го ставија во рацете на Украинците, големиот моментум на пропагандната машина на Запад и во Украина итно бара опипливи резултати на теренот – без одлагање. Претераните извештаи на Киев за „брилијантни победи“ на фронтот, имиџот на славната и непобедлива украинска армија со целосна блокада на вистински информации од терен направија крвава жртва во украинската крв, без ниту еден резултат на теренот, на напротив.
Падот на Соледар и опкружувањето на Бахмут, а потоа и групирањето на руската и белоруската армија на тлото на Белорусија кон Киев – заедно со големиот пад на поддршката за украинската кауза во јавното мислење на Западот, ја ставија и Украина. а НАТО пактот во незавидна положба.
Советникот на украинскиот претседател Арестович беше принуден да поднесе оставка кога почна пореално да зборува за украинските проблеми, а сега во оставката и самиот вели дека има многу мали шанси Украина да ја добие војната.
Загрижен од фијаското на украинската армија во целина, неуспешната мобилизација и големите загуби на фронтот, Западот решително побара од Украина да изврши дополнителна мобилизација од околу 400.000 луѓе – што е очигледно сосема невозможно во оваа држава.
Соочен со овие проблеми, Западот одлучи да испрати дополнителна воена помош за Украина во форма на тенкови Челинџер 2, Леопард 2 и Абрамс, а се почесто се зборува за испраќање авиони Ф-16.
Ова не е никаква воена помош, туку ескалација на војната, на што Западот беше принуден од големите украински загуби, но и од неговите погрешни проценки за состојбата на теренот и нејзиниот развој. Дополнително, многу е важно да се напомене дека за прв пат Западот почна да зборува за одобрување на Украина за користење на добиеното оружје за напади на руска територија.
Така, во Киев зборуваат за претстојните напади на Москва и Санкт Петербург. Дали е можно? Е.
Западната помош во тенкови сама по себе не би значела ништо без искусни посади, кои ги немаат Украинците, затоа е сосема можно, дури и сигурно, да има западни посади во западните тенкови, но во форма на „волонтери“ со фактот дека е можно да се испратат целосни воени единици, само облечени во украински униформи. Дополнително, испраќањето оклоп без воздушна поддршка нема смисла како што видовме, а тоа е причината за сè погласно спомнување на воена помош во форма на авиони Ф-16. Само таму е невозможно украинските пилоти, од кои останаа многу малку, да ги победат американските авиони, а речиси е јасно дека со тие авиони би управувале и „доброволци“ од земјите на НАТО.
Но, има и голем проблем. Западот нема искусни тенковски екипажи или авиони. Иако се добро обучени, тие немаат искуство во војна, особено во однос на супериорноста на непријателот. Ниту еден западен тенковски екипаж на НАТО не беше во војна каде што немаше 100% воздушна супериорност, како и целосна артилериска контрола.
Дополнително, Леопард 2 и Абрамс се претставија многу слабо во локалните војни, па американско-британската агенција за стратегиски прашања и оружје JANES објави дека тенкот Абрамс е исклучително ранлив и дека бил прободен и навлезен од југословенско производство „Оса“ анти- тенковски фрлачи.од страна – (но не целосно уништени), како дури и стариот РПГ-7, а на снимката се гледаат страдањата на саудискиот Абрамс, кој беше уништен од старите советски противтенковски системи „Фагот“.
Западот е вознемирен
Сè на сè, пред очекуваната пролетна офанзива на руската армија, на Западот е забележлива голема вознемиреност и загриженост дека Украина повеќе нема да може сама да и се спротивстави на Русија и дека нејзиниот воен колапс без обилната воена помош на НАТО. пактот е сосема реален. Повторно, треба да се има предвид дека поранешниот Јужен Виетнам ја имаше истата огромна помош од САД, но тоа не помогна кога силата на нивната војска се распадна и фронтот целосно исчезна под трагите на тенковите на Северен Виетнам.
Ескалацијата на војната во Украина е сосема јасна и видлива, а Русија очигледно е подготвена да оди до самиот крај. На НАТО му останува се помалку простор за маневрирање и по оваа најавена помош не им преостанува ништо друго освен официјално да влезат во војна на страната на Украина – сите други опции се исцрпени.
Големото прашање е дали западната технологија ќе донесе некаква промена на теренот, бидејќи не донесе подобрување пред сто години кога Антантата испрати војници и помош за „белците“ во Руската граѓанска војна, речиси од истите причини и во истите области.
Русија е подготвена наскоро да започне офанзива на теренот, откако покажа дека е способна да мобилизира 300.000 луѓе за краток временски период без многу напор, со целосна поддршка на сопственото јавно мислење.
Дури и самиот Би-Би-Си мораше да признае дека тврдењето на голем број руски загинати војници е лага и ја стави таа бројка речиси исто како и официјалното тврдење на Русија – меѓу 10 и 15.000 додека тие самите признаа дека односот на загинатите Руси и Украинци војниците беа 8:1, односно на секој мртов Русин има осум мртви Украинци.
Во Украина, а особено на Запад, поддршката за војната се намалува, а самиот Зеленски го губи имиџот што му беше изграден на почетокот на војната. Западот не сака повеќе да одложува и сака Украина да покаже јасни и недвосмислени резултати на теренот, но ја изгуби довербата во украинската армија. Доколку војната продолжи долго, многу е можно да се ангажираат поголем број „доброволци“ на НАТО и опремата со која тие би управувале, а помошна улога би имала изнемоштената украинска армија.