РАКЕТЕН ОДГОВОР НА ЛУКАШЕНКО НА ЗАКАНИТЕ КОН МИНСК: Белоруската армија првпат јавно ги покажа искандерите М и К! ВИДЕО

Белоруската војска објави две видеа на кои се прикажани тактички балистички ракети Искандер во две верзии, М и К , кои Минск ги доби во средината на декември минатата година заедно со системите за противвоздушна одбрана С-400.

На видеата може да се видат белоруски војници како го лепат белоруското знаме на транспортните и лансирните возила.

Инаку, Белорусија до сега имаше ракети со дострел до 300 километри, додека со испораката на бригадата Искандер, верзиите М и К ќе имаат ракети со дострел од 500 до дури 2.500 километри, со кои ќе да може да ја чува границата со членките на НАТО и да пука проектили на територијата во случај на напад.

Искандер К

Посебно е интересно што Белорусија ја доби ознаката „Искандер К“ 9M729, што некои го означуваат и како оружје на Путин што го вознемирува Западот.

Првите тестови на новата ракета под ознаката Искандер К беа забележани во 2014 година. Тогаш беше откриено дека не се работи за балистичка, туку за крстаречка ракета, која користи само ист систем за лансирање и контролен систем како балистичката ракета Искандер М. За разлика од балистичката ракета, крстаречката ракета има пар турбомлазни мотори. Тие ракети беа означени 9М728 и 729 кои се лансираат од копно и чиј производител е компанијата „Новатор“.

НАТО ја воведе ознаката SSC-8 за овој ракетен систем, која Русите им ја претставија на западните воени аташеа. Посебно ги скандализираше Вашингтон, кој потоа објави дека Москва ја тестирала крстосувачката ракета 9М729, која има минимален дострел од 50 километри, речиси ист како претходникот 9М827 и максимален домет од 480 километри, што е 10 километри. пократок од дострелот на ракетата 9М827. кој е 500 км и дека се покажало дека не се прекршува договорот за ракети со среден дострел. Ракетата 9M729 е опремена со нова боева глава и систем за контрола на летот што овозможува поголема прецизност.

Транспортното лансирање SSC-8 може да носи четири ракети 9M729 или постари 9M728. САД бараа од Русија да ги уништи тие возила и проектили, но Москва одби, поради што се повлече од овој договор.

Според повеќето анализи, крстосувачката ракета 9M729 е копнена верзија на поморската верзија на крстаречката ракета Калибр-НК која беше користена за време на руската воена интервенција во Сирија. Ракетите се слични кога се гледаат однадвор, а заеднички производител е компанијата „Новатор“. Ракетата 9M728 е позната под ознаката R-500 на Запад, а исто така и е доделена ознаката SSC-7.

Крстосувачката ракета 9M729 со стартер е долга 8 m, дијаметар од 0,533 mm и распон на крилата од 3 m. Масата на проектилот е 2.300 килограми, додека масата на конвенционалната боева глава е меѓу 400 и 500 килограми. Неговата точност е оценета на 5 m. Ракетата може да носи и нуклеарна боева глава од 5 и 10 kT. Ракетата од верзијата 9M729 е сместена во контејнер поставен на возило и е подготвена за итно лансирање. Лансирањето се врши така што стартниот мотор ја лансира ракетата од фрлачот, потоа се активира главниот мотор, се отвораат преклопените крила и ракетата се насочува прво вертикално, а потоа хоризонтално кон целта. За време на летот, проектилот ја следи конфигурацијата на теренот, односно релјефот и лета во профил по висина, што го отежнува пресретнувањето на артилериските и ракетните единици за ПВО. За време на летот, ракетата никогаш не отишла на височина поголема од 6 километри, што е нејзината максимална висина на летот. а во термалната, односно завршна фаза од летот, ракетата се спушта на висина од 50 m. Навигацијата на оваа ракета се заснова на инерцијалниот систем за навигација, а е дополнета со сателитски навигациски систем ГЛОНАСС.

Ракетите се поставени на белоруски брзи возила МЗКТ 7930. Возилата се долги 12 метри, широки 3 метри и високи 3,29 метри. Тежината на празното возило е 20,5 тони. Екипажот се состои од три члена и сите се сместени во кабината на возилото. Секоја носач обично е придружена со транспортно возило со иста конфигурација 8×8, кое е опремено со дополнителен кран, кој им овозможува на високо обучените екипажи брзо да го снабдуваат ласерот со дополнителни ракети.

Зошто Искандерите се многу важни за Белорусија?

„ Искандерите се една од варијантите на асиметричниот руски одговор на распоредувањето на американскиот систем за противракетна одбрана во Европа . Оние проектили кои влегоа во арсеналот во 2009 година беа модернизирани за подолги дострели, тие можат да ги компензираат стратешките загуби на Русија поради спроведувањето на договорот за ликвидација на ракети со среден и краток дострел, за да се закрпи дупката за дострел од 300-500 километри.Во рамките на сојузната држава постои договор за заедничка заштита на границите, а Русија може да распореди секакви тип на оружје на друг, на Белорусија со нејзина согласност, особено кога има унифициран систем за противвоздушна одбрана, напиша тој на поранешниот амбасадор во Белорусија Среќко Ѓукиќ.

Ѓукиќ прекрасно пишува во својата книга за Белорусија дека земјата останува пречка на стратешката рута од Балтикот до Црното Море, како и од Централна Европа до Москва. Во самата Белорусија има две радиолокациски станици за контрола на нуклеарни подморници во Виленајака и за интерконтинентални ракети „Волга“ лоцирани во белоруските мочуришта уште од советско време. За нив Русија не плаќа ништо (замена за отпишаните руски заеми во времето на Елцин) и не подлежи на никакви белоруски контроли и ограничувања.

Ѓукиќ во своите белешки додека беше амбасадор во Белорусија изјави дека Русија има желба да отвори уште една воздушна база на територијата на Белорусија. Оттука и руското сфаќање за Белорусија како исклучително важен воен фактор и поддршка. Токму тоа ја доведе Русија, кога избувна војната во Украина и речиси отворениот конфликт со НАТО пактот, да формира моќна авијациска група која треба да биде закана за НАТО. Ова е она што се случува во моментов. Како што изјави Ѓукиќ дека се означени Барановичи, Магулишчи и Лида, двајца Барановичи фигурираат во централниот дел на Белорусија и Магулишчи, каде Русија распореди ловци МиГ-31К кои носат хиперсонични ракети од типот Кинжал, што им носи немир на властите во Киев.

Претходно во декември оваа вест за искандери во белоруската армија ја коментираше и претседателот на Белорусија Александар Лукашенко, кој потоа му се заблагодари на рускиот колега за испораката на оружјето што го вети Москва.

„Денеска ги распоредивме системите С-400 и што е најважно, системот Искандер, кој ни го предадовте, како што ветивте пред шест месеци, му рече белорускиот претседател Александар Лукашенко на својот руски колега на заедничката прес-конференција во Минск.

Приказната за Искандер

Соочена со напредокот во странската воена технологија, Русија презеде чекори за развој на целосно нов тактички балистички ракетен систем. Ограничена со меѓународни договори, се одлучи за дострел до 300 километри, додека западните воени аналитичари тврдат – дури 400 километри, што ќе биде способно да ја пробие секоја противракетна одбрана и ќе биде многу прецизно дури и при максимален домет.

Така е развиен нов ракетен систем под името 9M723K1 „Искандер“, кој е револуционерен во многу аспекти и важен систем кој нема пандан на Запад.

„Искандер“ се произведуваше во проектантското биро на КБМ „Коломона“, а неговата првична намена беше да ги замени застарените балистички ракети од типот „Скад“ и „Точка У“. За прв пат се појави во јавноста во 1996 година, кога можеше да се види првата верзија на ова ново балистичко оружје.

„Искандер“ е достапен во неколку верзии: за руската армија – „Искандер“ со домет од 500 километри и „Искандер К“ со домет од 2.500 километри, како и „Искандер Е“ – извозна верзија со домет од 280 km, кој беше пуштен во оперативна употреба во 1999 година. Причината за толку мал дострел на извозната верзија на „Искандер“ е тоа што Русија ја почитува забраната за извоз на ракети со дострел поголем од 300 километри.

Системот се состои од лансирно возило ВАЗ6909 со осум тркала, кое носи не една туку две ракети со кои системот тежи 40 тони, а возилото за транспорт и претовар носи и по две ракети. Станицата за подготовка на лансирање има системи за обработка на разузнавачки информации кои потоа ги претвора во податоци за таргетирање и ги проследува до навигацискиот систем на ракетата.

Командната станица и станицата за одржување се исто така интегрирани во внатрешноста на носачот, што овозможува полесно маскирање и прикривање на системот до моментот на дејство. „Искандер“ многу брзо ја напушта лансирната позиција и оди на друга стрелачка позиција или се крие за да се надополни со нови проектили.

Основната тактичка единица на ракетниот систем „Искандер“ е батерија од четири лансери, четири возила за претовар, четири возила за планирање на мисијата, одржување и одмор на екипажот.

Ракетниот систем се состои од едностепена ракета со цврсто гориво од 3,8 тони која носи боева глава од 480 килограми. Боевата глава може да биде касетна боева глава (за напад на површински цели и жива сила и командни пунктови), стандардна боева глава за напад на помалку добро зајакнати цели и продорна боева глава наменета за уништување на непријателските подземни објекти.

Тој ја споменува и можноста боевата глава да биде модифицирана за да носи хемиско или нуклеарно оружје. Ракетата носи систем за навигација и контрола на летот што му овозможува да ја промени патеката на летот во две фази – пукање и спуштање кон целта – така што проектилот би можел да избегне противракетни системи. Системот за навигација се изведува преку сателит (GLONASS), а може да се врши и преку радар, ТВ или IR водење.

Новата верзија на „Искандер М“ со ракетата Р-500 доби уште подобри оценки. Станува збор за подобрен систем кој засега не е наменет за извоз. Усовршувањето се однесува на нова ракета со зголемена прецизност од неверојатен еден метар во тестовите за дострел. Иако ракетата R-500 има 30 проценти помал дострел, таа нуди висока прецизност и незапирливост.

Подобрената верзија на „Искандер М“ ќе биде потпора во борбата против најавениот американски противракетен штит. Претпоставката е дека системот „Искандер“ би ги нападнал радарските инсталации на противракетниот штит и би ги оневозможил да даваат информации за лансирањето и патеката на летот на балистичките ракети „Топољ“. „Искандер М“ претставува ново оружје кое, како што тврдат Русите, ќе служи како одвраќање во локалните конфликти бидејќи неговиот дострел е доволен да ја погоди секоја непријателска витална цел во близина.

Првите испораки на овој систем започнаа во 2007 година. Првиот оперативен баталјон беше прогласен на 21 јули 2010 година во енклавата Калининград на самата граница со Полска.

А потоа дојде таа позната 2018 година и сè за Договорот за ограничување на ракетите со среден дострел INF, кој беше потпишан на 8 декември 1987 година. потпишан од американскиот и советскиот претседател. Договорот за ликвидација на ракети со краток и среден дострел од 500 до 5.500 километри беше временски неограничен и под строга контрола. Советскиот Сојуз отстрани и уништи од Европа 270 ракети СС-20, секоја со три боеви глави со дострел од 5.000 километри, 112 ракети СС-4 со дострел до 2.000 километри, 265 тактички проектили „луна“ и СС-2 21 тркала, 265 проектили „скад“, СС-23 и СС-12. Американците отстранија 108 балистички ракети „Першинг II“ со дострел од 1.800 километри, 464 крстосувачки ракети „Томахавк“ со дострел од 2.500 километри и 72 балистички ракети „Першинг I“ и 163 проектили од типот „Ленс“ со дострел од 110 км. Како дел од договорот, Горбачов се согласи да не се бројат ракетите, туку боевите глави на нив, со која излегол да се сретне со Американците. Советските генерали неволно го прифатија. Договорот за елиминација на ракетите со краток и среден дострел предвидуваше уништување не само активни, туку и резервни ракети и нивни делови. Но само американски и руски. Договорот не вклучуваше ракети од околу 20 земји, вклучувајќи ги Велика Британија, Франција, Кина, Индија, Пакистан, Израел и Северна Кореја, како и Иран, кој се обидува да изгради ракети со среден дострел. Затоа го доби името „двојна нула”. По 34 години договорот отиде во заборав. Американците ја обвинија Русија дека го прекршила договорот кога ракетите Искандер-К и М беа заменети со крстосувачките ракети 9М729 на компанијата „Иноватор“, чиј развој беше завршен во 2014 година, а довербата во 2016 година. Во јануари 2019 година, оваа крстосувачка ракета за прв пат беше прикажана пред посрани воени аташеа. На Запад, таа беше означена SSC-8.