ЗОШТО ‘СУЛТАНОТ’ НЕ Е ВО ГРАНАДА !? Се собраа лидерите на речиси цела Европа, но Реџеп Таип Ердоган го нема: Тврдат дека е болен, но еве што може да се крие зад сето тоа
На состанокот на Европската политичка заедница во Гранада изненадувачки е фактот што не се појави претседателот на Турција, Реџеп Таип Ердоган.
Од неговиот кабинет, според турските медиуми, соопштиле дека се работи за здравствени проблеми.
Сепак, аналитичарите сметаат дека се работи за нешто друго.
Ненадејната нелагодност во последен момент што турското претседателство беше повикано да го откаже патувањето на Реџеп Таип Ердоган во Гранада каде се одржува состанокот на Европската политичка заедница (ЕПЦ) најверојатно е предизвикана од „францускиот“ вирус.
ЕПЦ е иницијатива на францускиот претседател Емануел Макрон и обединува 27 лидери на земји-членки на ЕУ со лидерите на 20 други европски земји до Кавказ, во обид да се покаже обединета Европа пред лицето на Русија и новите предизвици.
Меѓу присутните е и претседателот на Владата, Димитар Ковачевски.
За Турција, присуството на Реџеп Таип Ердоган во Гранада беше единствена можност да се истакне „уникатната“ улога на државата во евроазискиот простор и да се покаже она што честопати го повторува Анкара, а тоа е дека Турција и треба на ЕУ, а не обратно.
Со оваа логика Реџеп Таип Ердоган сака да ја зајакне својата позиција во преговорите со ЕУ за имиграцијата, за да обезбеди компромиси во однос на либерализацијата на визите за турските граѓани, подобрување на Царинската унија и продолжување на пристапните преговори. Тој, исто така, би сакал да слушне од европските лидери конкретни заложби за забрана на дејствијата на курдските ПКК и антирежимските следбеници, вклучително и следбениците на Фетулах Ѓулен, и екстрадиција на оние што ги бараат турските власти за наводен тероризам.
Она што ја налути турската страна и ја наведе да ја „саботира“ конференцијата е тоа што на иницијатива на Франција беше одбиено барањето на Азербејџан, Турција да учествува на мировниот состанок што ќе се одржи во Гранада со учество на Ерменија и Азербејџан, додека Франција беше поканета заедно со Германија.
За Турција ова се сметаше за обид да се маргинализира од настаните на Кавказ, што е на врвот на агендата на турскиот претседател. Не случајно веднаш по распадот на Нагорно-Карабах, токму Реџеп Таип Ердоган побрза во регионот да му честита на азербејџанскиот лидер Илхан Алиев и да поздрави дел од победата поради воената и политичката поддршка што му ја понуди на Баку.
Реџеп Таип Ердоган го сметаше прашањето за Нагорно-Карабах речиси национално прашање и прашање на престиж за, како што тој го нарекува „турскиот свет“.
И, се разбира, тој не можеше да толерира да биде надвор од контекстот на состанокот што може да иницира мировен договор меѓу Ереван и Баку. За самата Турција, колапсот на Нагорно-Карабах има и геополитичко значење и го отвори „апетитот“ за создавање на копнен коридор што ќе ја поврзува Турција со Азербејџан, но кој ќе минува низ тесен појас на Ерменија. Неодамна азербејџанскиот претседател дури се закани дека овој коридор ќе биде отворен сакале или не властите во Ерменија.
Но, она што уште повеќе го налути турското раководство е што го виде францускиот „прст“ зад овие потези, бидејќи Париз постојано застанува на страната на Ерменија, а неодамна француската Влада најави потпишување договор со Ерменија за безбедносна соработка.
Исто така, Анкара смета дека најжестоките политички реакции во ЕУ во однос на односите со Турција доаѓаат од Франција, бидејќи средбата што претседателот Реџеп Таип Ердоган ја имаше пред неколку месеци со неговиот француски колега Емануел Макрон не можеше да го скрие длабокиот сомнеж или стратешките разлики во односите според регионот на Блискиот Исток.
Истовремено, Анкара со агресивни тонови го потенцира блиското сојузништво на Франција со Кипар и Грција.
За Анкара, нејзиното исклучување од големиот план на коридорот Индија-Блискиот Исток-Европа е поврзано не само со изборите во САД, туку и со Франција, која се противи на пошироката регионална улога на Турција на Блискиот Исток и Источниот Медитеран.
