Како да поставите граници за дете без штетни методи?

Поставувањето граници за децата е од клучно значење за нивниот раст и развој, но тоа не бара остри казни или викање. Како можат родителите да поставуваат граници на почит и ефективен начин, без да користат штетни методи?

Поставувањето граници за децата е клучен дел од нивното воспитување, бидејќи им помага да разберат што е прифатливо, а што не, и како да се однесуваат во различни ситуации. Сепак, важно е да го правите тоа на начин што нема да ја наруши нивната доверба, чувството на сигурност или односот со нас.

Јасна и доследна комуникација на очекувањата

На детето мора јасно и разбирливо да му се каже што се очекува од него. Наместо да се фокусираме на забраните („Не трчај по дома!“), треба да го насочиме кон корекција на однесување („Ве молам шетајте низ куќата за да не паднете“). Постојаното повторување на овие очекувања му помага на детето да разбере што е прифатливо.

Користење на позитивни последици

Наместо да го казнуваме детето за недолично однесување, ние користиме позитивни последици кои поттикнуваат добро однесување. На пример, ако детето ги остави играчките, пофалете го трудот и ветете му дека ќе има повеќе време за игра. Овој пристап му помага на детето да разбере дека позитивните последици се резултат на неговите позитивни постапки.

Поставување граници со разбирање

Кога поставуваме граница за детето, важно е да објасниме зошто. На пример: „Сега не е време за играње на вашиот телефон затоа што треба да ги завршиме овие задачи. Може да играте кога ќе завршиме“. На овој начин, детето разбира зошто се поставени границите и се чувствува почитувано.

Без закани и манипулации

Наместо закани од типот „ако не го сториш тоа, нема да ти дозволам да го повториш…“, претпочитаме да користиме мирен и одлучен тон. На пример: „Сега треба да ја завршите домашната задача, а потоа имате време да играте“. Децата подобро реагираат на директен и искрен пристап отколку на манипулативни пристапи или закани.

Промовирање на одговорност и независност

Детето треба да научи да презема одговорност за своите постапки. Ако направи грешка, помогнете му да разбере што тргнало наопаку и како може да го поправи. На пример, ако вашето дете заборави да ги остави играчките, можете да кажете: „Разбирам дека се забавувавте, но важно е да се исчистите откако ќе завршите со играњето. Следниот пат, ќе ги оставите играчките веднаш штом додека престануваш да играш“.

Клучот е да останете смирени, доследни и со почит кога поставувате граници. Децата најдобро учат со пример и треба да знаат дека ние сме таму да ги поддржуваме, а не само да ги казнуваме.