Мајка ми била силувана, така се родив и јас: Ова е Шуми! Цело нејзино детство била малтретирана, дури и се обидувала да се самоубие, но УСПЕА
Светлана Шлапак имаше тежок живот, но успеа да се избори со сите проблеми и на 21 година може да каже дека успеала. Како што признава и самата, нејзината мајка ја родила по силување кое го доживеала, а поразличното од другите ѝ нанело многу проблеми при растењето.
Суми, како што сите ја знаат, на крајот победи.
,,Мајка ми беше силувана. Јас сум родена од тоа силување. Се обиде да го најде татко ми, но не успеа”, вели Светлана.
Родена со бела коса, виолетово-сини очи и црвени трепки, таа беше сè освен обично бебе. Нејзиното детство било трауматично бидејќи претрпела насилство од врсниците поради нејзиниот поинаков изглед.
,,Кога бев мала носев огромни, дебели очила, поради кои децата ме исмејуваа, па дури и ме тепаа. Му фрлаа и камења, ми кажуваа дека сум грда, одвратна и глупава. Ја потстрижав косата затоа што постојано ме влечеа за коса.На крајот наставничката ми рече дека мора да ме слика со модринките кои ги имав здобиено за да можат да го решат насилството кои врсниците го правеја на мене.Таа го направи тоа и го испрати во центарот за социјална работа и мислеше дека тоа ми го прави мајка ми, а тоа не беше вистина. Тогаш ме сместија во дом за напуштени деца, па во згрижувачко семејство“.
Заедно со Светлана ја однеле и нејзината сестра во дом за напуштени деца.
„Злоупотребата и малтретирањето продолжија и во домот. Кога ќе се жалите дека некој ве малтретира, ве враќаат назад. Отидов и на психолог, особено после средно училиште, бидејќи цело време бев малтретирана во средно училиште. Дури и една професорка ми кажа: „Погледни се како изгледаш“ – со болка во гласот се присети Суми.
Состојбата не се променила и по уписот на факултетот во Белград.
„Кога дојдов во Белград, на мајка ми не ѝ беше лесно. Таа се плашеше за мене. Се запишав во туристичко училиште, а покрај тоа учам и јапонски и кинески. Покрај тоа, се занимавам со манекенство и глума. Ми беше многу тешко, еднаш се обидов и да се самоубијам. Отидов на разговор со психолог, тоа ми помогна, но тоа не беше поентата кога се прифатив себеси затоа што сепак трпев насилство во форма на пораки кои ми доаѓаа дека треба да се убијам, дека не треба да живеам. Покрај насилството од врсниците, страдав и од сајбер малтретирање, изјави Шуми.
Суми сепак се избори за себе. Денес е студентка, љубител на јапонската култура и јазик, цртање и сликање, од неодамна инфлуенсер и модел. Некогаш беше предмет на потсмев, лоши зборови и навреди, но сега веќе не ја допираат ваквите злонамерни коментари.
Но, самоприфаќањето не се случи преку ноќ. Суми вели дека ѝ било потребно многу разбирање и за себе и за луѓето кои сакале да ѝ ги скратат крилјата со своите коментари.
,,Кога почнав да читам многу за психологијата, на крајот се запознав себеси, но и луѓето кои ги прават овие работи. Читав за да ги победам. Генерално, сите размислуваме поинаку, па затоа е важно да ги прифатиме разликите”, рече Шуми. .
