Композиторот Александар Милиќ Мили е постојано насмеан во јавноста, па многумина добиваат впечаток дека сè во неговиот живот е мед и млеко. Иако можеби е така денес, не било секогаш така.
Војната што ја зафати Југославија во деведесеттите, целосно му го промени животот, бидејќи беше принуден да се пресели со родителите од Осиек во Белград.
„Им рекоа дека веќе не е безбедно, па останаа со гардеробата што ја земаа за два дена, тука, цел живот. Тато почна да работи, веднаш најде работа. Подоцна тој беше поканет од владата на Зимбабве да води клиника во Африка и отидоа во Африка десет години, каде што јас одев цело време кога тука почнуваа есента и зимата, а таму пролетта и летото“, претходно откри композиторот за српските медиуми.
„Тогаш можевме да си дозволиме само куќа во Рушње, на 30 километри од Белград, а јас се преселив кај сестра ми Милица. Таа имаше мал стан, јас спиев до шпорет. Имав и гитара со три жици, две години ги компонирав сите хитови на неа и не сакав да ја менувам“, откри Мили, чии маки тогаш не завршија.
Токму кога конечно нашол дом и почнал да се навикнува на новиот живот, Мили се соочил со тешка малигна болест, која целосно го скршила.
„И кога помислив дека нема ништо полошо од тоа, ми беше дијагностицирана малигна болест. Цела 1992 година ја поминав борејќи се со болеста, колабирав четири или пет пати, прашање беше дали ќе преживеам иако цел живот бев спортист, гимнастичар. Претпоставувам дека таа промена имаше психолошки ефект врз мене. Тоа беше страшно за нас, во најлошата ситуација во која се најдовме, се случува сто пати полошо“, откри музичарот кој претходно успеа да се избори со опасна болест. Иако Мили ја победи болеста за само една година, таа остави голема трага на неговото семејство.