Може ли да земете БОЛЕДУВАЊЕ ако вашето домашно милениче е болно? Еве што вели законот и кои се можните опции

Ова прашање веќе некое време е во јавноста.

Предлогот да се воведе право на боледување кога миленичето ќе се разболи ги подели корисниците на социјалните мрежи. Додека едни велат дека тоа е потребно, објаснувајќи дека нивните миленици се како другите членови на семејството, други одговараат дека има поважни нерешени прашања, како што е тоа што не може да се добие боледување за да се грижат за родителите.

Кој е во право, дали ова прашање може да се регулира законски и како да се спречат потенцијалните злоупотреби, зборуваа за Утринската програма адвокатката Ана Седлар и ветеринарот Владимир Терзин.

Според законските прописи кои важат кај нас, може да се каже дека барањето за боледување за нега на домашен миленик е неопходно и неопходно, но од друга страна, прописите не се усогласени, вели адвокатката Ана Селак.

„Од една страна го имаме Законот за благосостојба на животните, кој ги обврзува сопствениците на домашни миленици и им наметнува одредени права и обврски. Од друга страна, имаме закон за работни односи кој не дозволува флексибилност на вработените за да ги исполнат своите права и обврски од Законот за благосостојба на животните“, објаснува Селакова.

Како што додава Владимир Терзин, ветеринар, кога на домашно милениче му се слоши, а сопственикот треба да го донесе за да прими терапија или да му се изврши некаква интервенција, а тие мора да одат на работа, единствено што им останува е да се гушкаат.

„Всушност, сите ние доаѓаме со нив. Така, како што тие се расправаат за тоа, така и ние се трудиме да им излеземе во пресрет што е можно повеќе, што се однесува до тие работи. Едноставно, постојат некои терапии и некои други форми на лекување кои бараат време. И едноставно треба на некој начин да го одвоите тоа време. И тогаш луѓето го пробуваат тоа, веќе има разни комбинации, комшии, роднини, ова или она, па потоа се обидуваат некако да го најдат тоа време и некако да го направат тоа време. И само мислам дека оваа иницијатива е прилично добра. За да може таму да се најде некаква правна рамка“, смета Терзин.

Законот за благосостојба на животните е многу јасен и во него стои дека сопствениците се должни да пружат помош доколку миленикот е болен и се закануваат казни доколку не го сторат тоа. Доколку поради работа не постапи според законот, тие околности на суд би биле земени како олеснителни, но сепак ќе има одговорност на сопственикот доколку несовесно се грижел за својот миленик.

„Затоа што судот ќе протолкува дека е ваша одговорност, ако не лично, да се погрижите да ангажирате некого, да наложите некого да се грижи за тоа. Веќе се вклучени некои трети страни, а Законот за благосостојба на животните само ги обврзува сопствениците. Тоа значи дека се работи за правна празнина. И дека не смееме да дозволиме да има изигрување на одредени луѓе за почитување на нивните права и обврски. Системот треба да им го овозможи тоа, а не да зависи од нашата генијалност“, посочува Седларева.

Кои се болестите за кои ветеринарот би можел да препише боледување

Според докторот ветеринар, грижата за домашните миленици е неопходна пред се во случај на хируршки зафати, кога е неопходно да се изврши хируршка интервенција која вклучува одредена предоперативна подготовка.

„Тоа е нешто кога едноставно треба да поминете малку време со вашето домашно милениче. Друга работа се некои терапии, особено потешките терапии кога се работи за некои канцерогени тумори, некоја хемотерапија и слично, кои исто така имаат своја динамика, затоа што кога на пример ја давате преку инфузија, таа треба полека да се дава. и треба да се дава со часови, до тој степен што треба да се дава во одредено време. Значи, не можете, да речете, да го дадете еднаш наутро, а да го дадете следниот ден навечер, и така натаму и така натаму. Значи терапии имаат своја динамика“, објаснува д-р Терзин.

Затоа е потребно да се обезбеди одредена временска рамка со оправдувањето што сопствениците би го добиле од ветеринарот заедно со придружна документација со која би можеле да го оправдаат своето отсуство кај работодавачот.

Има работодавци кои се подготвени да ги сместат своите вработени кога станува збор за овие работи, но сепак се работи само за добра волја. Иако, забележува ветеринарот, овие работи не се законски регулирани ниту во Европа, ниту во светот, освен во Велика Британија, Холандија и Италија.

Работното законодавство ги пропишува минималните права што мора да ги има работникот, а се останато зависи од договорот на договорните страни, поточно работодавачите и вработените, забележува Ана Селак.

Општите колективни и индивидуални колективни договори регулираат што точно ќе имаат право на вработените. Минимумот е она што го пропишува законот за работни односи, се друго може да се договорат и работодавачите и вработените.

„Во моментов имаме формална пречка да постигнеме согласност за волјата на договорните страни во оваа смисла. Зошто? Затоа што ЗРО на строг формален начин опишува кој може да земе боледување“, додава гостинот на Утринската програма.

Тоа е член на семејството, тоа е некој со кој живееме. Законот не дозволува земање боледување за згрижување, на пример, родители, доколку работникот не живее на иста адреса со нив или има разни други услови кои треба да се исполнат.

Дали се во право противниците на оваа иницијатива?

Адвокатката Ана Селак смета дека не се оправдани реакциите на противниците на оваа идеја бидејќи споредбите не се соодветни а неоправдан е и стравот дека кучето ќе го поистоветиме со родителот.

„Животот тоа го препознава, бидејќи некој нема родители, но има куче дома и тој вработен нека го извести својот работодавец со кого живее, односно кои се членовите на неговото домаќинство и за кого и под кои околности може да земе. заминуваат од работа. Тоа треба да го оставиме на работодавачот и на работникот да преговараат“, додава Селакова.

Владимир Терзин, кој исто така беше член на работната група при изработката на Законот за благосостојба на животните, забележува дека уште тогаш имало коментари дека законот е премногу либерален и дека има одредби кои јавноста тешко ќе ги разбере и прифати. . Меѓутоа, времето покажа дека работите во таа смисла се сменија.

„Да речеме со смртта на домашните миленици, имате силен емоционален стрес, бидејќи тоа е и член на вашето семејство. Така, едноставно, мислам дека се поставуваат некои прашања кои се многу оправдани и за кои се надевам дека ќе се изнајдат некои законски решенија за да се реализираат“, забележува ветеринарот.

Што се однесува до злоупотребите, за жал, сме сведоци дека во сите области и всушност тоа е индивидуална одговорност на тој што го одобрува боледувањето и не може да се гледа глобално, вели ветеринарот Владимир Терзин на крајот од своето гостување во Утринска програма.