Молчелив и повлечен, не се истакнуваше со ништо… Го сметаа за ,,чуден”, а зад сето тоа се криеше нешто што никој не го очекуваше! (фото/видео)
Паво Нурми е фински спортист кој остана познат во историјата на спортот како „летечкиот Финец“ и најголемиот тркач на долги патеки на сите времиња.
Од 1922 до 1931 година, Паво Нурми ги собори сите светски рекорди на патеки од 1.500 до 20.000 метри – вкупно тој ги собори светските рекорди 25 пати!
Беше специфична личност, молчалив, повлечен, со ништо не се истакнуваше премногу освен по големината на атлетската патека.
Тренирал трчајќи сам, а го нарекувале „човекот со стоперката“, бидејќи и на тренинзите и на трката, главен противник најчесто му било времето.
Роден во Турку, Финска, во текот на 1920-тите, Нурми, заедно со сонародниците Ханес Колемаинен и Виле Ритол, формираа непобедлива група која доминираше на средните и долги патеки на Олимписките игри во 1920, 1924 и 1928 година, победувајќи со декласирање на целото меѓународно натпреварување во тоа време со неверојатна супериорност.
На Олимписките игри во 1920 година во Антверпен, 1924 година во Париз и 1928 година во Амстердам, Паво Нурми освои вкупно девет златни и три сребрени олимписки медали. Подвигот што му ја одбележа кариерата и влезе во олимписката легенда е постигнат на Игрите во Париз, кога освои пет златни медали, а круна на тие игри се неговите антологиски победи, на 10 јули 1924 година на 1500 и 5000 м. (изворите се разликуваат) во просторот (некаде пишува околу 30, некаде 50, но никогаш повеќе од 90 минути).
Имал намера да се натпреварува на Олимписките игри во Лос Анџелес во 1932 година, на маратон, но со одлука на надлежните органи на МОК, во согласност со тогашните строги аматерски принципи, бил дисквалификуван доживотно бидејќи е утврдено дека во 1925 година, за 55 натпреварувања во сали низ Америка, собрале повеќе од 250.000 долари, во тоа време многу пари.
Во пресрет на Олимпијадата во Хелсинки во 1952 година, Меѓународниот олимписки комитет го рехабилитираше Нурми, а Финците му ја доделија честта да го запали олимпискиот оган.
Кога почина во 1973 година, на овој, можеби најпознатиот Финец во историјата, му беше извршен погреб во Хелсинки со целосни државни почести. Неговиот споменик се наоѓа пред Олимпискиот стадион во Хелсинки.
