Патот на водата од молекуларните облаци, од кои се формираат ѕвездите, до младите ѕвезди, а потоа од кометите до планетите е веќе забележан во претходните истражувања, но она што недостасуваше е врската помеѓу младите ѕвезди и кометите. Алката што недостасува во тој модел е сегашното истражување на ѕвездата V883 во Орион. Составот на водата во гореспоменатиот диск е многу сличен со оној на кометите во нашиот Сончев систем, вели др. Роман Брајша, шеф на опсерваторијата Хвар
Во угледното научно списание Nature беше објавена статија за откритието, како што се наведува во соопштението за печатот на Европската јужна опсерваторија, на „алката што недостасува“ за водата во Сончевиот систем. Користејќи ја Големата милиметарска/подмилиметарска низа Атакама, радио телескоп со 66 антени лоциран во пустината Атакама во Чиле, научниците идентификуваа гасовита вода во протопланетарниот диск во близина на ѕвездата V883 Orionis.
Професионално, станува збор за тоа како откривањето на вода збогатена со деутериум ги поврзува протопланетарните дискови со комети и протоѕвезди. Таа вода носи хемиски потпис што го разјаснува патот на водата од облаците гасови во кои се формираат планетите до планетите и ја поддржува теоријата дека водата на Земјата е дури и постара од самото Сонце. Водечки автор на таа научна работа е Џон Џ.
Споменатата студија го опишува откривањето на гасовита вода во протопланетарниот диск околу младата ѕвезда V883 во соѕвездието Орион, оддалечена 1.300 светлосни години од Земјата. Ѕвездите се формираат со набивање на молекуларни облаци, при што во центарот се формира млада протоѕвезда, а околу неа се формира диск, од кој ќе се формираат комети, астероиди и конечно самите планети во текот на неколку милиони години, вели др. Брајша, велејќи дека Тобин и неговите колеги спектроскопски детектирале неколку емисиони спектрални линии на гасовита вода во дискот на протоѕвездата V883 во Орион.
Главната причина зошто таквото откривање воопшто било возможно е фактот што ѕвездените родни места се опкружени со меѓуѕвезден гас кој е непроѕирен за поголемиот дел од електромагнетниот спектар. Единственото зрачење кое може да навлезе надвор од местото каде што се формираат ѕвездите и планетите е високофреквентното радио зрачење (кратки бранови должини од милиметри и помалку), кое може да се набљудува со радио телескопот АЛМА, како и некои бранови должини во инфрацрвениот дел од спектарот. Дополнителна предност на радио телескопот АЛМА е неговата исклучително висока просторна резолуција, многу повисока од другите, постари радиотелескопи. Понатаму, поголемиот дел од водата во протопланетарните дискови е во замрзната состојба, поради ниските температури, што го отежнува откривањето. Во овој случај, олеснителна околност е фактот што протоѕвездата е во фаза на силна ерупција, што во голема мера ја зголемило нејзината осветленост. Последица на ова е загревање и проширување на просторот во дискот каде што водата е во гасовита состојба, па можеше да се открие и измери нејзиното зрачење, пренесува вечерни лист.