Најголем измамник во историјата на спортот: Играше како напаѓач 20 години, но никогаш не постигна гол! Ги мамеше клубовите, мафијата и жените со генијални трикови! (фото/видео)

Зимската трансфер треска полека почнува да го тресе фудбалскиот свет. Клубовите трагаат по засилувања, фудбалерите сакаат најдобри можни договори, па секогаш има некои измами во бројните трансфери.

Затоа е вистинско време да се потсетиме на најголемиот измамник во историјата на фудбалот, човекот кој успеа да измами бројни клубови – неповторливиот Карлос Енрике Кајзер.

Верувале или не, овој човек „игра“ како напаѓач повеќе од 20 години, а никогаш во кариерата не постигнал гол. Со неверојатен шарм и финти, како главно оружје, секојпат ќе ги принудуваше големите клубови да му понудат договор!

Милиони деца ширум светот, особено во Бразил, сонуваат еден ден да бидат професионални фудбалери. Играјќи како Ромарио, Роналдо, Зидан или Меси, уживајќи во брзи и скапи автомобили, шетајќи во друштво на убави девојки… Огромното мнозинство, сфаќајќи дека немаат талент потребен за такво нешто, едноставно креваат раце . Тие се откажуваат. Карлос Енрике не се откажа. Како што Леонардо ди Каприо во филмот „Фати ме ако можеш“ го посветил својот живот на фалсификување чекови, така и Кајзер го поминал својот живот во измама.

Жртви на измами не беа некои аматерски клубови од ниска лига. Не, неговата импресивна колекција вклучува Васко де Гама, Фламенго, Флуминенсе, Ботафого, потоа француски Ајачио, мексиканска Пуебла… Ова не е приказна за кариера полна со повреди, скршеници и залудно потрошен талент. Стратегијата, верувале или не, всушност била многу лесна и едноставна. Првиот чекор е пријателството.

Во раните 80-ти, Кајзер се дружеше со Ромарија, Едмундо, Ренато Гаучо, Бебето… и многу други, во тоа време, исклучително популарни бразилски фудбалери. Па, сега, во кој клуб и да игра некој од нив, би ги увериле тренерот и спортскиот директор дека во Бразил живее малку „талентиран“ Кајзер, кој може да се донесе за многу малку пари. Всушност, потребна беше само понуда за договор за скромни три месеци. На зборовите на Ромарио или Едмунд, клубот би се согласил. Кајзер би го потпишал договорот и тука стапува во игра вториот чекор од однапред утврдениот план.

– Би замолил некој да ми ја додаде топката веќе во првата минута. Потоа ќе го замолев некој играч да ме удри и со раце ја фаќл задната ложа. Се виткав од болка и ќе колабирав на тревата. Закрепнувањето би траело најмалку уште еден месец, месец и половина. Знаете, во тие денови немаше магнетна резонанца и медицинската технологија не беше толку развиена. Во некои работи се веруваше на зборот на фудбалерот. И тука секогаш бев во предност – изјави Кајзер.

Колку и да беше „повреден“, тој се трудеше да развие што е можно подобро пријателство со соиграчите и медицинската служба на клубот. Бидејќи на играчите не им беше дозволено да го напуштат хотелот ден или два пред натпреварот, Кајзер ќе дадел сè од себе да ги пречека во хотелот.

– Бидејќи не играв натпревари, доаѓав во хотелот три-четири дена претходно, изнајмував десетина соби и на секоја од нив носев девојки кои ги чекаа играчите. Кога ќе дојдеше мој тим, тие не мораа да излегуваат да бараат девојки. Се ќе ги чекаше во хотелот – откри тој.

Повеќето клупски лекари и други од медицинската служба мислеле дека е пијаница. Но, имаше и такви кои сфатија дека може да се работи за измама. Додека играше за Ботафого во средината на 90-тите, Кајзер купи мобилен телефон. Беше еден од првите во светот. Голем и гломазен. Се шеташе низ клубот разговарајќи на англиски и преправајќи се дека преговара со други клубови. Не беше тешко да се измамат соиграчите, кои не знаеја ниту збор англиски. Но, лекарите – да.

Еден од нив решил да провери за што се работи. Додека Кајзер се туширал, клупскиот доктор дошол до неговиот шкафче, ја отворил чантата и видел дека тоа воопшто не е вистински мобилен, туку обична, пластична играчка. Следниот ден Кајзер побара раскин на договорот.

Го расплака раководството и доби нов договор

Тој исто така беше на стаклени нозе во Бангу, Бразил. Поминаа почетното „затегнување“ на грбот, „болката“ во препоните, како и cè досега. Но, во отсуство на играчи, тренерот го стави во тимот, сè уште „незалечен“. Поточно на клупата за резервни играчи. Немаше да биде ништо необично за Кајзер, доколку во еден момент не мораше да влезе во игра! Ситуација со која никогаш не се соочил во кариерата.

– Кајзер, загревај, влегуваш во игра – беа зборовите што одекнаа како гром. Во тој момент мораше брзо да смисли нешто. Имаше многу малку време. И се сети.

– Сфатив дека навивачите во текот на целиот натпревар ги навредуваа тренерот и претседателот на клубот. Додека се подготвував да влезам во игра, налетав на оградата и почнав да ги навредувам навивачите! Веднаш дојде судијата и ми даде црвен картон – изјави Кајзер.

Претседателот на клубот Кастор де Андраде беше лут, тој побара објаснување. Веднаш по натпреварот го повика да разговараат. Влегувајќи во канцеларијата, Кајзер ја наведнал главата.

-Претседателе, пред да кажете било што, слушнете ме. Господ ми даде татко, кој за жал почина. За среќа, ми даде друг татко. Вие. Никогаш нема да дозволам некој да го нарече татко ми крадец и измамник. И токму тоа го извикуваа навивачите. Морав да направам нешто“, рече Кајзер. Андраде, мрднат како мало дете, извади хартија и молив од фиоката и му понуди нов договор на шест месеци!

По истекот на договорот, тој реши да си ја проба среќата дополнително. Гледајќи дека сите негови пријатели играат во Европа, Кајзер не сакаше да остане зад нив. Па, мораше и тој. Дестинацијата беше Корзика. Клуб Ајачио. И најголемиот предизвик во животот. На неговото претставување дојдоа 1.000 фанови. Тој беше првиот Бразилец кој дојде во клубот и сите дојдоа да ја видат новата ѕвезда. Болката не беше опција. Не можеше да им го направи тоа. Како и во „безбројни“ ситуации, Кајзер имаше многу малку време да смисли нешто.

Излезе на теренот, ја зеде првата топка и ја шутна кон гледачите на трибините. Потоа уште една. Па трета, четврта, додека не остана ниту една топка на теренот!

За неколку секунди смислил измами

Оставен без главниот реквизит за играта, тренерот немаше друг избор освен да го испрати да трча низ теренот и да мафта кон публиката. Тоа не беше проблем за него. На Корзика престојувал неколку години, при што остварил дваесетина настапи. Секојпат кога влегуваше во игра од клупата за резерви. По истекот на договорот тој се врати во Рио де Жанеиро и објави крај на кариерата. Многу импресивно. За дваесет години кариера, имаше триесетина игри. И нула голови.