ОДЛУКА КОЈА ГО КРЕНА СПОРТСКИОТ СВЕТ НА НОЗЕ: ДАЛИ ОВА ЈА ЛЕГАЛИЗИРА ВОЈНАТА НА ПУТИН ВО УКРАИНА?

Одлуката да им се дозволи на руските и белоруските спортисти да се натпреваруваат на Игрите во Париз крена голема прашина

Војната не е ништо друго туку политика проширена со други средства, напиша германскиот (пруски) генерал и воен теоретичар Карл фон Клаузевиц многу одамна, на почетокот на 19 век, во своето дело „За војната“. Ваквото „продолжување на политиката со други средства“, за жал и денес е сосема исправна теза, што по којзнае што се потврдува во „игрите“ од зад сцената и во заднина околу настапот на руските спортисти на Олимписките игри. Се разбира, на оние што ќе се одржат во Париз во 2024 година. Како што се приближуваат овие Игри, „игрите“ се интензивираат во позадината на војната меѓу Русија и Украина. Се разбира, политичките.

Украинскиот претседател Володимир Зеленски, во разговор со неговиот француски колега Емануел Макрон пред некој ден, инсистираше на тоа дека на руските спортисти не треба да им се дозволи да настапуваат во Париз.

– Руските спортисти не треба да настапуваат во Париз, изјави Зеленски по разговорот со Макрон. После тоа, челниците на Меѓународниот олимписки комитет ги отфрлија неговите „барања“ за целосно забрана на руските спортисти да учествуваат на Игрите во Париз. МОК ја отвори можноста спортистите од Русија (и Белорусија) да се натпреваруваат рамноправно во Париз, како поединци без национална припадност, со едно дополнување – „доколку не дејствувале против мировната мисија на МОК со активна поддршка на војната во Украина. МОК сè уште инсистира на својата претходна одлука дека спортските настани не треба да се одржуваат во Русија, но е поотворен за можноста руските спортисти да се натпреваруваат на меѓународни натпревари. Многумина тој став го прочитаа како нов чин на пријателство на првиот човек на МОК, Томас Бах и рускиот претседател Владимир Путин.

Првата сериозна реакција на „новите ветрови“ дојде од Велика Британија, каде секретарката за култура Мишел Донелан недвосмислено го кажа ставот на нејзината влада:

– Овој став на МОК е далеку од реалноста на војната што ја чувствува украинскиот народ; тоа е далеку од зборовите на самиот претседател на МОК Бах, изговорени пред нешто помалку од една година, со кои и тој ја осуди Русија за кршење на олимпиското примирје.

А потоа решително додаде:

– Силно ќе ја осудиме секоја преземена акција што му дозволува на претседателот Путин да ја легитимира својата нелегална војна во Украина. Ова беше и претходниот став на МОК. Ние, како и многу други земји, цело време бевме недвосмислени за ова, и сега ќе лобираме со нашите истомисленици за да обезбедиме континуирана солидарност со Украина.

За потсетување и краток осврт на она што се случуваше на „олимпискиот фронт“: Руската инвазија на Украина започна на 24 февруари минатата година, само три дена по затворањето на Олимписките игри во Пекинг. После тоа, МОК ги суспендираше Русија и Белорусија, а во новогодишната порака Бах наведе дека спортските санкции ќе бидат продолжени во текот на 2023 година.

– Сакаме силен украински тим на Олимписките игри во Париз во 2024 година и на Олимписките игри во Милано во 2026 година, рече Бах, потсетувајќи на целосната посветеност на МОК и олимпиското движење во корист на оваа солидарност. Друга солидарност, тоа кон спортистите од оние земји кои немаат никаква врска со политиката на Путин, тогаш покажа и Американскиот олимписки и параолимписки комитет, кој во декември зазеде вистински и вистински спортски став за учеството на руските и белоруските спортисти во Олимпијадата, под услов да не ги носат карактеристиките на нивните земји.

Војната во Украина продолжува, а и во спортот продолжува. Многу објективни набљудувачи се на патеката на став кој навистина е во духот на олимпизмот и неговите основни принципи. Политиката не треба да има место во спортот, но, за жал, тоа никогаш не било, а веројатно и нема да има. Тоа се покажа и летово, кога беше спуштена рампата за настап на руски и белоруски спортисти на последниот Вимблдон.

Пред него рускиот тенисер Андреј Рубљев во фотообјективот по полуфиналната победа на турнирот во Дубаи напиша „не војна ве молам“. Сепак, тој се соочи со забрана од Вимблдон.

– Ова е целосна дискриминација; причините што ни ги наведоа немаат смисла, не се логични. Забраната за настап на руски или белоруски спортисти нема да промени ништо, изјави тогаш Рубљов.

Како на крајот ќе заврши оваа приказна за Париз, тешко е да се види однапред, единствено е јасно дека ќе има војна за и против на многу „фронтови“. Ќе се донесе одлука која нема да и се допадне на една од страните. На Зеленски и на Украинците досега не им се допаѓа тоа што руските и белоруските спортисти добија покана од Олимпискиот совет на Азија (ОЦА) за учество на Азиските игри и ова е првиот чекор кон нивното пристигнување во Париз.

– Веруваме во обединувачката моќ на спортот и дека сите спортисти, без разлика на нивната националност или пасош, треба да можат да се натпреваруваат на спортски натпревари, се вели во соопштението на ОЦД.

Секако, Азиските игри се квалификации за Олимпијадата, а овој потег може да им помогне на спортистите од двете земји да добијат визи за Париз. МОК во своето соопштение вели дека „ја поздравува и ја цени понудата на ОЦА, бидејќи ниту еден спортист не треба да биде спречен да се натпреварува само поради својот пасош“.

Ако Британците, се чини, се целосно против овој и оној тип на „детент“, и се уште размислуваат што да одлучат за следниот Вимблдон, се чини дека расте критична маса која вели дека руските спортисти треба да бидат помилувани. Ова го изјави и градоначалничката на Париз , Ан Идалго , која рече дека сака да ги види руските спортисти во Париз под неутрално знаме.