ПОГЛЕДНЕТЕ ШТО СЕ КРИЕ ВО НУКЛЕАРНИТЕ КУФЕРИ: Америка и Русија ги имаат, а можат да доведат до апокалипса (ФОТО)

Малку предмети во светот внесуваат толку страв како таканаречените „нуклеарни куфери“ или „нуклеарни актовки“.

Овие навидум обични актовки кријат уреди кои можат да активираат нуклеарно оружје и да започнат катастрофална војна. Секогаш кога американскиот или рускиот претседател ќе се појави во јавноста, многу очи се вперени во луѓето кои ги носат овие куфери во нивна близина и не се одвојуваат од лидерот.

Руски чегет

Чегет е „нуклеарна актовка“ (наречена по кавкаскиот врв Чегет) и дел од системот за автоматска команда и контрола на Стратешките нуклеарни сили (СНФ) на Русија наречен Казбек (Казбек, именуван по кавкаскиот врв Казбек на границата со Грузија и Русија).

Откако е првпат изграден, нуклеарниот куфер чегет е достапен за шефот на руската држава, министерот за одбрана и началникот на Генералштабот.

Чегет беше развиен за време на администрацијата на Јуриј Андропов, во раните осумдесетти. Куферот беше пуштен во употреба токму кога Михаил Горбачов ја презеде функцијата генерален секретар на Централниот комитет на Комунистичката партија на Советскиот Сојуз во март 1985 година.

Тој е поврзан со специјален комуникациски систем со кодно име „Кавказ“ кој ја поддржува комуникацијата меѓу високи владини функционери додека тие донесуваат одлуки дали да користат нуклеарно оружје, и на тој начин е поврзан со Казбек, кој ги вклучува сите поединци и агенции вклучени во командата и контрола на стратешките нуклеарни сили.

Претседателот на Русија (врховен командант) постојано го има чегет при рака. Тоа е еден од трите куфери, а другите два ги држат министерот за одбрана и началникот на Генералштабот. Се шпекулира дека се потребни активации на два од трите куфери за да се иницира лансирањето.

Генералштабот го прима сигналот и иницира нуклеарен напад со пренесување на шифри за овластување до комплекси за балистички ракети лансирани од силос/подморница, или со далечинско лансирање на поединечни интерконтинентални балистички ракети (ICBM) и балистички ракети со подморница (SLBM).

Инцидентот во Норвешка

На 25 јануари 1995 година, во норвешкиот ракетен инцидент, еден Чегет беше активиран како одговор на погрешно идентификувана закана. Имено, станува збор за ракета во три степени со сонда која ја лансирале норвешки и американски научници со намера да ја проучуваат поларната светлина кај Свалбард, а која полетала и кон Москва, па Русите мислеле дека се работи за нуклеарен напад.

Плашејќи се од нуклеарен напад на голема височина што може да го заслепи рускиот радар, руските нуклеарни сили отидоа во состојба на висока готовност, а „нуклеарната актовка“ беше однесена кај тогашниот руски претседател Борис Елцин, кој потоа требаше да одлучи дали ќе изврши нуклеарен напад. одмазда против САД. За среќа на целиот свет, руските набљудувачи утврдиле дека нема нуклеарен напад, па затоа не била наредена одмазда.

„Нуклеарен фудбал“

„Нуклеарен фудбал“ (исто така познат како атомски фудбал, претседателска вреќа за итни случаи, торба, копче, црна торба, црна кутија или само фудбал) е американската варијанта на „Чегет“.

Тоа го користи американскиот претседател за да комуницира и да одобри нуклеарен напад кога е далеку од фиксни командни центри, како што се собата за ситуации во Белата куќа или Претседателскиот оперативен центар за итни случаи.

Што е во „нуклеарниот фудбал“?

Бил Гали, поранешен воен функционер од Белата куќа, во својата книга опишал што има во американскиот нуклеарен куфер.

„Постојат четири работи: црна книга која содржи опции за одмазда, книга во која се наведени класифицирани локации, папка со осум или десет страници споени заедно кои ги опишуваат процедурите за системот за итни предупредувања и картичка со кодови за автентикација“, рече тој.

Американскиот претседател секогаш е придружуван од воен помошник кој носи „нуклеарен фудбал“ со шифри за лансирање нуклеарно оружје. Пред војската да ја следи наредбата, претседателот мора позитивно да биде идентификуван со посебен код издаден на пластична картичка, наречена „бисквит“.

Доколку американскиот претседател, кој е врховен командант на вооружените сили, одлучи да нареди употреба на нуклеарно оружје, тогаш актовката е отворена. Тогаш ќе биде издаден команден сигнал или предупредување до Стратешката команда на Соединетите Држави, а можеби и до Здружениот началник на Генералштабот.

Претседателот потоа ќе разговара за опциите за напад со други, како што се секретарот за одбрана и претседателот на Здружениот Генералштаб, и ќе одлучи за план кој може да се движи од лансирање на една или повеќе интерконтинентални балистички ракети. Ова се однапред поставени воени планови развиени според OPLAN 8010.

Постапка за верификација од две лица би претходела на внесувањето на шифрите во врската за дозволеното дејство.

Што е со другите нуклеарни сили

Во Франција нуклеарниот куфер официјално не постои. Црната актовка наречена „мобилна база“ го придружува претседателот на сите негови патувања, но не е познато дали има некаква поврзаност со нуклеарното оружје.

Индија нема нуклеарна актовка. Во Индија, Советот за политика на нуклеарната команда (NCA) мора колективно да одобри употреба на нуклеарно оружје. Извршниот совет на NCA го дава своето мислење до Политичкиот совет, кој одобрува нуклеарен напад кога ќе се смета за неопходно.

Додека со Извршниот совет претседава Советникот за национална безбедност (НСА), со Политичкиот совет претседава премиерот. Овој механизам беше имплементиран за да се осигури дека индиското нуклеарно оружје останува цврсто под цивилна контрола и дека постои софистициран механизам за команда и контрола за да се спречи нивна случајна или неовластена употреба.

Меѓутоа, во Пакистан е поинаку. На 11 април 2019 година, Би-Би-Си откри видео на тогашниот премиер Имран Кан како носи црна актовка со шифрите на пакистанското нуклеарно оружје.