Регионот се врати во деведесеттите, сегашната американска администрација го избра Вучиќ за партнер!?

Наместо да се забрза интеграцијата во Европската унија, со успешната промена на карактерот на Црна Гора која започна со свештено-националистичките протести во 2019 година, целиот регион е вратен во 1990 година. По стратешката, повеќегодишна поддршка на Милорад Додик во парализата и уништувањето на Босна и Херцеговина, Србија успеа да стави крај на петнаесетгодишната епизода на црногорскиот суверенитет, подготвувајќи се за враќање на Косово во неговиот состав преку војна, рече адвокатот Сенад Пеќанин. 

„Сè додека не дојде тој момент – и ќе дојде кога Владимир Путин ќе ја освои Украина, Трамп ќе биде реизбран за американски претседател, а Европската унија не се распадне – Александар Вучиќ вешто го одржува статус квото симулирајќи ја подготвеноста на Србија да постигне сеопфатен договор. со Косово. И ако не дојде тој момент на поволни геостратешки можности, огромното вооружување кое Србија скапо го плаќа со години – срамота е да се фрли! – може да се користи само за разграничување на Босна и Херцеговина, како примамлива компензација за загубата на Косово. Ова оружје, како што знаеме, може да се користи само во Босна и Херцеговина, бидејќи сите други соседи на Србија се во НАТО алијансата, а Косово е под заштита на НАТО“, рече Пеќанин во интервју за Danas.rs . 

Тој потсетува дека Милорад Додик во интервју за Политика изјави дека кога ќе одлучи, му треба само час и половина да прогласи независност на Република Српска. 

„Во тој момент – дали и кога ќе го направи тоа и невидливите граници на Босна и Херцеговина, а тоа се границите на ентитетите да ги претвори во држави – започнува војната во Босна и Херцеговина. А како што знаеме, владата во Србија, која не го признава ни геноцидот во Сребреница, не може да им одбие помош на браќата преку Дрина, кои го слават истиот геноцид“, истакнува Пеќанин. 

Пеќанин додава дека односите меѓу Белград и Загреб се на најниско ниво, но тоа не е најмала пречка за постоење на целосен договор за Босна и Херцеговина. 

„За тоа сведочи најсилната коалиција во цела Босна – онаа меѓу Милорад Додик и лидерот на ХДЗ Драган Човиќ. Тоа го претставува континуитетот на ставовите на Милошевиќ и Туѓман и нивните воени „изведувачи“ на теренот, воениот злосторник Радован Караџиќ и тогашниот лидер на ХДЗ, Мате Бобан. Во овие планови, Босна и Херцеговина не мора ни да исчезне како држава во постојните граници: доволно е да се формира владение на Белград и Загреб над Босна, така што едниот ентитет ќе биде управуван од Србија, а со другиот од Хрватска. Контурите на овој план се јасни благодарение и на одлуките што ги носи високиот претставник Кристијан Шмит за Федерацијата Босна и Херцеговина (наметнува измени во Изборниот закон и Уставот на Федерацијата на Босна и Херцеговина), како и на оние што тој не ги прави направи за Република Српска (поддршка на изборната кражба со која Милорад Додик ја украде изборната победа на Јелена Тривиќ)“, наведува тој. 

Но, како што додава, многу поголем проблем од високиот претставник е фактот што Кристијан Шмит сите одлуки ги носи по налог на САД. 

„Ова е резултат на фактот дека администрацијата на претседателот Бајден „крена раце“ од јасните ставови на поранешниот сенатор Бајден за Западен Балкан. Сега се користи нов софтвер според кој Србија треба да го компензира Косово со Црна Гора и Република Српска, да ја остави Хрватска со Федерацијата Босна и Херцеговина, да му го остават Курти и Косово на Тирана и кооперативниот Еди Рама“, посочува тој. 

Така, вели тој, се формира „српскиот свет“ со проектот „Отворен Балкан“, а по истиот трошок се задоволуваат големите државни апетити на Хрватска и Албанија. 

„Се разбира, ова е уште еден пропаднат однос на Западот кон Босна и Херцеговина и регионот, кој би имал страшни последици, како што бевме сведоци до крајот на агресијата во Босна и спречувањето на геноцидот на Косово. Сите граѓани на Босна, кои го имаат во срцето, се чувствуваат се повеќе и повеќе изневерени од Западот: чувството е најблиску до она што го чувствуваа бранителите на нивната земја за време на ембаргото за оружје, кои херојски се бранеа, во услови многу потешки од оние во кои денес се борат Украинците, од Белград, ЈНА и четниците на Караџиќ“, објаснува Пеќанин.

На прашањето како треба да се гледа на доаѓањето на Џејмс Рубин и неговата, така да се каже, „мисија“ за „спречување на ширење на дезинформации од страна на Русија и Кина“, тој вели дека ако таа мисија има смисла на глобално ниво, во нашиот регион е и лицемерно и апсурдно. 

„Тоа е затоа што сегашната американска администрација го избра Александар Вучиќ за клучен партнер на Западен Балкан, и покрај неговите вазални односи со Русија и Кина; во Црна Гора, покрај Ѓукановиќ, кој ја внесе земјата во НАТО и кој воведе санкции против Русија, таа ги поддржа и оние кои го слават Путин и палат знамиња на НАТО; во Босна и Херцеговина им свртеа грб на граѓанските партии, поддржувајќи ги оние кои до вчера велеа дека „во Босна има мало руско влијание“ (Драган Човиќ, лидер на ХДЗ), посочува Пеќанин. 

Коментирајќи ја „тројната поделба на Балканот – Белград, Загреб, Тирана“, за која неодамна пишуваше аналитичарот Јануш Бугајски и дали, доколку тоа е вистина, би имало поделба на Босна и Херцеговина на српски и хрватски дел, и поделбата на Црна Гора и Косово на албански и српски дел, поделбата на Северна Македонија на албански, српски и грчки дел и дали можеби има некој друг начин на поделба, Пеќанин вели дека има и дека неодамна беше многу добро опишано од големиот белградски актер Марко Јанкетиќ. 

„Секој во регионот може, во зависност од сопствените избори и можности, да се најде во еден од двата лика од шегата за паметниот и глупав Босанец. Го знаете оној: како паметен Босанец разговара со глупав Босанец? Телефонски од странство“, заклучи Пеќанин.