Џо Бајден се откажа од Дубаи: Дали ова значи дека дефинитивно тој се повлекува од своето политичко наследство !?
Информациите дека Џо Бајден ќе го „прескокне“ важниот самит за климатските промени на Обединетите нации (ОН) што во четврток се одржува во Дубаи, отвора прашања за можните причини поради кои претседателот на САД нема да се појави на состанокот на кој ќе присуствуваат лидерите на околу 200 земји – кралот Чарлс III дури и папата Франциско.
Имено, ако нешто би можело да стане наследство на Џо Бајден, тоа е токму промоцијата на амбициозна климатска агенда, која е спакувана во еден од најамбициозните американски фискални акти на сите времиња, несоодветно наречен Закон за намалување на инфлацијата (ИРА).
Со оглед на тоа што е јасно дека американските или европските големи зелени планови немаат смисла без планетарен климатски договор, би било логично да се очекува дека за Џо Бајден глобалното ублажување на договорот за климатската агенда е приоритет бр. 1 затоа што, инаку, не е јасно зошто има намера да потроши 738 милијарди долари преку ИРА. Што се случува, зошто Џо Бајден не патува во Дубаи ? Ниту една од можните причини зошто првиот човек на најмоќната економија нема да дојде на една од најважните климатски средби не е политички поволна за него.
Официјалното објаснување од Белата куќа е дека претседателот е премногу зафатен со војната меѓу Израел и Хамас во последните недели за да работи на договор за прекин на огнот за ослободување на заложниците.
„Тие имаат војна на Блискиот Исток и војна во Украина, се случуваат многу работи“, вели Џон Кери, специјалниот пратеник на Џо Бајден за климатски промени, минатата недела.
Има три проблеми со официјалното американско објаснување. Прво, резонирањето изгледа чудно бидејќи Соединетите Американски Држави имаат доволно дипломати, високи офицери на ЦИА и генерали за да преземат голем дел од оперативната работа за притисок врз Израел и Хамас додека Џо Бајден патува на важен самит. Второ, овој самит (исто така наречен COP28) трае две недели, така што временскиот прозорец во кој американскиот претседател би можел да најде време е доста широк. Трето, имајќи предвид дека САД гласаа против резолуцијата во ОН насочена кон хуманитарно примирје меѓу Израел и Хамас, за американската дипломатија е многу непријатно да се каже дека сега американскиот претседател нема доволно време за ништо друго бидејќи мора да се справи со – хуманитарно примирје.
Во овој поглед, треба да се земе предвид дека портпаролката на потпретседателката Камала Харис минатата недела изјави дека нема никакви планови за COP28, додека на почетокот на месецот Џо Бајден изјави дека климатските промени се „крајната закана за човештвото“.
Ако, значи, зборуваме за климатските промени како „крајна закана за човештвото“, тогаш логично би било човекот кој шири такви пораки да стои зад неговите зборови. Досега Џо Бајден присуствуваше на климатските конференции на ОН (Глазгов, Египет), па дури и јавно се извини затоа што пред него Доналд Трамп ги прекина климатските договори и ги исмеваше научниците загрижени за климатските промени.
70.000 луѓе ќе дојдат на претстојниот самит за климата во Дубаи за да се договорат за ограничување на глобалното затоплување на 1,5 степени Целзиусови над прединдустриските температури. Планетата моментално се загреа на 1,2 степени повеќе, па научниците пресметаа дека емисиите треба да се намалат за 43 отсто во периодот до 2030 година.
Се очекува жестока реакција на климатските активисти поради одлуката на Џо Бајден.
Постојат најмалку три важни причини зошто администрацијата на Џо Бајден одлучи претседателот да не патува во Дубаи.
Прво, факт е дека поради различните геополитички тензии со запалени епицентри во Украина и Појасот Газа, Џо Бајден троши многу време и енергија на меѓународни и национални безбедносни прашања, но не е јасно колку Џо Бајден станува ограничен поради доцната возраст и општото здравје. Тој пред неколку дена го прослави својот 81 роденден. Ако му е тешко да оди на најважната климатска средба, односно ако тоа не му е приоритет, тогаш се поставува прашањето што е приоритет ?
Второ, американската администрација проценува дека планетата во моментов е многу поблиску до некаква безбедносна катаклизма отколку што изгледа, и ако опцијата за Трета светска војна е воопшто на маса, тогаш помпезните говори на митинзите за климата се сведуваат на продавање на бесмислени бајки.
Трето, можно е администрациите на големите европски земји, вклучително и САД, да почнале да сфаќаат дека делови од големи, многу амбициозни зелени планови се засноваат на нови догми или немаат соодветна елаборација за спроведување, па може да се покажат како неефективни, а во исто време предизвикуваат економска штета и следствено на тоа општествени и политички превирања. Светот треба да се договори за заедничка климатска агенда и покрај спротивставените економски интереси, а се поконтроверзни прашања се поставуваат за зелените решенија кои до вчера изгледаа здрав разум. Па дали Џо Бајден ја крена рачната сопирачка ?
The Wall Street Journal предупреди, на пример, дека германскиот Уставен суд го подигнал германското правило за „сопирачка за задолжување“ над зелената агенда и дека Владата на канцеларот Олаф Шолц и итно ќе редефинира голем број зелени правила. Со оглед на тоа што агресивното спроведување на зелената агенда веќе ја чинеше политички германската владејачка „семафорска коалиција“, тоа значи дека политички тие многу повеќе ќе претпочитаат редефинирање на одредени делови од веќе контроверзната зелена агенда, наместо да ги намалат бенефициите за социјално осигурување.
Администрацијата на Џо Бајден мора да биде свесна дека во Законот за намалување на инфлацијата, тие се обложија половина од енормната сума за запирање на климатските промени, додека, како законодавците во ЕУ, превидоа голем број технолошки, научни и деловни предизвици, како и логични оние.
Поради политичката пропаганда, на пример, Џо Бајден ја турна зелената агенда во Законот за намалување на инфлацијата и веќе е јасно дека ИРА ќе генерира низа зголемувања на цените. На пример, очигледно е дека и европската и американската администрација ќе се обидат да ја елиминираат кинеската конкуренција, која е главната светска сила што ги намалува цените на електричните возила, додека американската и европската само стануваат поскапи, со многу дарежливи директни или скриени стимулации.
Во ваква збунета ситуација со климатските агенди на најголемите, ЕУ и САД, логично е да не се одат во Дубаи, особено ако таму не се појави ниту кинескиот претседател Си Џинпинг.
