Aditya-L1 и истражување на вселената: Индија успешно ја лансираше првата мисија за проучување на Сонцето

Десет дена откако стана првата земја која успешно слета во близина на јужниот пол на Месечината, Индија започна мисија кон Сонцето.

Десет дена откако стана првата земја која успешно слета сонда во близина на јужниот пол на Месечината, Индија ја започна својата прва набљудувачка мисија на Сонцето.

Вселенското летало Aditya-L1 во саботата во 11:50 часот по локално време (7:20 часот по средноевропско време) се симна од лансирната рампа од главниот космодром во земјата на островот Шрихарикота, 100 километри северно од Ченај.

Планот е вселенската опсерваторија – прва во Индија – да ја набљудува нашата најблиска ѕвезда да оди во вселената за да ги проучува својствата на вселенското време, како што се сончевите ветрови.

Тоа не е прва мисија за проучување на Сонцето – НАСА и Европската вселенска агенција (ESA) претходно испратија орбитери за оваа намена – но има некои уникатни карактеристики.

Во саботата наутро, неколку илјади луѓе се собраа во галерија за гледање поставена од Индиската организација за вселенско истражување (Исро) во близина на местото на лансирање за да го гледаат почетокот на мисијата.

Настанот беше емитуван во живо на националната телевизија каде коментаторите го опишаа како „прекрасно“ лансирање.

По еден час и четири минути лет, ИСРО изјави дека „мисијата била успешна“.

„Тој сега е на пат – тоа е многу долго патување од 135 дена, му посакуваме многу среќа“, рече директорот на агенцијата Сридара Паникер Соманат.

Директорот на проектот Нигар Шаџи рече дека кога Aditya-L1 ќе стигне до својата дестинација, тоа ќе биде од корист не само за Индија, туку и за светската научна заедница.

Колку време ќе биде потребно за да стигне до Сонцето?

Леталото всушност нема да лета до нашата најблиска ѕвезда.

Дестинацијата до која лета е 1,5 милиони километри од Земјата – тоа е речиси четири пати повеќе од растојанието помеѓу Земјата и Месечината, но само мал дел (еден процент) од растојанието до самото Сонце, кое е 151 милион километри од нас. .

За споредба, вселенското летало Паркер на НАСА, кое леташе од Венера пред една недела, на крајот ќе пристигне на само 6,1 милиони километри од површината на Сонцето.

На Aditji-L1, што значи „Сонце“ на санскрит и хиндустански, сепак ќе треба време да стигне до својата дестинација.

„Вкупното време на патување од лансирањето до L-1 (точка Лагранж) ќе трае околу четири месеци за Aditya-L1“, се вели во објавата на Индиската организација за вселенски истражувања (ISRO) на Ix (поранешен Twitter).

Што е Лагранжова точка?

L1 во името на мисијата се однесува на точката Лагранж – место во вселената каде што гравитационите сили на две поголеми тела, како што се Сонцето и Земјата, се откажуваат, создавајќи регион на рамнотежа што леталото може да го користи за да ја намали потрошувачката на гориво.

Името го добило по Џозеф-Луј Лагранж, француски математичар кој прв го проучувал во 18 век.

Кои се целите на мисијата Aditya-L1?

Индиското вселенско летало ќе носи вкупно седум носивост и ќе ги набљудува најоддалечените слоеви на Сонцето – познати како фотосфера и хромосфера – користејќи инструменти како што се детектори за електромагнетно поле и честички.

Таа, исто така, ќе проучува што влијае на временските услови и ќе се обиде, на пример, подобро да ја разбере динамиката на сончевиот ветер, кој ги создава прекрасните северни и јужни светла на Земјата, но и електромагнетни нарушувања.

Откако ќе се стави во својата орбита, опсерваторијата треба да има корист од „континуиран, непречен поглед на Сонцето“.

„Ова ќе обезбеди поголема предност во набљудувањето на сончевата активност и нејзините ефекти врз временските услови во вселената во реално време“, соопшти ИСРО.

Исто така, ќе може да го набљудува зрачењето кое не може да се проучува од Земјата бидејќи се филтрира од атмосферата.

Од нивната специфична гледна точка, четири носивост директно ќе го набљудуваат Сонцето, додека преостанатите три ќе вршат in situ студии на честички и полиња во Лагранжовата точка L1, обезбедувајќи ни важни информации за ефектот на сончевата динамика во меѓупланетарниот простор.

ISRO се надева дека мисијата ќе обезбеди клучни информации кои ќе ни помогнат да ги разбереме соларните својства како што се короналното греење, короналните експлозии, соларните ракети и нивните карактеристики, исто како и динамиката на времето во вселената.

Колку чини мисијата Aditya-L1?

Индиската вселенска агенција го одобри проектот во 2019 година по цена од околу 46 милиони долари.

Индиската вселенска агенција допрва треба да ги објави вистинските резултати од трошоците, а оваа сонда е дизајнирана да помине повеќе од пет години во вселената.

ISRO користи помалку моќни ракети за мисии во длабока вселена и користи гравитациона сила за да патува понатаму.

Ова го зголемува времето потребно за да се стигне до дестинации како што се Месечината и Марс, но значително ги намалува трошоците за лансирање на тешки ракети.

Ова и овозможи на Индиската вселенска агенција, која работи со релативно мал буџет, да постигне големи успеси во блиска иднина.

Беспилотниот Chandrayaan-3 – „Месечевиот брод“ на санскрит – слета на површината на Месечината минатата недела, со што Индија стана само четврта земја, по САД, Русија и Кина, која успешно слета на Месечината.

Во 2014 година, Индија стана првата азиска земја што испрати вселенско летало во орбитата околу Марс, а следната година планира да лансира тридневна мисија со екипаж во орбитата на Земјата.