Експедицијата нурна во длабочините на океанот а потоа забележале нешто вознемирувачко: „Ова е вистинско чудовиште“ (ВИДЕО)

Големата сина дупка е вистинско чудо на природата – најголемата и една од најдлабоките подводни дупки во светот, лоцирана во близина на брегот на Белизе, во Централна Америка.

Прекрасната, речиси совршено кружна дупка ги збунува истражувачите откако беше откриена, но остана главно неистражена поради недостаток на модерна опрема.

Експедицијата за истражување на овој феномен, која ја финансираше милијардерот Ричард Бренсон, заврши во 2018 година, а набргу потоа се појави видео од истражувањето кое неодамна повторно стана актуелно.

Големата сина дупка е со дијаметар од 300 метри, додека најдлабоката точка е 125 метри.

Беше одлучено експедицијата, која покрај Бренсон ја сочинуваа Фабиен Кусто (внук на Жак Кусто) и истражувачот на National Geographic, Ерика Бергман, да користи мала подморница за да ја постигне целта.

Кога стигнале на длабочина од 90 метри, наишле на слој од водород сулфид кој го спречил понатамошниот развој на подводниот живот, а сè околу нив се стемнило.

Она што го пронајдоа на дното целосно ги воодушеви. Имаше куп ѓубре, вклучувајќи пластични шишиња, како и нечија GoPro камера со семејни слики.

„Вистинските чудовишта со кои се соочува океанот се климатските промени и пластиката. За жал, видовме пластични шишиња на дното на дупката, што е вистинско зло за океанот.”

„Најдовме и остатоци од двајца нуркачи кои немаа среќа кога ја истражуваа Големата сина дупка. Веднаш ги известивме полицијата и локалните власти, а не ги допревме посмртните останки“, изјави подоцна Ерика Бергман.

Експедицијата нашла и докази дека подводната структура не била секогаш дупка. Имено, на јужниот ѕид е откриен пештерски систем и огромни сталактити.

„Ова е јасен доказ дека Големата сина дупка некогаш била пештера, бидејќи сталактитите се формираат само во суви пештери “, објасни Ричард Бренсон.

Ерика додала дека на дното пронашле и „невообичаени траги“, односно „кругови“ кои се вкрстувале точно околу центарот на дупката, но дека не разбираат како се формирани.

Еколошко прашање

Денот на планетата Земја се слави секој 22 април, а за првпат беше прославен во 1970 година во Соединетите Американски Држави.

Вчера овој ден се одбележа по 55-ти пат, а главна тема е борбата против пластиката.

Многу пластика, која со текот на времето се претвора во микропластика, завршува во морињата и океаните, загрозувајќи го растителниот и животинскиот свет.

Никој не знае точно колку пластика има во светските океани.