Бекер открива како дилер на кокаин му го спасил животот: Беше силен и смирен, луѓето го почитуваа

Во својата автобиографија, легендарниот германски тенисер Борис Бекер (57) споделува шокантни и искрени приказни од затворот, каде што поминал речиси осум месеци во 2022 година поради обвиненија поврзани со банкрот.

Но, меѓу најтрогателните делови од книгата е неговото пријателство со неговиот цимер од затворот, Ајк – поранешен меѓународен дилер на кокаин, кој, како што признава Бекер, „му го спасил животот“.

По четири недели во затворот Вандсворт, Бекер бил префрлен во Хантеркомб, затвор во близина на Нафилд со околу 480 затвореници. Таму го запознал Ајк, човек на околу 50 години, со импресивна градба и силен авторитет меѓу затворениците.

„Луѓето го почитуваа. Му се тргаа од патот. Беше силен, но смирен. Слушаше. Беше човек кој предизвикуваше почит без зборови“, пишува Бекер.

Тие тренирале заедно, оделе на црковни служби и ги споделувале дневните затворски ритуали, а Бекер истакнува дека токму присуството на Ајк му давало чувство на сигурност во небезбедна средина.

Ајк на крајот почнал да го поканува Бекер во неговата ќелија на ручек, каде што го подготвувал традиционалниот западноафрикански оброк од фуфу, топчиња од пченка потопени во богат сос од зеленчук и зачини, подготвени во затворскиот котел. За Бекер, ова било многу повеќе од обичен оброк.

„Сфатив каква чест ми беше укажана. Цимерот го делеше својот леб со мене“, напиша Бекер.

И покрај криминалното минато на Ајк, Бекер нагласува дека тој не бил дефиниран според тоа што бил, туку според она што го покажал во затвор: човечност, лојалност и духовна сила.

По нивното ослободување и депортација во Германија, двајцата продолжиле по своите одделни патишта. Бекер заминал за Хамбург, а Ајк, по кратко време во Европа, се вратил во Нигерија, каде што не можел да го најде своето место во современото општество.

Сепак, едно изненадување засекогаш ќе остане во сеќавањето на Бекер: на неговиот 56-ти роденден во Милано во 2023 година, Ајк одеднаш се појави меѓу гостите, облечен во одело и вратоврска.

„Го погледнав и реков: „Ти благодарам што ми го спаси животот“, пишува Бекер.

Во книгата, Бекер не крие колку му значи ова пријателство.

„Често мислам на него. Неговите молитви, неговите разговори со Бога, неговата љубов кон теретаната и фуфуто што ни го готвеше. Ми даде чувство на сигурност кога мојот живот се распаѓаше. Се надевам дека пронашол мир.“