Алармантно предупредување: Европа е целосно неподготвена за она што се случува во САД

Сеништето го прогонува Брисел – тие повторно се препуштени на суперсила за која европските интереси се само последователна мисла

Двете најголеми демократии на Западот ќе излезат на избори во 2024 година. Европската унија колективно ќе одржи избори за Европскиот парламент, пред Америка да избере нов претседател и Конгресот во ноември. Еден од овие гласови ќе има огромни последици за Европа и ќе го преобликува целиот европски политички пејзаж. Други, пишува Економист, ќе избираат членови на Европскиот парламент.

Сениште ја прогонува Европа – сеништето на повторно лансиран Трампизам. Водењето политика на начин на Доналд Трамп за првпат и нанесе голема болка на Европа. И тоа беше пред избувнувањето на војната на континентот. Нервозата сега е несомнено поголема – дали самиот Трамп или неговата помлада варијанта – Рон ДеСантис – ќе ја заземат Белата куќа. Сите знаат дека неволјата е зад аголот и никој не може да се договори како да ја третираат. Како елен фатен со фаровите на автомобил, сликовито го опишува The Economist.

Европските лидери здивнаа во ноември 2020 година кога Бајден ги врати демократите во Овалната соба. За разлика од Трамп, тој не ја нарече Унијата непријател и не го доведе во прашање значењето на НАТО. Најочигледната загриженост, доколку Америка одлучи да се потпре на страната на Трамп од политичкиот спектар, е Украина. Во идеален свет, руските трупи би биле поразени пред почетокот на следниот претседателски мандат во јануари 2025 година. Сепак, единствената перспектива за непредвидлив лидер во Белата куќа може да биде доволна за да го поттикне Владимир Путин за да ја одржи неговата неуспешна инвазија. Бидејќи токму американското оружје и разузнавањето ја одржуваа Украина во живот – вклучувајќи ја, се разбира, европската помош. Обидот да се погоди што би направил реизбраниот претседател Трамп би било сосема лудо, во секој случај. Тој рече дека би можел да ја заврши војната во рок од 24 часа со договор со Путин. Рон Де Сантис, од друга страна, неодамна ја нарече војната обичен територијален спор меѓу Русија и Украина и рече дека Америка нема интерес да се меша таму каде што не и припаѓа.

Во секој случај, Европа не би имала друг избор освен да ја прифати одлуката на Вашингтон.

Зависност од Вашингтон

Ако ништо друго, европската зависност од Америка се продлабочи во времето на Џо Бајден. Пред една година, Constanze Stelzenmüller од Брукингс, тинк-тенк во Вашингтон, истакна дека Германија “ја препуштила својата безбедност на Соединетите Држави, нејзините енергетски потреби на Русија и нејзиниот раст на извозот во Кина“. Во денешна Европа, вели Џереми Шапироод Европскиот совет за надворешни односи, друг тинк-тенк, сите три аспекти се повеќе се во американски раце. НАТО останува чувар на европската безбедност – и не само затоа што резервите на оружје од Естонија до Португалија се испразнети за да се зајакне Украина. Голем дел од гасот што доаѓаше во Европа преку руските гасоводи сега се испорачува од бродови полни со фракиран американски ЛНГ. И зелените субвенции на администрацијата на Бајден ја претворија Америка, а не Кина, во Ел Дорадо за европските компании.

Што да направите кога гарантот на вашата безбедност е со сомнителна сигурност? Франција, која никогаш навистина не и верувала на Америка кога станува збор за безбедносната политика и заштитата на континентот, има децениско искуство во оваа игра. Претседателот Емануел Макрон ги моли сите оние што ќе слушаат дека ЕУ мора да развие своја „стратешка автономија“. Но, во Европа, се чини, никому не му е топло на оваа идеја, особено не на политичките елити од Централна и Источна Европа кои, кога станува збор за безбедноста, не веруваат никому освен на Америка. Полјаците, на пример, веруваат дека идејата на Макрон за стратешка автономија е водена првенствено од француските економски интереси, односно од отворањето можности за францускиот воен конгломерат и изведувачите на одбранбени проекти. Токму сега, пишува The Economist, Европа е обединета околу Украина бидејќи нејзините лидери се главно на иста страна со Џо Бајден. Ако Америка го промени својот став, очекувајте дел од Европа да го следи примерот.

Но, дури и поделената Европа има неколку дипломатски карти за играње, без разлика кој седи во Белата куќа. Републиканската администрација би била, да речеме, крајно непријателска кон Кина. За да може Америка да го изолира својот главен ривал, потребна и е помош од Европа, која сака само да ја намали зависноста од Кина, а не да ја задуши. Улогата на Европа како балансирачка сила би можела да и даде одредено влијание врз Белата куќа.

Сепак, големината на ова влијание веројатно нема да биде голема. Така, Европа повторно ќе биде на милост и немилост на суперсила за која европските интереси се само последователна мисла. Брисел ќе влезе во 2024 година надевајќи се на најдоброто: и без финансиски средства да се подготви за претстојната закана на кој било друг начин.