Голем проблем за НАСА, научно списание објави загрижувачка студија: „Месечината се намали, не сте ни свесни за последиците“
Некои од областите со најголем ризик ги вклучуваат локациите предложени од НАСА за слетување на Артемис III со екипажот.
Месечината се намали за приближно 45 метри во обемот во изминатите неколку милиони години додека се ладеше. Поради ова нејзината површина се собрала и се искривила како кора од сушено овошје, а поради кревкоста на површината настанале раседи на местата каде што била искривена површината, што може да ги загрози идните мисии на Месечината, пренесува Newsweek.
Овие раседи се откриени во јужниот поларен регион на Месечината и сега се поврзани со многу силен земјотрес со јачина од 5 степени, снимен од сеизмометрите на Аполо во 1970-тите, објаснува новото истражување во The Planetary Science Journal.
The moon is shrinking—and it could affect future NASA missions https://t.co/9G3r33DYoe pic.twitter.com/TTn9Tdh23G
— Newsweek (@Newsweek) January 27, 2024
Месечевите земјотреси се предизвикани од механизмите на раседот во кората, кои се лизгаат еден покрај друг. Месечевите земјотреси можат да траат многу подолго од земјотресите, честопати траат по неколку часа истовремено, како што беше забележано во земјотресот во 1970-тите. Во најлош случај, тие можат да предизвикаат оштетување на структурите и опремата распоредени од НАСА и да предизвикаат лизгање на земјиштето што може да биде катастрофално.
Користејќи различни модели, истражувачите открија дека одредени области се особено изложени на ризик од земјотреси на Месечината и како резултат на лизгање на земјиштето. Ова би можело да претставува голем проблем за идните мисии на Месечината, бидејќи некои од областите на најголем ризик ги вклучуваат предложените места за слетување со екипаж Артемида III на НАСА поради присуството на воден мраз во близина.
Нашето моделирање сугерира дека плитки земјотреси кои можат да предизвикаат силно тресење на земјата во јужниот поларен регион се можни поради лизгање на постоечките раседи или формирање на нови раседи – рече Том Вотерс, геолог од Институтот Смитсонијан.
Глобалната дистрибуција на младите раседи, нивниот потенцијал да бидат активни и потенцијалот за создавање нови раседи поради тековната глобална контракција, треба да се земат предвид при планирањето на локацијата и стабилноста на постојаните бази на Месечината – предупреди тој.
Николас Шмер, вториот автор на трудот и вонреден професор по геологија на Универзитетот во Мериленд, ја опиша површината на Месечината како сув чакал и прашина, која била погодена од астероиди и комети во текот на милијарди години, што резултирало со фрагменти кои биле постојано исфрлани од ударите.
Како резултат на тоа, површинскиот материјал може да биде исклучително фин или со големина на карпа, но сè е многу лабаво консолидирано. Распуштените седименти ја зголемуваат можноста за потреси и лизгање на земјиштето – додаде тој.
Планирано е да продолжи истражувањето за сеизмичноста на Месечината и како тоа би можело да влијае на идните мисии на Месечината.
Како што се приближуваме до датумот на лансирање на мисијата Артемис со екипаж, важно е да ги одржуваме нашите астронаути, опрема и инфраструктура што е можно побезбедни. Оваа работа ни помага да се подготвиме за она што не чека на Месечината, без разлика дали се работи за инженерски структури кои можат подобро да ја издржат лунарната сеизмичка активност или заштитата на луѓето од навистина опасните зони – рече Шмер.
