„Каков Запад! Никој не го понижува Путин како овој човек, погледнете ги пораките…“
Од руската дипломатија практично не остана ништо…
Американскиот дипломат, политички теоретичар и геополитички консултант Хенри Кисинџер претходно тврдеше дека Западот ги хранел агресивните инстинкти на рускиот претседател Владимир Путин никогаш не исклучувајќи ја можноста Украина да се приклучи на Организацијата на Северноатлантскиот договор (НАТО), пишува Тајмс.
Кисинџер сега, меѓутоа, го тврди спротивното: на Киев треба да му се дозволи да се приклучи на Алијансата. Иако се чини дека ја смени својата позиција, сепак таа се заснова на погрешна логика.
Доајенот на дипломатскиот кор смета дека Украина добила толку многу оружје и опрема што станала најдобро вооружена европска земја. Во исто време, Кисинџер ја смета за стратешки најнезрела европска земја. Ова би требало да го потресе режимот на Путин до таа мера што тој ќе почне да разговара со Западот за ставање крај на конфликтот со Киев. „Кога би разговарал со Путин, би му рекол дека и тој ќе биде безбеден кога Украина ќе влезе во НАТО“, рече Кисинџер.
Со други зборови – ако Западот ја прифати Украина во НАТО, можеби може да се постигне договор со Русија, но само ако Соединетите Американски Држави ветат дека ќе го контролираат украинскиот претседател Володимир Зеленски.
Иако американскиот претседател Џо Бајден и Кисинџер не се согласуваат за неколку прашања, тие се согласуваат дека НАТО не треба директно да се вклучи во војната во Украина, дека не треба да поддржува напади врз Русија и дека не треба да и дава на Украина оружје со долг дострел. Накратко, тој не смее да направи ништо што Кремљ би можел да го протолкува како ескалација.
Поради војната во Украина, Кисинџер мораше да ја прилагоди својата визија за иднината во која Европа, Кина и САД живеат во рамнотежа. Таа војна, сепак, не смени една од аксиомите на Кисинџер – ниту Русија, ниту Кина не треба да бидат понижени.
Како и многумина од неговата генерација, тој го гледа светот преку Версајскиот договор, со кој заврши Првата светска војна и ги постави темелите за подемот на национализмот што следеше. Со оглед на тоа што обично обрнува внимание на нијанси, таквиот став е прилично поедноставен. Германија е понижена во Првата светска војна и затоа се сврте кон цврстата рака што ја доведе повторно во војна за 20 години. Тој шаблон се уште служи.
Затоа, Западот ќе мора да се концентрира на зачувување на имиџот на Москва и Пекинг. Тајмс пишува дека тоа не може да биде вистина.
Поентата, вели Тајмс, не може да биде во тоа што Западот бесчувствително ја маргинализира Русија и не ги исполнува своите обврски по еден век засрамување на Кина. Поентата не е дека Украина треба да се „задржи“ додека се брани или дека Западот треба да ја држи на поводник. Нема оправдување за замолчување на оние кои зборуваат за независност во Тајван. Кисинџер предолго се задоволуваше со Кина, се со цел да избегне „катастрофални последици“.
Ако чувствата на навреда се во центарот на ова прашање, што треба да се направи со латентното срамење на Кина за ослабената Русија на Путин? Кинескиот претседател Си Џинпинг вети дека ќе го заштити Путин од изолација со „неограничено партнерство“. Тој му рекол дека тие двајца ќе ги препишат правилата на глобалниот поредок. Наместо тоа, Кина се фокусираше на зголемување на своето влијание врз поранешните советски земји во Централна Азија. Додека руските тенкови се мачеа во Украина минатата година, Кина стана главен трговски партнер на Централна Азија. Трговијата меѓу регионот и Кина порасна на 70 милијарди долари во 2022 година, што е за 40 отсто повеќе отколку во 2021 година. Од друга страна, трговската размена меѓу Русија и Централна Азија падна под 40 милијарди долари. На Путин му треба тој регион за да ги заобиколи санкциите што му ги воведе Западот поради војната во Украина, која ги зајакна земјите како Узбекистан и Казахстан. Кина го користи тоа, а Кремљ е бесен.
Можеби овие спорови ќе бидат решени на задоволство на сите инволвирани страни, но никој не ги пропушти шифрираните пораки што Пекинг и ги испраќа на Москва за да ја одврати од заканите за нуклеарно оружје. Во време кога практично не остана ништо од руската дипломатија, Си се стреми кон мир на Блискиот Исток и на други места. Таму веќе не ни зборуваат за Москва.
Кина очигледно не сака Русија да се распадне и ќе му суди на Путин дури откако ќе покаже дека ќе ја задржи заедно. Ако војната во Украина доведе до интензивирање на војните меѓу руските елити, Кина сигурно ќе ја поддржи таа група или оној поединец што ќе и вети соработка на трговските патишта на Арктикот и заедничко управување со енергетските ресурси во Сибир. Тоа се работи кои можат да предизвикаат сериозни превирања. Критичарите на Путин од националистичките кругови сакаат тој да ги води во ориентален вазализам, додека други душкаат дека тој може да се дистанцира од православната духовност и националниот идентитет.
На Си дефинитивно му одговара моменталната состојба, односно му е удобно што Путин е се повеќе зависен од него. Некогаш еднакви или речиси еднакви партнери веќе не се такви. Што се однесува до мирот во Украина, Си не брза бидејќи тоа ќе му овозможи на Путин да дише. Најважно за кинескиот претседател е Западот да не победи. Ако тоа значи дека Путин нема да опстане политички, нека биде така.
Кисинџер сигурно нема да се согласи со тоа, но Тајмс пишува дека сега не е време да им се додворува на автократите кои ги кршат правилата и соодветните делови на другите земји. Сега е време да се каже дека односот меѓу Кина и Русија е токсичен.
