„Ноќта на вештерките“ освојува се повеќе држави и покрај различното мислење на оваа тема
Trick-or-treat: Дај ми или ќе те измамам
На последниот ден од октомври во Соединетите Американски Држави, како и во поголемиот дел од светот, луѓето ја слават Ноќта на вештерките – резбаат тикви, организираат забави со костими, огномети, трикови со погодување млади и стари, раскажување страшни приказни и борба за почести. Во последниве години, расположението за Ноќта на вештерките „освојува“ се’ повеќе држави и покрај различните мислења на оваа тема и вечното противење на црквата и традицијата.
Костимите за Ноќта на вештерките обично ги копираат оние на натприродни фигури како што се чудовишта, духови, скелети, вештерки и демони. Со текот на времето, костимите на популарните ликови од научно-фантастични филмови, познати личности, костими на нинџи и принцези се исто така многу популарни. Интересно е што традиционално луѓето во Ирска и Шкотска резбале репа, со што се сеќаваат на душите кои се чуваат во чистилиштето. Но, имигрантите во Северна Америка почнале да ја користат тиквата, која била многу поголема и била полесна за резба.
Црната и портокаловата се традиционалните бои на празникот. Покрај маскирањето, овој ден го нагласува и консумирањето слатки кекси во форма на морничави фигури, како и многу бонбони.
Потеклото на празникот е поврзано со античките Келти. Новата година – Самхаин ја прославиле на крајот на октомври, кога ја собрале последната жетва. Тие веруваа дека на новогодишната ноќ се отвора границата меѓу мртвите и живите, а сенките на оние што загинаа во изминатата година ја посетуваат земјата, барајќи живи тела за населување.
За да се заштитат од сенките, луѓето го гаснеле огнот во огништата и се обидувале да изгледаат што е можно пострашно – носејќи животински кожи и глави, надевајќи се дека ќе ги исплашат привиденијата. Се оставало храна за духовите да се прехранат и да не инсистираат да влезат во нивниот дом. И самите жители се собирале околу огнови што ги палеле друидските свештеници. На овие собири се правеле предвидувања за зимата и се жртвувале животни. На крајот од собирот сите земаа јаглен од огнот и со него го запалија своето огниште.
Во 853 н.е. Папата Григориј IV го востанови 31 октомври како Ден на сите светци, ден за славење на сите христијански светци и маченици, кој во земјите со големо келтско население природно се совпаѓа и се меша со традиционално постоечкиот пагански празник.
Според легендата, тиквата за Ноќта на вештерките е поврзана со приказната за еден селанец по име Џек Ковачот или Тесниот Џек, па оттука и фенерот од тиква се нарекува џек-о-фенер или сјаен Џек.
Необичен факт е дека нашите стравови се вградени во нашата ДНК и се пренесуваат од генерација на генерација како механизам за преживување.
На Ноќта на вештерките оние кои го слават се обидуваат да ги надминат своите стравови и да исплашат што е можно повеќе луѓе.
