СО ПЕСНАТА КОЈА ЈА НАПИШАВ, A КОЈА ТОПАЛКО ЈА ИСПЕА, КАКО ДА ИМАВ ПРЕДВИДУВАЊЕ ЗА ТРАГЕДИЈАТА! Ексклузивна исповед на Расим Љајиќ 

Дури и сега, една година по трагедијата , не се сеќавам апсолутно ништо. Како на првиот ден, така и сега. Тоа е едноставно неверојатно. Се надевав, ми рекоа дека некои делови од меморијата се враќаат по одредено време… Меѓутоа, ништо не ми се врати. Се обидов, отидов да го видам тој човек што ме најде… Можеби, реков, дека ќе биде поттик да ми се врати некој дел од меморијата… Но, не вреди. Знам дека Бранка ништо не може да врати назад и дека тоа нема ништо да промени, но сакав да знам како се случи несреќата – со овие зборови ја започнува својата потресна исповед за Курир Расим Љајиќ, лидерот на СДПС, на денот на годишното чествување на покојниот Бранко Гогиќ, неговиот поранешен најблизок соработник и пријател, кој загина на 10 април минатата година во страшна несреќа на автопатот кај Ражње.

Слика на масата

Љајиќ потоа се здоби со сериозни повреди, но се опорави по неколкумесечна рехабилитација. Сега, вели, тој е сосема друга личност, која поинаку гледа на животот. Често, додека фрла поглед на фотографијата од неговиот покоен пријател Бранко, која е во неговата канцеларија уште од првиот ден, ни кажува дека му се враќаат стиховите од песната што ја напишал пред две-три години. Како, ни вели, тоа е автобиографско. Како да почувствува трагедија со тоа.

-Отидов на рехабилитација околу шест-седум месеци, немам никакви последици засега, чукајте во дрво. И јас се променив многу вака. Многу! Од тогаш на животот гледам сосема поинаку, јас сум друга личност. Види, јас напишав песна порано, а сега ми доаѓа често, по она што се случи… Топалко (Милан Топаловиќ, пејач на народна музика, уред.) ја испеа на фестивалот Илиџа во Сараево пред две години. три години и хорот вели: „Нашиот живот е море од тага, со бранови на кратка среќа, затоа живејте како што можете, она што било, нема да биде“.