Тој беше најстариот Југословен: Ги закопа родителите, сопругата и синот, му пораснаа и трети заби, а кога ќе слушнете колку години имаше…
Во акцијата на ревијата Арена „Го бараме најстариот Југословен “ во 1978 година, новинарите отидоа во селото Ораш Плање, на десет километри од Тешањ, каде што живееше Мехо Хаџиќ , веројатно најстариот жител на Југославија. Тој тогаш имаше 130 години.
Кога стигнале, велат новинарите, Мехо седнал на клупа пред куќата и почнал да зборува како се сеќава кога во ова село имало само шест куќи, а во Теслиќ една.
– Имав повеќе од 30 години кога ме поканија на изградбата на пругата Усора – Прибиниќ. Во 1884 година, на делот од железничката пруга што се движеше кон Теслиќ, на патот се појави воденица и таа мораше да биде урната. Ги замолив да не го прават тоа: „Ама луѓе, нема да ни ја срушите таа куќа, што леб ни значи“, реков. Ќе бидеме гладни, каде ќе го мелеме житото? – изјавил тогаш за новинарите на Арена.
Мехо Хаџиќ бил роден во 1848 година во селото Ораш Плање. Имал пет браќа: Махмут, Мујо, Ахмо, Фехро и Реџо и една сестра Фатима. За времето на снимањето на прилогот,тие сите биле одамна умрени. Таткото на Мехо се викаше Ариф, а мајката Кура. Веќе ги имаше заборавено. Неговата сопруга Ајка починала 70 години пред снимањето на прилогот. Таа имала педесет години. Со неа го добил синот Мухарем. За жал, тој се удавил во реката Усори на 12-годишна возраст.
Мехо Хаџиќ бил наемник повеќе од сто години. Работел на земјоделски фарми, сечел дрва, а поголемиот дел од времето го поминувал во чување на кози.
Осман Ќориќ вели дека Мехо чувал овци со неговиот татко Мехо, кој починал во 1937 година. Мехо не служел војска. Имаше вродена мана, пократка лева нога. Затоа носеше стап.
Мехо никогаш не пушел и не пиел алкохол. Јадел исклучиво козјо млеко, сирење, павлака и ја пиел киселата вода Слатина, а кога бил со козите на пасиштата, често го цицал нивното млеко, наместо вода.
Како што се пишуваше тогаш, пред 30 години ги добил третите заби. Интересно, тогаш сите заби му биле здрави. Можел да крене дете од 30 килограми со заби.
Пред 40 години, како што тогаш напиша Арена, остана без никој свој. Тој беше згрижен од Мехмед и Рукија Ќориќ. Му изградиле помала куќа. Го хранеле, го облекле, му купувале дрва за огрев. Кога паѓало снег, Мехмед и Рукија стануваа двапати во текот на ноќта и го палеле огнот. Тие биле загрижени за неговото здравје.
Според последните извори и текстови кои се објавени за Мехо Хаџиќ, на неговата надгробна плоча пишува „Мехо Хаџиќ 1848-1979“, што значи дека тој починал една година по објавувањето на текстот на Арена и дека живеал 131 година.
Некогаш неговиот лик се наоѓаше и на шишињата на брендот минерална вода од Тешањ.
