Хомеопатијата ги лекува болните, а не болеста
Хомеопатијата се заснова на принципот дека сличното лечи слично. Така, ако пациентот има температура, му се дава лек кој предизвикува треска кај здрав човек, но ја намалува температурата кај болен.
Од нејзиното воведување пред повеќе од два века, хомеопатијата е предмет на контроверзии меѓу лекарите и фармаколозите. Додека првите го преувеличуваат, вторите ги доведуваат во прашање неговите исцелувачки резултати.
Интересно е што низ историјата многу лекари ја преземале задачата да ја побијат важноста на хомеопатијата, но на крајот, убедени во нејзината корисност, почнале да ја применуваат.
Хомеопатијата е призната и од Светската здравствена организација, според чиј извештај овој метод на лекување е на второто место во светот веднаш по кинеската медицина. Класичната медицина едвај го зазема четвртото место на листата на СЗО.
Сепак, хомеопатијата не е билна, ниту пак народната медицина. Тоа е вештината на исцелување која по многу работи се разликува од другите гранки на медицината, а уште повеќе според суптилните методи и посебен пристап кон пациентот.
Постојат два важни закони кои мора да се почитуваат за да може да се примени хомеопатската медицина: законот за сличност и законот за минимални дози, пренесува Телеграф.
Доколку некоја супстанција индуцира одредено дејство кај здрав човек, тогаш со таа супстанца ќе може да се излекува и болниот кој покажува такви симптоми. На пример: чистењето на кромидот предизвикува насолзени очи и затнат нос, симптоми слични на оние од типот на алергија на полен. Значи, кромидот лечи алергија на полен кај луѓе со такви симптоми.
Законот за минимални дози се карактеризира со употреба на најмали можни дози на лекот со цел да се стимулира сопствениот ослабен механизам на организмот.
Хомеопатијата забележува дека сите симптоми на болеста се всушност резултат на несовпаѓање што го зафатило целото тело и дека пациентот е тој што бара третман, а не болеста. Варењето и зајакнувањето се многу важни во хомеопатијата.
Секоја хомеопатска билка има јасна лична слика за тоа што може да излечи. Општо земено, се работи за емоционалната состојба на пациентот и за индивидуалните знаци и симптоми на болеста.
Основниот пристап во медицинската хомеопатија е холистичкиот пристап. Самата доктрина за хомеопатијата бара човекот да се третира како целина од физички, емоционални, ментални и духовни карактеристики за да се лекува како целосна универзална единица.
Дали хомеопатијата е опасна?
Секој малтер може да предизвика различни несакани ефекти, дури и природниот. Повеќето хомеопатски лекови се безбедни, но треба да се користат со стручни совети.
Сепак, многу хомеопатски лекови може да предизвикаат различни несакани ефекти, вклучувајќи болки во стомакот, главоболка, гадење, осип на кожата, оштетување на црниот дроб и панкреасот. Тие се ретки, но имало случаи кога хомеопатијата предизвикала сериозни здравствени проблеми како што е откажување на бубрезите.
Негативните последици доаѓаат кога хомеопатијата не се користи правилно, кога се комбинира со други лекови или кога се земаат хомеопатски лекови без претходна консултација со експертот.
Поради потенцијално опасните состојки, хомеопатски лекови не треба да се даваат на деца, трудници и оние кои дојат. Луѓето кои земаат други лекови треба да се консултираат со својот лекар или фармацевт пред да го земат хомеопатскиот раствор за да избегнат опасни последици.
Најчестите хомеопатски лекови
Беладона – ова е екстракт од истоимениот цвет. Се користи од 16 век за да им даде на образите природна црвена боја. Бил сакан од Римјаните поради неговите токсични состојки. Меѓутоа, ако растението е правилно обработено, станува лапа што може да помогне во ублажување на треската.
Гелсемиум – Овој прекрасен жолт цвет е отровен. Ако се обработи правилно, ги ослободува своите лековити својства и помага во ублажување на симптомите на грип.
Пулсатила – ова е една од нашите најстари хомеопатски билки. Ако се зема во прекумерни количини може да предизвика неправилни и бавни отчукувања на срцето, дијареа и повраќање. Во вистинска количина може да помогне при грип, настинка, кашлица и инфекции на синусите.
Амика – Потекнува од семејството на сончоглед и се користи со векови за медицински цели. Може да помогне во ублажување на мускулната болка, заздравување на рани и гребнатинки. Состојките на ова растение ја поттикнуваат циркулацијата на крвта од површината на кожата.
