Во знак на поддршка: Родителите на убиените во Дубона и Мали Орашје им оддадоа почит на жртвите од основното училиште „Владислав Рибникар“
Родителите на убиените во „Рибникар“ пред три месеци ги посетија Дубона и Мало Орашје, секоја гробница, место на злосторството и воспоставија пријателство со родителите на убиените млади, кое продолжи преку редовна комуникација.
Осум мајки и осум татковци кои ги загубија децата во масакрот во Мали Орашје и Дубона вчера положија венци цвеќе за секое убиено дете и чуварот Драган, пред влезот на основното училиште „Владислав Рибникар“ и запалија свеќи.
Тие беа пречекани од претставниците на семејствата Кобиљски, Влаховиќ, Мартиновиќ и Асовиќ, додека другите родители им се придружија во „Алејата на ангелите“ во Мали Ташмајдан, каде за секоја жртва беа засадени по десет јапонски цреши.
На овој мал аџилак присуствуваа и членовите на тимот кој го дизајнира концептот на идниот меморијален центар.
Заедно дојдоа на лизгалиштето Ташмајдан, каде семејството Аќимовиќ ја организираше прославата на 15-тиот роденден на Анџелина, која на 3 мај беше тешко ранета, а дванаесет дена подоцна почина.
Ова место беше омилено место за забава за Анџелина и нејзините пријатели. Синоќа лизгалиштето беше преполно со млади пријатели од училиштето, професори и пријатели.
Беа пуштени 19 балони со имињата на сите загинати и со пораки до децата и младите дека никогаш нема да бидат заборавени.
Сеќавањето на Анџелина и на сите останати е до тој степен што нивното присуство се чувствува на ваквите средби, не само преку соодветни приказни и анегдоти, туку и преку неизмерна љубов која пробива непремостлива тага.
Оваа посета беше и знак за меѓусебна поддршка на родителите во тешките моменти кои ги доживуваат во судските постапки.
Најчеста тема во разговорот на родителите беше судскиот процес кој започна во Белград и потврдувањето на обвиненијата за убиствата во Мали Орашје и Дубона. Општото незадоволство од начинот на кој почна судењето во Белград ги загрижува сите родители, а посебна загриженост е поврзана со претстојното судење во Смедерево, бидејќи се претпоставува дека нема да добие доволно внимание од јавноста.
Секојдневните проблеми со кои се соочуваат родителите кога е во прашање егзистенцијата и немањето постојана поддршка од државата се неизбежна тема, но родителите избегнуваат да зборуваат за тоа, не сакајќи да изгледаат дека ги сожалуваат. Ова беше уште една можност да се слушне сета сложеност на проблемите со кои се соочуваат.
Затоа е многу важно државата веднаш да реагира со утврдување на пресек на проблемите со кои се соочуваат семејствата на загинатите и ранетите, за да се направи план за трајна поддршка и нивното постоење да не биде доведено во прашање.
Многу ранети бараат посебна грижа и внимание бидејќи сложеноста на повредите е таква што директниот и постојан пристап до здравствена поддршка е исклучително важен. Потребно е и да им се обезбеди соодветен животен стандард, кој е загрозен поради недостаток на приходи по тешка повреда.
