Почина легендарниот Мирослав Лилиќ! Тој прв објави дека Тито умре, детството го помина во близината на легендарната “Три шешири” (Видео)

Една од најважните личности на југословенската телевизија, Мирослав Лилиќ, почина на 79-годишна возраст.
Лилиќ имаше кариера долга 43 години. Се пензионираше во 2009 година, но цело време следеше што се случува во телевизискиот свет.

Роден е во Сивериќ во 1944 година, но прво одделение основно училиште завршил во Белград.

-Мајка ми Љубица беше од Широки Бријег, а татко ми Мате од Сивериќ. Татко ми беше министер за рударство на ФНРЈ и од 1949 година живеевме на Скадарска 55, во близина на таверната „Три шешира“, најпознатата белградска кафеана за лумпување. Се сеќавам на три детали од таа ера. Еднаш, кога силно дуваше ветрот и го крена фустанот на учителката, викнав пред сите дека и се гледаат комбинезонот. Тогаш, на трибината на 5. Конгрес на СФРЈ, како дете на партиски функционер пеев: „5-ти Конгрес сложно гласа, друга Тита и Ѓиласа…“- изјави тој за Вечерњи лист.

Неговите најрани спомени од детството го поврзуваат со Далматинска Загора и родното Сивериќ, од каде тој и неговите родители брзо се преселиле во Белград, каде што се вработил неговиот татко Мате, рударски инженер.

Имено, Мате Лилиќ бил еден од првите повоени министри во режимот на Тито, од 1945 до 1948 година бил директор на рудникот во Загора, а потоа и министер за рударство.

На почетокот на 1965 година заминува во Загреб, каде две години подоцна се вработува во Загребската телевизија и релативно брзо станува водител на Дневник-от, а подоцна и главен уредник.

Кога дојдов во Загреб да студирам, се запишав на југословенска и светска книжевност и две години ми одеше многу добро, а потоа паднав англиски и го напуштив факултетот. Следните дванаесет години не помислував да се вратам на факултет, а бидејќи од 1967 година работев во ТВ Загреб, мислев дека нема да ми требаат студиите! Тогаш покојниот професор Кузмановиќ, со кој се дружев и кој работеше како професор на Филозофскиот факултет, инсистираше заедно со мојата втора сопруга Пупа, дефинитивно да го завршам факултетот. Учев цели две години, секоја вечер од 23 до 4 часот наутро и конечно дипломирав – изјави Лилиќ кој како уредник во Телевизија Загреб направи бројни потези по кои го паметат тогашните вработени, но и публиката. Но, неговата кариера беше обележана со тоа што негова должност беше да ја прочита веста за смртта на Јосип Броз Тито. Како што секогаш за себе вели дека е невидена нервозна личност, сосема оправдано беше многу нервозен, толку многу што облече погрешна облека.

Целиот тим имаше подготвено црни палта, црни вратоврски и бели кошули. Во 17 часот почнав да се облекувам, се претпоставуваше дека ќе има вести во 19 часот и во таа паника, возбуда и страв му го облеков сакото на Владимир Фучијаш, кој е малку поголем од мене. Потоа облеков и кошулата на Градимир Агбаба и останав долу во фармерки. Затоа, откако ги прочитав вестите, останав да седам. За да не изгледа дека сè уште носам фармерки – се смее, додавајќи дека е особено горд што бил бил Телевизија Загреб секој ден од 8:30 до 23 часот, со само една пауза од половина час, а во текот на денот не сакал да испие ни капка алкохол. Ноќе, секако, ќе надокнадеше, но токму тогаш му доаѓаа на ум најдобрите идеи, а околу него најчесто беа телевизиските колеги. Така, легендарната програма „За слобода“, за која Лорд Карингтон рече дека хрватската телевизија ја победила Србија благодарение на таа програма, била создадена во два часот наутро, во разговор со Марија Немчиќ. Барем тогаш се роди идејата, а пет дена подоцна се емитуваше програмата.

Како што ќе посведочат многу негови пријатели, тој никогаш не трчал по успехот и парите.

Направи завидна кариера, но никогаш не беше кариерист. И токму затоа, посочува, се некако природно му дојде.

Не се врзуваше за парите, но неколку пати добро ги инвестираше, ризикувајќи и водејќи се исклучиво од интуицијата. Откако официјално ја доби првата пензија, Миро никогаш не престанал да работи, пишува Вечерњи лист.